Ο Σπύρος Μαρίνης αναφέρθηκε στις πολυάριθμες «συνταγές» που προτείνουν στους γονείς μια σειρά «τεχνάσματα» προκειμένου να αποφορτίσουν το κλίμα στην οικογένεια που συχνά είναι αρνητικό και τεταμένο λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων. Στάθηκε στις συμβουλές που τους κατακλύζουν και τους συνιστούν να μη συζητούν με τα παιδιά τα προβλήματα και την κατάσταση που βιώνουν γιατί αυτό τα γεμίζει με άγχος. Τις οδηγίες που τους προτείνουν να κάνουν υπομονή γιατί η κρίση είναι «προσωρινή» και γι' αυτή «φταίμε όλοι». Αναφορικά με τις συμβουλές αυτές, σημείωσε πως όταν ένα παιδί μεγαλώνει με την προσδοκία ότι τα πράγματα θα αλλάξουν κάποια στιγμή με κάποιο μαγικό τρόπο, μένει αθωράκιστο και αδύναμο μπροστά στις δυσκολίες που βιώνει.

Στη συνέχεια τόνισε πως οι γονείς πρέπει να εξετάσουν τι κάνουν οι ίδιοι ώστε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν και να καταλαβαίνουν, ανάλογα με την ηλικία τους, την κρίση ως φαινόμενο που μπορεί να αντιμετωπιστεί συλλογικά μέσα από τους αγώνες του λαϊκού κινήματος. Η στάση αγώνα και διεκδίκησης για κάθε ένα από τα άμεσα ζητήματα που «καίνε» σήμερα τη λαϊκή οικογένεια είναι μάθημα ζωής για τα παιδιά της. «Ο μόνος δρόμος για το νέο γονιό», κατέληξε ο Σ. Μαρίνης, «μέσα σε αυτές τις συνθήκες για να καταφέρει να φανεί δυνατός, να ξαναδεί τη σχέση του με το συλλογικό αγώνα, να ξεπεράσει την όποια απογοήτευση», ενώ τόνισε πως αυτό είναι θέμα απόφασης που οι γονείς καλούνται να πάρουν.

Τέλος, ο Σπύρος Μαρίνης θύμισε το σύνθημα του 38ου Φεστιβάλ «Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται...» και τόνισε: «Αυτή ακριβώς την ανάγκη έχουν και τα παιδιά μας, να τους δώσουμε το χέρι για να κάνουν τα πρώτα τους βήματα, να τα καθοδηγήσουμε βοηθώντας τα να σταθούν όρθια και να βρουν την περπατησιά τους. Μιλώντας στα παιδιά μας με όπλο την αλήθεια, με όπλο τη δύναμη του λαού, τα βοηθάμε να σταθούν όρθια όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το αύριο, τότε δηλαδή που θα έχουν προσωπική ευθύνη να αντιμετωπίσουν τη ζωή».