Οι ηλικιωμένοι στο ΔΣ όσο κι αν στύβουν το μυαλό τους είναι εγκλωβισμένοι στη λογική και τα δεδομένα του παρελθόντος. Εχεις; Μπορείς. Δεν έχεις; Δεν μπορείς... Ο πεισματάρης αλλά «ανθρώπινος» νεαρός διευθυντής είναι πνεύμα ανήσυχο και αναπτυξιακό. Βάζει στόχο αμετακίνητο να αναστήσει την ομάδα. Και το κάνει. Μέχρι το τέλος της ταινίας βλέπουμε βήμα - βήμα πώς ο στόχος πραγματώνεται και επιτυγχάνει. Πλησιάζει άνεργους αθλητές που η αγορά «ξέρασε» είτε λόγω ηλικίας, είτε τραυματισμών και ψυχολογικών προβλημάτων. Τους δίνει δουλειά «εδώ και τώρα» με το 1/5 του μισθού, τους εκπαιδεύει, τους εμψυχώνει... Μάλιστα τους παρέχει και σόδα δωρεάν!!! Και όποτε γουστάρει αλλαγές τους απολύει, έτσι απλά...

Στα παραδοσιακά αξιωματικά εργαλεία των μπίζνες - πανουργία στο ξεγέλασμα, ευθύτητα και αιφνιδιασμός στο ρίξιμο, αναλγησία στο πούλημα των πάντων - προστίθεται η επιστήμη, η οικονομία με βούλα στο πτυχίο αυθεντική, από τα καλύτερα ιδιωτικά ιδρύματα του κόσμου και το δυναμικό όραμα του «αμερικάνικου ονείρου». Η τήξη των παραπάνω υλικών είναι το χαρακτηριστικό της νέας αναπτυξιακής εποχής. Μειώνοντας λοιπόν τα εργασιακά κόστη - αυξάνοντας βεβαίως την αμοιβή του γιατί ο διευθυντής δεν είναι τεμπέλης, δουλεύει χωρίς ωράριο, μπορεί επιτέλους να κομπάζει ότι από «moneyball» ξανάκανε το άθλημα «baseball». Το εξυγίανε, το νοικοκύρεψε, επέβαλε τις δέουσες διαρθρωτικές αλλαγές... Αλλά τα υπερκέρδη - τα έσοδα ντε - μ' αυτά τι γίνεται; Εδώ πέφτουν οι τίτλοι του τέλους...

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Τζόνα Χιλ, Ρόμπιν Ράιτ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Κάθριν Μόρις, Κέρις Ντορσέ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).