Ηταν εκεί, αποδεικνύοντας πως οι σειρήνες της υποταγής παύουν να ακούγονται, όταν το λαϊκό αίσθημα εκφράζεται με το λαό παρόντα. Με το λαό και τη νεολαία μπροστάρηδες στον αγώνα, για να κυλήσουν οι εξελίξεις σε δημοκρατική, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

Οι Κούρδοι και οι Τούρκοι της Θεσσαλονίκης που δίνουν το δικό τους αγώνα μαζί τους Ελληνες, αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν. Δίπλα στους μαχητές που συνεχίζουν την πάλη ενάντια στα «λευκά κελιά», στους αγωνιστές που συντάσσουν τη φωνή τους με όσους παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη Νέα Τάξη, όπου και όπως αυτή εκφράζεται.

Με δική τους συγκροτημένη παρουσία, συμμετείχαν και οι μαθητές. Κάτω από το πανό του Συντονιστικού Ημερήσιων Σχολείων Θεσσαλονίκης, που δήλωνε: «Δε θέλουμε να ζούμε με το θαΝΑΤΟ. Να ξεκουμπιστούνε». Και ο Θανάσης από το 3ο Γυμνάσιο Νεάπολης, μιλώντας εκ μέρους των συμμαθητών του, πρόσθετε: «Είμαστε εδώ για να αντισταθούμε στο ΝΑΤΟ και να πολεμήσουμε ενάντια στις επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Γιατί ελπίζουμε σε ένα μέλλον χωρίς απεμπλουτισμένο ουράνιο και σε έναν κόσμο ειρήνης».

Πιο πέρα, μέσα στη μεγάλη πλατεία, τη δική τους θέση είχαν και οι νέοι του ΠΑΜΕ. «Διατρανώνουμε την αντίθεσή μας στο ΝΑΤΟικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Βαλκάνια. Πιστεύουμε πως με την πλατιά συσπείρωση των εργαζομένων και της νεολαίας μπορούμε να δημιουργήσουμε το παλλαϊκό μέτωπο που θα αντιπαλέψει όλα όσα μας καταδυναστεύουν», δήλωσε ο Γιώργος Τσαγκάρης, εργαζόμενος στο χώρο της Υγείας.

Εκεί ήταν και οι γονείς των φοιτητών που σπουδάζουν στη Γιουγκοσλαβία. Οι γονείς που μήνες τώρα διαδηλώνουν την απαίτησή τους να γυρίσουν πίσω τα παιδιά τους. Που μήνες τώρα απευθύνονται στην ανάλγητη και εγκληματική επικίνδυνη κυβέρνηση, η οποία έχει κλείσει τ' αυτιά στους «Ελληνες φοιτητές της Ν. Γιουγκοσλαβίας, ζητούν προστασίας SOS».

Μαζί στο μεγάλο ποτάμι της αντίστασης, βρέθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι, οι καθηγητές και δάσκαλοι, να διαδηλώνουν «Οχι στο ΝΑΤΟ, ναι στη ζωή».