Στο σχέδιο προγράμματος και του καταστατικού αποτυπώνεται η ωρίμανση του Κόμματος. Οποιος παρακολουθούσε και αντιλαμβανόταν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό το βάθος των επεξεργασιών του Κόμματος τα τελευταία χρόνια - και ιδιαίτερα τον εμπλουτισμό της προγραμματικής μας αντίληψης για το σοσιαλισμό, την απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το Β' τόμο Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος - αντιμετωπίζει τα ντοκουμέντα που κρατάμε στα χέρια μας σαν ώριμο φρούτο, με την έννοια ότι ένα κόμμα σαν το δικό μας, με τέτοια στρατηγική δε θα μπορούσε να έχει διαφορετικό πρόγραμμα.

Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης και ανεξάρτητα από τη θέληση ή την επιθυμία του Κόμματός μας. Είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες περάσματος στο σοσιαλισμό. Από το γεγονός αυτό φωτίζονται τα καθήκοντα του ΚΚ: Σε μη επαναστατικές συνθήκες η συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη για το σοσιαλισμό, ώστε την κατάλληλη στιγμή, σε επαναστατική κατάσταση να έχεις τις δυνάμεις που θέλεις στους χώρους που θέλεις.

Βασικός όρος για την ισχυροποίηση του Κόμματος, καθήκον που διαπερνά το σύνολο των Θέσεων, είναι η κομματική οικοδόμηση στους χώρους δουλειάς. Στις Θέσεις αναφέρεται: Η αναδιάταξη των δυνάμεων με βάση το χώρο δουλειάς δεν αποτελεί ένα στενά οργανωτικό μέτρο αλλά μέτρο προσανατολισμού δράσης με βάση το χαρακτήρα και τη στρατηγική του Κόμματος. Επομένως εκεί θα κριθούμε όλοι. Κατά πόσο από το πόστο του ο καθένας αλλά συμβάλλοντας όλοι μαζί στο κύριο, θα συμβάλουμε στην αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, κατά πόσο θα συμβάλουμε στο να τροφοδοτηθεί το Κόμμα μας με νέες κομματικές δυνάμεις από τους χώρους αυτούς. Εχουμε μετρήσει βήματα στον τομέα αυτό. Γιατί ακόμα και στις ΟΒ του ΤΕΙ παγιώνεται σαν τρόπος δουλειάς ο προσανατολισμός για πρακτική σε τέτοιους χώρους, έχουν έγνοια για το πώς θα πιάσουν επαφές, πώς θα βαθύνουν πολιτικά, γεγονός που αποτυπώνει ότι και στους ΚΝίτες είναι σαφές περισσότερο από κάθε άλλη φορά το σε ποια οργάνωση, σε ποιο Κόμμα ανήκουν, ποιος ο σκοπός και ποια τα καθήκοντα που προκύπτουν από αυτόν.

Αρκούνε αυτά; Οπως σωστά σημειώνεται από τις Θέσεις, όχι. Χρειάζεται επιτάχυνση, ξεκάθαρη στόχευση, μέτρα για το ξεπέρασμα αδυναμιών. Γιατί ενώ οι σύντροφοί μας που έχουν χρεωθεί σε κομματικές ομάδες μετράνε βήματα, διαπαιδαγωγούνται με τη δουλειά στον κλάδο, αποκτούν καλύτερη γνώση του χώρου, είναι ζήτημα το πώς αυτή την πείρα που αποκτούν την μεταφέρουν μετά μέσα στο ΤΕΙ που είναι ο κύριος χώρος δράσης τους, πώς γίνεται όπλο στα χέρια τους ώστε επιτελώντας το ρόλο του διαφωτιστή και οργανωτή να παρεμβαίνουν αποκαλύπτοντας την αιτία των προβλημάτων που ζει ο σπουδαστής. Αλλωστε, όλη αυτή η στοχευμένη δράση είναι όρος για να βαθύνεις πολιτικά, να ισχυροποιήσεις το δεσμό. Εμείς δε θέλουμε να είναι μόνο οι λίγες μας δυνάμεις στους χώρους που θα κάνουν τη διαφορά. Αυτό είναι το πρώτο. Ταυτόχρονα, θέλουμε με τη στάση τους να διαφωτίζουν, να οργανώνουν, να διαπαιδαγωγούν και οι ίδιοι την αυριανή εργατική τάξη για το πού πρέπει να αναζητήσει τη λύση των προβλημάτων της.

