Προκαλεί τρόμο και μόνο η σκέψη ότι όσα είδαν οι νησιώτες και οι ναυτεργάτες να διαδραματίζονται στην ακτοπλοΐα κατά τη διάρκεια του 2000, με αποκορύφωμα την τραγωδία της 26ης Σεπτέμβρη, όταν ναυάγησε το σαπιοκάραβο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», γεμίζοντας τη θάλασσα της Πάρου πτώματα, αποτελούσαν απλώς και μόνο την αρχή των εκτρωματικών προγραμματισμών των κυβερνητικών και εφοπλιστικών επιτελείων. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Χρήστος Παπουτσής, προχτές την Τετάρτη παρουσίασε ένα κείμενο που επεξεργάστηκαν οι κυβερνητικοί φωστήρες, το οποίο θα κληθεί η Βουλή των Ελλήνων να ψηφίσει. Δηλαδή θα κληθεί να κάνει νόμο του κράτους την ενίσχυση της εγκληματικής και ασύδοτης δράσης των εφοπλιστών, ντόπιων και ξένων τινάζοντας στον αέρα και αυτά τα ελάχιστα ψήγματα της σημερινής νομοθεσίας που αφορούν την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Το κείμενο αυτό αποτελεί τον 8λογο των εκτρωματικών αξιώσεων που έχουν διατυπώσει τα τρία εταιρικά ακτοπλοϊκά μεγαθήρια, όπως η MFD - στην οποία ανήκε και το σαπιοκάραβο «ΣΑΜΙΝΑ», η ΑΝΕΚ και οι Επιχειρήσεις Αττικής. Είναι αντιγραφή του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την άρση του καμποτάζ, ο οποίος, όπως αναφέρεται στον πρόλογό του ακόμα, συντάχθηκε για να ωφεληθούν οι εφοπλιστές, να βελτιώσουν την...«ανταγωνιστικότητά» τους. Αν το νομοσχέδιο αυτό «περάσει», στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» οι εφοπλιστές θα εντείνουν το κυνηγητό του υπερκέρδους, ακόμα και αν χρειαστεί να «κατασπαράξουν» και άλλες ανθρώπινες ζωές.

Σοβαρές συνέπειες των όσων προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα έχουν η εθνική άμυνα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, καθώς στις ελληνικές θάλασσες θα δραστηριοποιούνται και πλοία πολυεθνικών. Ο νομικός σύμβουλος της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας κ. Λέκκας, συντάσσοντας έκθεση σχετική με τον κανονισμό 3577 αναφέρει ότι: «Δε θα ήταν υπερβολικό να λεχθεί ότι η κατ' αυτόν τον τρόπο δραστηριοποίηση των πλοίων αυτών που αναγνωρίζεται, επιβραβεύεται και προωθείται από τον Κανονισμό 3577/92 μέσα στα εσωτερικά ύδατα της χώρας, με την αδικαιολόγητη μάλιστα και περίεργη ανοχή του κράτους και η από μέρους των πλοίων αυτών επίμονη διεκδίκηση ζωνών δικαιοδοσίας, που δεν τους ανήκουν, συνιστά μια νέα μορφή ενός σύγχρονου, ιδιότυπου και επικίνδυνου θαλάσσιου "Lebensraum" (ζωτικός χώρος...) και οδηγεί σε μια συλλογιστική και τακτική νομιμοποιήσεως σύγχρονων μορφών ιμπεριαλισμού στη θάλασσα. Υπενθυμίζει τις αλήστου μνήμης διεθνείς δουλείες ή συγκυριαρχία ή καθεστώς εντολών και κηδεμονίας, δηλαδή μορφές καταλύσεως και περιορισμού της εδαφικής κυριαρχίας που έχει απορρίψει η συνείδηση των λαών»!

«

Συνακόλουθα - συνεχίζει - ο κανονισμός και οι συζητούμενες τροποποιήσεις του προκαλούν μείζον πρόβλημα, αφού με τις ρυθμίσεις αυτές και μέσα από την ασάφειά τους, ανοίγουν κερκόπορτες για την ασύδοτη και αυθαίρετη δραστηριότητα πλοίων, ανεξέλεγκτων συμφερόντων, με αδικαιολόγητη υπέρβαση των υφιστάμενων και αναγνωρισμένων για τη χώρα μας λόγων εθνικής ασφάλειας που μας επιτρέπουν να κάνουμε επίκληση της διάταξης του άρθρου 48 παρ. 3 της Συνθήκης, με την οποία εισάγεται επιφύλαξη περιορισμών για τέτοιους λόγους της κυκλοφορίας και εργασίας ακόμη και των Κοινοτικών εργαζομένων»!

Με άλλα λόγια η κυβέρνηση, ταγμένη στην εξυπηρέτηση των εφοπλιστικών συμφερόντων επιφυλάσσει εφιαλτικές μέρες για τους επιβάτες, τους νησιώτες, τους ναυτεργάτες. Αυτοί ακριβώς είναι που ενωμένοι πρέπει αυτή τη στιγμή να «πάρουν το λόγο» και με τον αγώνα τους να ανατρέψουν τα όσα σχεδιάζονται σε βάρος τους, επιβάλλοντας λύσεις υπέρ των συμφερόντων του λαού.