«

Ενώσεις» - υποχείρια των εργοδοτών επιχειρεί να στήσει σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις η κυβέρνηση, οι οποίες θα υποκαθιστούν τις ομοσπονδίες στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε επιχειρήσεις μέχρι και 20 εργαζόμενους, όπου δεν υπάρχουν επιχειρησιακά σωματεία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αυτό θα προβλέπεται σε διάταξη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για την Κοινωνική Οικονομία, προκειμένου να προωθηθεί η επέκταση και γενίκευση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων ακόμη και κάτω από το όριο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης.

Η κυβέρνηση θέλει να παρακαμφθούν ακόμη και τα παραμικρά εμπόδια που τίθενται στους εργοδότες στην προσπάθειά τους να μειώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Ετσι, μια «ένωση προσώπων» μπορεί να συσταθεί ακόμα και από 5 εργαζόμενους σε επιχειρήσεις έως και 20 εργαζομένων, ενώ θα προωθήσει ρύθμιση με την οποία θα διευκολύνει τη σύστασή τους και σε επιχειρήσεις με προσωπικό έως και 50 εργαζόμενους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κάτω από εκβιασμούς και πιέσεις οι εργοδότες θα βάζουν ορισμένους εργαζόμενους να συστήσουν τέτοιες «ενώσεις» μέσα σε μια νύχτα, που δε θα εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, αλλά θα έχουν ως μοναδική τους αποστολή να ρίξουν τους μισθούς, να απαλλάξουν τους εργοδότες από όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

Πολύ περισσότερο, η κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει ένα ακόμα χτύπημα στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στις ταξικές ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που αντιστέκονται στον κατήφορο των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων και διεκδικούν αυξήσεις. Και η συγκεκριμένη κυβερνητική και εργοδοτική μεθόδευση επιχειρεί να απαξιώσει το ρόλο των συνδικάτων, τη διαπραγματευτική τους ουσία, τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων ανά κλάδο, αλλά και σαν τάξη απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών. Οι μεγαλοεργοδότες είναι οργανωμένοι στις ενώσεις τους και είναι σαν «μια γροθιά» στο τσάκισμα των εργατικών κατακτήσεων και διεκδικήσεων. Τους εργαζόμενους θέλουν ανοργάνωτους, μακριά από συλλογικές διεκδικήσεις και να τους αξιοποιούν για να βάζουν εργατική «σφραγίδα» στις αντεργατικές πολιτικές.