Στο φόντο εσωκομματικών αντιπαραθέσεων για τις οργανωτικές αλλαγές που απαιτούνται ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί καλύτερα στο ρόλο που διεκδικεί να παίξει στο αστικό πολιτικό σύστημα, ο επικεφαλής του Αλ. Τσίπρας συνεχίζει να διαβεβαιώνει την αστική τάξη για την ικανότητα του κόμματός του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου.

Σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», ο Αλ. Τσίπρας αφού διαμηνύει στο λαό να μην περιμένει πολλά, καθώς «είναι πολύ δύσκολο να ανασυγκροτήσεις τα χαλάσματα από τη μια στιγμή στην άλλη», στρέφεται προς την αστική τάξη και δεσμεύεται απέναντί της «για έναν οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση». Καταρχήν, με παραμονή της χώρας στην ΕΕ, δηλώνοντας ταυτόχρονα έτοιμος να διαχειριστεί κάθε ενδεχόμενο, όταν αναφέρει: «Δεν επιθυμούμε μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν μας αναγκάσουν να οδηγηθούμε σε αυτές».

Κατόπιν -προσθέτει- με αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης ώστε να επιτευχθεί διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, ρήτρα ανάπτυξης και «πάγωμα» στην αποπληρωμή των τόκων με στόχο «να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη (...) την ανόρθωση της οικονομίας». Σε απλά ελληνικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει απ' τους «εταίρους» στην ΕΕ να δώσουν τράτο στην εξυπηρέτηση του χρέους ώστε να πάρει τα πάνω της η καπιταλιστική οικονομία της χώρας. Για το λαό, όλα αυτά μεταφράζονται σε πρόσθετα βάρη στις πλάτες του, αφού η οποιαδήποτε τέτοια «υποχώρηση» θα γίνει με αντάλλαγμα νέα μέτρα.

Σε ό,τι αφορά στους συμμάχους με τους οποίους θα ασκήσει την αστική διαχείριση, εάν και όταν του ανατεθεί, καταφεύγει στην «λιωμένη καραμέλα» της «ενότητας της αριστεράς» μόνο και μόνο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις της επόμενης πρότασής του για «ευρύτατη δυνατή πατριωτική, δημοκρατική συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων γύρω από ένα ανορθωτικό πρόγραμμα απαλλαγής από το Μνημόνιο και ένα σχέδιο κοινωνικής σωτηρίας». Θέση που χωράει όλους τους πρόθυμους να ξελασπώσουν τους αστούς απ' την κρίση.

Στο μεταξύ αύριο αρχίζει το Συνέδριο για την ενιαιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα θα συγκληθεί και το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ για να εγκρίνει την αυτοδιάλυσή του. Αντιπαράθεση προκαλεί η άρνηση συνιστωσών να αυτοδιαλυθούν αλλά και η προσπάθεια της πλειοψηφίας για εκλογή προέδρου απ' το Συνέδριο κ.ά.