«Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, οι Ιταλοί βιομήχανοι και μεγαλοεπιχειρηματίες να στηρίξουν τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς με τις τόσες αντιφάσεις στο εσωτερικό τους και, το σημαντικότερο, όταν ορισμένες μάλιστα από αυτές -έστω και μειοψηφούσες- μπορεί στο μέλλον να αμφισβητήσουν τις λογικές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που θέλουν να επιβάλλουν. Οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς και ειδικότερα οι δυνάμεις της μετριοπαθούς Αριστεράς (D.S.) έπαιξαν τον ιστορικό τους ρόλο σε μια περίοδο μετάβασης δύσκολη για την εργοδοσία, σήμερα ίσως να έχασαν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο...»

Γνωστά πράγματα, ίσως πείτε. Αυτός ήταν πάντοτε ο ρόλος των διάφορων ψευτοαριστερών, σοσιαλδημοκρατικών και λοιπών ανάλογων δυνάμεων. Να βγάζουν το φίδι από την τρύπα, για λογαριασμό όμως της άρχουσας τάξης -όταν αυτή τους έχει ανάγκη- σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Και αφού κάνουν τη βρώμικη δουλιά και δεν τους έχει πλέον ανάγκη, τους πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα ή τους βγάζει στην εφεδρεία, για την επόμενη ανάλογη περίοδο.

Πράγματι, έτσι είναι τα πράγματα και πάμπολλα είναι τα σχετικά ιστορικά παραδείγματα. Μερικοί όμως είναι τόσο αμετανόητα ψευτοαριστεροί, που δε βάζουν με τίποτε μυαλό. Αρκεί να σκεφθείτε, ότι τα προαναφερόμενα αποσπάσματα είναι από την «Αυγή» του Σαββάτου...