Στην απόφαση της ΚΕ για τις εκλογικές μάχες του καλοκαιριού είχαμε εντοπίσει σαν αδυναμία ότι μέρος του περίγυρού μας δεν έχει επαφή με τα ντοκουμέντα μας, ότι μέρος της πίεσης που δεχθήκαμε αφορά και τη μη κατανόηση βασικών θέσεων του Κόμματός μας, ζητήματα που το Κόμμα μας τα έχει απαντήσει από καιρό. Οσο ο περίγυρός μας δεν εντάσσεται στη δουλειά στο κίνημα, όσο καθημερινά δεν τον βοηθάμε να βαθύνει στο χαρακτήρα της κρίσης, στην ταξικότητα των μέτρων, όσο δεν τον προετοιμάζουμε πρώτα και κύρια για τη σύγκρουση στο χώρο δουλειάς, τόσο θα επαναφέρει ζητήματα και αυταπάτες.

Η επίθεση που εξαπολύει η αστική τάξη απέναντι στο Κόμμα μπροστά στο 19ο Συνέδριο εντείνεται με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Ο στόχος σαφής: Να μη συναντηθεί η εργατική τάξη με την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας, να παρουσιάσει το Κόμμα μας σαν κάτι παλιό, ξεπερασμένο, αποκομμένο από την πραγματικότητα. Η αστική τάξη έχει επενδύσει, δεν υποχωρεί ούτε λεπτό από τη δική της στρατηγική. Την προσαρμόζει και την εξειδικεύει ανάλογα με τον ποιον έχει απέναντί της. Δε φοβάται τις φωνές για αλλαγή ενός κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση ή μια «κυβέρνηση της αριστεράς». Τη φωνή του Κόμματος φοβάται, που καλεί στην πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Πώς αλλιώς εξηγείται το μένος της απέναντι σε ένα κόμμα που, όπως λένε, είναι του 4,5%; Η απάντηση στην πίεση που δεχτήκαμε και θα δεχθούμε δεν είναι η υποχώρηση από τη στρατηγική μας, το να αραιώσουμε το κρασί μας, αλλά η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση του καθενός μας ώστε να γίνουμε πιο ικανοί να περνάμε αυτή τη στρατηγική στο χώρο μας, η επίμονη δουλειά με τον εργατόκοσμο, η ανάπτυξη της ικανότητάς μας να δουλεύουμε με δυνάμεις ανώριμες, με κόσμο που ξεκινά σήμερα από πιο μακριά και παρεμβάλλονται περισσότερα εμπόδια στο να έρθει σε επαφή με το Κόμμα.

Γιατί στα ΤΕΙ η ΔΑΠ δεν περιορίζεται πλέον στη συσπείρωση δυνάμεων με γηπεδικό τρόπο. Αντίθετα, κάνει ουσιαστική προσπάθεια να πολιτικοποιήσει την παρέμβασή της με εκδηλώσεις για τη βιομηχανία, σεμινάρια στα μέλη της, ανασυντάσσει τις δυνάμεις της με βάση τον κλάδο. Ταυτόχρονα, στην πλειοψηφία των σπουδαστών κυριαρχούν η απογοήτευση, η έλλειψη εμπιστοσύνης για διεκδίκηση μέσα από τα όργανα πάλης των σπουδαστών, η πεποίθηση ότι «όλοι ίδιοι είναι, λαμόγια και κλέφτες» ή το «έξω τα κόμματα και οι παρατάξεις που μας έφεραν ως εδώ». Οι Θέσεις του Κόμματος για το συνέδριο αποτελούν βήμα στην επεξεργασία μας για την εργατική εξουσία και πώς την αντιλαμβανόμαστε. Επομένως, πόσο αποτελεσματικοί μπορούμε πλέον να είμαστε αν δε δουλέψουμε με μοχλό τη στρατηγική μας, την ανωτερότητα της εξουσίας την οποία επιδιώκουμε εμείς, την αντίληψή μας για την εργατική εξουσία και τα όργανά της, για την εκλογή, την αντιπροσώπευση με βάση τον κλάδο και το χώρο δουλειάς. Τι θέλω να πω: Σε κάθε χώρο μπορεί να οργανώνεται και οργανώνεται και ο αντίπαλος, το ποιοτικά διαφορετικό είναι ότι πρέπει να οργανωθούμε και εμείς. Αντί για τουφεκιές στον αέρα, να συγκροτούμε σχέδιο που αναχαιτίζει το αντίστοιχο του αντιπάλου που περιλαμβάνει πολιτική βοήθεια και εξειδικευμένη παρέμβαση λαμβάνοντας υπόψη και τι κυριαρχεί αλλά και πού θέλεις να φτάσεις εσύ.