-- Μιλήσατε για παρεμπόδιση των μέτρων. Καλείτε, για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, τον ελληνικό λαό να μην πληρώσει τα τελευταία χαράτσια που έχουν έρθει, να μην πληρώσει και άλλες υποχρεώσεις ενδεχομένως, γιατί είχαμε παλιότερα και τα κινήματα «δεν πληρώνω», με τα διόδια και άλλες υποχρεώσεις. Πώς να το εκλάβει αυτό, δηλαδή, ο απλός πολίτης;

-- Κοιτάξτε, δε μιλάμε, πώς να σας πω, για στιγμιότυπα του αγώνα. Μιλάμε για γραμμή δράσης. Εχει διαφορά. Γιατί τέτοια στιγμιότυπα υπήρχαν, δε λέω ότι ήταν άσχημα αυτά, αλλά αυτά πρέπει να εδραιώνονται σε μια στρατηγική συνολικής ρήξης και ανατροπής. Και δε μιλάμε για κάποια στιγμιότυπα του αγώνα που βοηθούν, αφυπνίζουν αν θέλετε, και εμείς έχουμε συμμετάσχει σε τέτοια στιγμιότυπα. Αλλά, αυτά δεν φτάνουν.

Καταρχήν υπάρχει μέρος του εργατόκοσμου, του λαού που δεν έχει να πληρώσει. Θα τον αφήσουμε λοιπόν, τι; Να τον κυνηγήσουν; Να του κάνουν κατάσχεση στην περιουσία; Δεν πρέπει να έχουμε επαγρύπνηση; Να ξέρουμε τι γίνεται ο γείτονάς μας; Αλλά αυτό σημαίνει, να το πω καθαρά, ότι υπάρχουν συνδικάτα, μαζικές οργανώσεις, λαϊκές επιτροπές, άλλες μορφές οργάνωσης που συγκεντρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία και υψώνουν τείχος. Οταν ο πρωθυπουργός λέει ότι επιδιώκει κάθε ελληνική οικογένεια να έχει έναν εργαζόμενο, δεν έχει δικαίωμα ο εργαζόμενος να αντιδράσει με όλους τους τρόπους;

Αυτό είναι το όραμα της κυβέρνησης. Εδώ, ούτε πριν από 30 χρόνια δε ζούσε οικογένεια με έναν εργαζόμενο. Τι θα κάνει; Μια οικογένεια με έναν εργαζόμενο μπορεί να πληρώνει λογαριασμούς; Μπορεί να πηγαίνει να αγοράζει τα τρόφιμα που χρειάζεται; Εδώ, σήμερα, απ' ό,τι είδα, ο «Ριζοσπάστης» το έχει στην πρώτη σελίδα, γίνονται περικοπές στη διατροφή των παιδικών σταθμών. Στο Δήμο της Αθήνας ένα χρόνο δε δόθηκε κόκκινο κρέας, παρά μόνο κοτόπουλο, στα παιδιά, γιατί χρώσταγαν στην κρεαταγορά... Μπορούμε να πάμε έτσι; Θα εξασφαλίσουν οι γονείς κρέας στους παιδικούς σταθμούς, τελείωσε. Θα εξασφαλίσουν να πάνε τα παιδιά των ανέργων στον παιδικό σταθμό, και για να είναι με άλλα παιδιά, για την κοινωνικοποίηση που λέμε, αλλά και για να φάνε ένα πιάτο φαΐ...

Αυτά πώς θα αντιμετωπιστούν, με συγχωρείτε δηλαδή, με το να βγάλω εγώ λόγο στη Βουλή και να κάνουμε τα «events», που λένε, στη Βουλή μέσα, να βρίζω τον πρωθυπουργό, «δεν έχουμε πρωθυπουργό», «είναι έτσι ο πρωθυπουργός»; Αυτά πρέπει να λύνονται σε κάθε χώρο με το μαχαίρι. Και εννοώ: Θα εξασφαλίσεις κρέας στον παιδικό σταθμό. Δεν μπορεί τα παιδιά των τριών και τεσσάρων χρόνων να μην τρώνε κρέας. Το βράδυ που πάνε στο σπίτι τους, όλες οι οικογένειες μπορούν;

Πήγα προχτές σε ένα δημοτικό σχολείο περιοδεία και μου είπαν οι δάσκαλοι ότι έχουν παιδιά που υποσιτίζονται. Και ακούμε στην τηλεόραση, μας έχουν τρελάνει, «τι να τρώτε για πρωινό», «όλη η οικογένεια να κάθετε στο πρωινό και να τρώτε ένα πλούσιο πρωινό, γιατί το πρωινό σου κόβει την όρεξη το μεσημέρι και καταναλώνεις λιγότερες θερμίδες» και κάτι τέτοια. Και κάθονται τώρα, και δεν ντρέπονται οι τηλεοράσεις να έχουν αυτά. Και δεν κάνουν έναν έλεγχο σε ποια οικογένεια μπορούν να κάτσουν τέσσερα άτομα, όταν 8.000 θεωρείται αφορολόγητο, να τρώμε ένα «πλούσιο πρωινό» το πρωί, και σε ηρεμία, να λέμε και τα αστειάκια μας πριν πάμε στη δουλειά. Ε, μα δεν είναι πρόκληση; Επομένως, η απάντηση του λαού σήμερα πρέπει να είναι ανάλογη με την πρόκληση που δέχεται, πώς θα γίνει δηλαδή; Δεν μπορεί να είναι με τα κλασικά μέσα. Τι να κάνουμε...