«Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην επιτυχία της απεργίας αποτυπώνεται στους χιλιάδες τόπους δουλειάς που περιφρουρήθηκαν πανελλαδικά από τις ταξικές δυνάμεις, στις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, στη σύγκρουση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι ναυτεργάτες και τα ταξικά τους σωματεία κράτησαν και κρατούν δεμένα τα πλοία.

Ο πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της θέλει στρατηγική και σχέδιο. Απαιτεί συνέπεια και επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα. Προπάντων, απαιτεί προσανατολισμό στην οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς. Εκεί όπου με τον πιο ωμό τρόπο εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Εκεί όπου αποτυπώνονται οι συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για να βαθύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση, να αυξήσουν την κερδοφορία των αφεντικών. Μέσα σ' αυτό το ταξικό καμίνι, σ' αυτήν τη σύγκρουση, χτίζονται πρωτοπόρες εργατικές συνειδήσεις. Μπήγονται βαθιά οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός κινήματος, ικανού να αποσπάσει κατακτήσεις στο σήμερα, να ορθώσει εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου, να σαρώσει στο πέρασμά του την αστική εξουσία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Στο χέρι του λαού είναι να κάνει το βήμα μπροστά. Ριζικές αλλαγές προς όφελός του δεν πρόκειται να υπάρξουν χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ταξικό κίνημα ριζωμένο στους τόπους δουλειάς. Χωρίς λαϊκή συμμαχία και παλλαϊκούς αγώνες, που στο επίκεντρό τους θα έχουν το ώριμο αίτημα για αλλαγή τάξης στην εξουσία»

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).