«Αυτά που έχει κάνει η χώρα σε σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα, σε σχέση με την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, σε σχέση με το μισθολογικό κόστος το δημόσιο, σε σχέση με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στον ιδιωτικό τομέα, είναι εντυπωσιακά... Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ΟΟΣΑ καταγράφει την Ελλάδα ως την πρώτη χώρα σε διαρθρωτικές αλλαγές την προηγούμενη χρονιά»... Ξεχείλιζε από υπερηφάνεια ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζοντας χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τα «επιτεύγματα» των προηγούμενων κυβερνήσεων «στο πεδίο των διαρθρωτικών αλλαγών», όπως το αποκάλεσε ο ίδιος, ομολογώντας ουσιαστικά ότι «διαρθρωτικές αλλαγές» σημαίνει κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ώστε να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Ο Ευ. Βενιζέλος δεν ανέφερε συγκεκριμένα στοιχεία για το κάθε «μέτωπο» ξεχωριστά, προφανώς γιατί ο σκοπός της παραπάνω αναφοράς ήταν να δείξει, κυρίως προς τους εταίρους και δανειστές, ότι οι εγχώριες αστικές κυβερνήσεις τίμησαν τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει στην κατεύθυνση της «εσωτερικής υποτίμησης», δηλαδή της δραστικής συμπίεσης του λεγόμενου «εργατικού κόστους», και άρα πρέπει να τους δοθεί περισσότερος χρόνος για να υλοποιήσουν το συμφωνημένο από κοινού σχέδιο εξόδου από την κρίση προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή είναι στην πραγματικότητα η βασική επιδίωξη της πρότασης με τα «δέκα σημεία για μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική» που παρουσίασε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ: Ολα τα μέτρα άγριας λιτότητας και όλες οι αντιδραστικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα εφαρμοστούν και με το παραπάνω, αλλά σε τέσσερα χρόνια και όχι σε δύο χρόνια, ακριβώς για να μπορέσουν να εφαρμοστούν στο ακέραιο. Ο λαός όμως δεν είναι καταδικασμένος να διαλέξει τον τρόπο της σφαγής και τους δημίους του. Εχει τη δύναμη να τους ανατρέψει και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.