Για τους σαλταδόρους της Κατοχής μιλάμε, ως ιστορική αναφορά, για μια ιδιόμορφη δηλαδή ομάδα παράτολμων νέων μικροκατεργαραίων, που έκαναν «σάλτο-ρεσάλτο» σε καμιόνια, αποθήκες και άλλες γερμανικές εγκαταστάσεις και συναποκόμιζαν ό,τι μπορούσαν και ιδιαίτερα μπιτόνια με συνθετική βενζίνη, ρεζέρβες αυτοκινήτων και άλλα υλικά.

Τους Ελληνες συντοπίτες τους δεν τους πείραζαν, γιατί, εκτός των άλλων, δεν είχαν τίποτα να τους πάρουν!

Κατά τούτο, οι σαλταδόροι της Κατοχής δεν είχαν καμιά σχέση και ομοιότητα με τους στυγερούς μαυραγορίτες που πούλαγαν τη μάνα και τον πατέρα τους για να αποκομίσουν χρυσάφι από το αίμα των συμπατριωτών τους. Και όταν κατέρρεε ο Αξονας στην Αφρική... αντιστέκονταν με το σύνθημα «Βάστα Ρόμελ» για να παρατείνουν τη μαύρη αγορά των εγκληματικών συμφερόντων τους.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που επιδιώκοντας την κυριαρχία των αγορών και προσβλέποντας στις «βενζίνες και πετρέλαια» του αραβικού κόσμου και στα μεγάλα αποθέματα της Κασπίας και του Καυκάσου, εξαπολύουν δολοφονικούς βομβαρδισμούς «ρουτίνας» και απειλούν με νέο αιματοκύλισμα του κόσμου και από το διάστημα - ακολουθώντας το δρόμο του Χίτλερ.