Η δημοσιοποίηση ότι η Ελλάδα παραμένει σταθερά δεύτερη στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές δαπάνες, πίσω από τις ΗΠΑ, φέρνει στην επιφάνεια δύο πλευρές του ζητήματος. Η μια αφορά σε αυτές καθαυτές τις ελληνικές αμυντικές δαπάνες και τη λογική που υπηρετούν. Η άλλη αφορά στην παρέμβαση που επιχειρείται στον προσανατολισμό και στο ρόλο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να είναι πιο σφιχτή η ενσωμάτωσή τους στους σύγχρονους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Γίνεται ταυτόχρονα φανερό ότι η Ελλάδα, παρά την εξουθένωση του λαού με τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, διατηρεί σταθερά τις πρωτιές της στις στρατιωτικές δαπάνες, καθώς είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ, που διαθέτει πάνω από το 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, που παρουσίασε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, επιχειρείται παρέμβαση για παραπέρα ενσωμάτωση της Ελλάδας στους νέους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με μοχλό τις Ενοπλες Δυνάμεις, μέσα σε περιβάλλον γενικευμένων ανταγωνισμών στην Ανατ. Μεσόγειο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από ΝΑΤΟικούς αξιωματούχους επισημαίνεται πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει χρησιμοποιήσει την οικονομική κρίση για την αναμόρφωση των Ενόπλων Δυνάμεών της. Η αναφορά αυτή αφήνει να εννοηθεί πως χρειάζονται παρεμβάσεις για παραπέρα αναπροσαρμογή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα ΝΑΤΟικά πρότυπα, στο όνομα του «εξορθολογισμού» των δαπανών. Στο όνομα άλλωστε της «δημοσιονομικής προσαρμογής», δεκάδες μονάδες έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια, με αντίστοιχη προσαρμογή στον επιχειρησιακό προσανατολισμό και στην εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο «Ριζοσπάστης» έχει κατ' επανάληψη επισημάνει το διαχρονικό ύψος των εξοπλιστικών δαπανών της Ελλάδας. Πρόκειται, κατά κανόνα, για υλικό που δεν υπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Για αγορές όπλων μετά το 1974 σωρευτικά δόθηκαν ποσά που ισοδυναμούν με 1/2 του μέσου ετήσιου ΑΕΠ των χρόνων αυτών, χωρίς τους τόκους! Η Ελλάδα αυτά τα χρόνια ήταν σταθερά στην πρώτη τριάδα ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, στις στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, κατέχει σταθερά μία από τις πέντε πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου ως πελάτης των ΗΠΑ και είναι ανάμεσα στους 10 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων παγκοσμίως. Συμπερασματικά, η Ελλάδα, μετά το 1974, διέθεσε, κυρίως σε ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, ποσά που μαζί με τους τόκους έχουν συμβάλει κατά 50% και πλέον στο σχηματισμό του δημόσιου χρέους!

Ολα αυτά είναι δαπάνες που αφορούν αποκλειστικά σε εισαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων, που διαχρονικά υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και μάλιστα σε βάρος της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Για τις ελληνικές κυβερνήσεις οι Ενοπλες Δυνάμεις και οι εξοπλισμοί τους ήταν το εισιτήριο για τη διεκδίκηση ενός πιο αναβαθμισμένου ρόλου στον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό στην περιοχή. Αυτό σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης παγιδεύει ακόμα πιο επικίνδυνα τη χώρα και το λαό της. Την ώρα που οξύνονται οι αντιθέσεις στην Ανατ. Μεσόγειο και πυκνώνουν τα προμηνύματα ενός γενικευμένου πολέμου, ο λαός πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά. Οσο η Ελλάδα παραμένει μπλεγμένη στα πλοκάμια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τόσο το δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων θα είναι ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών.