Associated Press

Ο Τζ. Μπους την ώρα που αναγγέλλει το «νέο αμυντικό του δόγμα»

Μάλλον «τσιγκούνης», αλλά εξαιρετικά αιμοδιψής, εμφανίστηκε ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουόκερ Μπους κατά την πρώτη παρουσίαση της «νέας αρχιτεκτονικής της άμυνας», που σύμφωνα με τον ίδιο θα ανατρέπει, το κατεστημένο του Πενταγώνου!

Βέβαια, πρόκειται απλώς για την οριοθέτηση της πολιτικής και στρατηγικής που πρόκειται να ακολουθήσει η νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αφού τα σχέδια αυτά ακόμη τυγχάνουν όχι μόνο επεξεργασίας, αλλά και εσωτερικών διαβουλεύσεων ή ακόμη και αντινομιών μεταξύ των δύο δυνάμεων, που μάχονται εσωτερικώς. Του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία όσο και της ίδιας της κυβέρνησης. Οι δύο κύριοι εκπρόσωποι αυτών των αντίρροπων τάσεων, σύμφωνα με τους Τάιμς, εμφανίζονται να είναι από τη μία πλευρά ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι και ο υπουργός και υφυπουργός Αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και Πολ Ουόλφοβιτς και από την άλλη ο υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ και η υπουργός Εθνικής Ασφαλείας Κοντολίζα Ράις.

Αναλυτές στοιχηματίζουν υπέρ της ομάδας του αντιπροέδρου και μάλλον η προχτεσινή ομιλία του Μπους στο αρχηγείο των ενόπλων δυνάμεων, στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, φαίνεται ότι τους δικαιώνει, αφού κατά την πρώτη παρουσίαση του νέου αμυντικού δόγματος διαφαίνεται εν πολλοίς ότι οι «εμπνεύσεις» του Ράμσφελντ θα τεθούν επί το έργον που δεν είναι άλλο από την αμφισβήτηση του υφιστάμενου καθεστώτος, τόσο εγχωρίως όσο και διεθνώς.

Κύρια αιχμή είναι η ριζική αναδιάρθρωση του αμερικανικού στρατεύματος που προσβλέπει στην ανατροπή του στάτους κβο και τον προσανατολισμό στις νέες τεχνολογίες και στα καινούρια οπλικά συστήματα από τις οριακές βελτιώσεις «υφιστάμενων συστημάτων, στα οποία η αμερικανική βιομηχανία έχει επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια. Ετσι, η υλοποίηση του εν λόγω οράματος περιλαμβάνει την κατάργηση των φιλόδοξων και δαπανηρών αποστολών που αποτελούν κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου και τη στροφή των ενόπλων δυνάμεων σε μονάδες μικρότερες, πιο ευέλικτες και καλύτερα εξοπλισμένες, αφού κατά τον Μπους βρισκόμαστε μπροστά την «επανάσταση της τέχνης του πολέμου», όπου «η στρατιωτική δύναμη δεν αποτελεί πλέον θέμα μεγέθους, αλλά ταχύτητας και κινητικότητας».

Με άλλα λόγια, το νέο δόγμα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αντιπυραυλική «άμυνα», και εμμένει σε αυτή παρά τις αντιδράσεις τόσο από τους Ευρωπαίους «συμμάχους», όσο και από τους Ρώσους και τους Κινέζους αναλυτές. Εκτιμούν ότι όταν ολοκληρωθεί η επεξεργασία του νέου δόγματος και κατατεθεί, περίπου την άνοιξη», πολλοί θα τρομάξουν συμπεριλαμβανομένων και των ΝΑΤΟικών συμμάχων παρά τις καθησυχαστικές προτάσεις του Μπους όπως «θα συνεργαστούμε για την εδραίωση της ειρήνης και θα συζητούμε έγκαιρα και ειλικρινά με τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, αναμένοντας ότι θα τηρήσουν κι αυτοί την ίδια τακτική. Στη διπλωματία, στην τεχνολογία, την αντιπυραυλική άμυνα, τη διεξαγωγή πολέμων και πάνω απ' όλα την πρόληψη των πολέμων, πρέπει να εργαζόμαστε μαζί ως ένας», δε θα είναι αρκετές μπροστά τη νέα πραγματικότητα που θα τείνει να διαμορφωθεί στη διεθνή σκακιέρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, της γαλλικής εφημερίδας «Le Figaro» αλλά και του βρετανικού «Economist», στο στόχαστρο της νέας αμερικανικής κυβέρνησης δε βρίσκεται όμως μόνο ο εντυπωσιακός κατάλογος των αμερικανικών εξοπλισμών, αλλά και η αλλαγή πλεύσης... Μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, η αμερικανική παρουσία στη Γηραιά Ηπειρο αποτελούσε ταμπού. Στην προεκλογική του εκστρατεία, ο Τζορτζ Μπους είχε ήδη μιλήσει για το ενδεχόμενο αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Βοσνία και το Κόσσοβο και την ανάθεση στους Ευρωπαίους του ειρηνευτικού έργου στην περιοχή. Τώρα, ο Αντριου Μάρσαλ -διευθυντής από την εποχή του Νίξον της Υπηρεσίας Βασικών Εκτιμήσεων (Office of Net Assessment)- προχωρεί σε διάφορα άρθρα του ακόμη περισσότερο: ο βασικός αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι σήμερα η Ρωσία, αλλά η Κίνα. Τα σχέδια του Πενταγώνου δε θα πρέπει έτσι να επικεντρωθούν στην Ευρώπη, όπου δε διαφαίνονται σοβαρές απειλές, αλλά στην Ασία.

Το δόγμα αυτό μπορεί να οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να μειώσουν την παρουσία τους στη Γερμανία, τη Βρετανία ή την Ιταλία, και να δώσουν προτεραιότητα στην Απω Ανατολή. Στη συζήτηση περί στρατηγικών επιλογών που έχει ήδη αρχίσει, πολλοί ειδικοί δε διστάζουν να προβλέψουν ότι η Ρωσία θα είναι σύντομα λιγότερο σημαντική για τους Αμερικανούς από την Ινδία. Και ότι το αμερικανικό Ναυτικό μπορεί μια μέρα να εγκαταλείψει τη Μεσόγειο.