ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: «Στις εμβαπτισμένες στο νεοαριστερό μίσος "αναλύσεις" των ελληνικών μίντια επαναλήφθηκε μονότονα η σκληρότητα της "Μάγκι" έναντι των εργατικών διεκδικήσεων. Η αλήθεια είναι ότι η αποφασιστικότητα της Θάτσερ απελευθέρωσε τη βρετανική κοινωνία από το μεγαλύτερο βαρίδι της, τη δυνατότητα εκβιασμού του κομματικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Η πρόσφατη ελληνική εμπειρία την επιβεβαιώνει» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ: «Στο κρίσιμο στάδιο της περεστρόικα (...) ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ εκείνη που προώθησε ενεργά την ιδέα της συμμετοχής μας στη σύνοδο της Ομάδας των 7 (...) Θυμάμαι τη συζήτησή μας (...) "Ολη η σύνοδος ήταν επικεντρωμένη στη συμμετοχή σας και στην ένταξη της Σοβιετικής Ενωσης στην παγκόσμια οικονομία. Αναγνωρίζεται πλέον ότι η Σοβιετική Ενωση έχει εισέλθει αμετάκλητα στον δρόμο της μεταρρύθμισης"» (ο Γκορμπατσόφ για την Θάτσερ / τα ΝΕΑ).

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: «Τα γερμανικά σφαγεία λειτουργούν με μικρότερο κόστος από τα βελγικά καθώς απασχολούν ανασφάλιστους και χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους (...) Οπως επισημαίνει η βελγική κυβέρνηση, οι "mini jobs" που είναι πλέον αρκετά συχνές στη Γερμανία, υπονομεύουν τους κανόνες ανταγωνισμού στην ΕΕ (...) Πρόκειται για θέσεις εργασίας (συνολικά είναι 7,5 εκατομμύρια) που αμείβονται με τρία ή τέσσερα ευρώ την ώρα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς εισφορές εργαζομένων ή εργοδοτών και χωρίς φορολογία (...) Αντιθέτως στο Βέλγιο οι χαμηλά αμειβόμενοι υπάλληλοι παίρνουν τουλάχιστον 12-13 ευρώ την ώρα και πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές» (στο ΒΗΜΑ).

Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ: «Τα μανουάλια και την κολυμπήθρα της εκκλησίας του πούλησε σε χυτήριο ιερέας φτωχής ενορίας στην Κρήτη (...) Για την πράξη του επικαλείται την οικονομική κρίση και την αδυναμία του να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες του ναού» (στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: «Την τελευταία 20ετία όλοι διαπιστώνουν ότι το οικονομικό κέντρο βάρους του πλανήτη μετατοπίζεται εκ Δυσμών προς Ανατολάς με την πλημμυρίδα των επενδύσεων προς την Κίνα και άλλες ασιατικές χώρες. Δεν συμβαίνει το ίδιο με το ενεργειακό κέντρο βάρους (...) Τα επόμενα τέσσερα χρόνια οι ΗΠΑ αναμένεται να ξεπεράσουν τη Ρωσία στην παραγωγή φυσικού αερίου ενώ σε έξι χρόνια εκτιμάται ότι θα παράγουν περισσότερο πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία» (στα ΝΕΑ).