Ενα «άλλο ευρωομόλογο», «μη τοξικό» εμφανίζεται να ζητάει τώρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας μάταια να μην ταυτιστεί με τα κόμματα του κεφαλαίου, τα οποία, μέσω του ευρωομόλογου, αναζητούν νέα εργαλεία για την ενίσχυση του κεφαλαίου και την αφαίμαξη του λαού. Σε χτεσινή του συνέντευξη (real fm), ο Α. Τσίπρας εντοπίζει την κρίση στο χρέος και υποδεικνύει σαν διέξοδο το να «παρακαμφθούν οι αγορές», οι οποίες «μπορεί να ακυρωθούν κατά μια έννοια για να βρεθεί λύση, αλλά να κατευναστούν οι αγορές εμείς το βλέπουμε αδύνατο και αδιανόητο».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ισχυρίζεται ότι «η Ευρωπαϊκή Αριστερά μίλησε για το ευρωομόλογο ως ένα εργαλείο, ανάμεσα στα πολλά, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ρόλου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για τη ρύθμιση του χρέους για να επενδυθούν στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους». Ομολογεί δηλαδή ότι το ευρωομόλογο στοχεύει στην εξυπηρέτηση του χρέους που δημιούργησε η πλουτοκρατία και όχι ο λαός και καλλιεργεί τη φενάκη μιας φιλολαϊκής καπιταλιστικής ΕΕ.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «ευρωομόλογα υπάρχουν πολλά», όπως αυτό «που εκδίδει ο EFSF για να σώσει στην Ισλανδία (...) το οποίο όμως είναι τοξικό, διότι έχει στον πυρήνα της δομής του το ρίσκο των 15 χωρών που δανείζουνε. Δεν είναι ένα ευρωομόλογο υπό την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενα τέτοιο ευρωομόλογο δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση». Στον αντίποδα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ένα ευρωομόλογο με εγγύηση της ΕΚΤ και αναβαθμισμένο ρόλο της ευρωτράπεζας στη διαχείριση της κρίσης, κοροϊδεύοντας το λαό για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, των θεσμών και των μέσων που χρησιμοποιεί για το δανεισμό των κρατών.

Ανταγωνίζεται μάλιστα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε ό,τι αφορά την πατρότητα της ιδέας για το ευρωομόλογο, λέγοντας ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά το προτείνει από το 2008, παράλληλα με «την άρση των δογματικών αγκυλώσεων που αποτρέπουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παίζει ένα ρόλο ουσιαστικού ρυθμιστή».