Οι κινητοποιήσεις στις πλατείες είναι μια μορφή έκφρασης αγανάκτησης, δυσαρέσκειας λαϊκών ανθρώπων, νεολαίας, που ως τώρα, οι περισσότεροι, δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις. Αντιδρούν μ' αυτή τη μορφή, κάτω από τις οξύτατες συνέπειες στη ζωή της λαϊκής οικογένειας λόγω της ανελέητης καθολικής επίθεσης που δέχεται από την κυρίαρχη πολιτική, και καλώς κινητοποιούνται. Μια πολιτική, στην οποία, ανεξάρτητα από το βαθμό συνειδητοποίησης των πραγματικών αιτιών εφαρμογής της από τους συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις, εκφράζουν μ' αυτή τη δράση μια μορφή αντίθεσης. Που εφαρμόζεται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, γεγονός που καταστρέφει το λαό, τη νεολαία. Αυτό που κατά κόρον προβάλλεται από τα αστικά ΜΜΕ για τις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις είναι η μορφή και ο τρόπος οργάνωσης. Δεν υπάρχει, λένε, καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές, υπάρχει «αυτοοργάνωση», γίνονται από τα μπλογκς και το ίντερνετ, είναι «αυθόρμητες» και γι' αυτό «αυθεντικές».

Το ΚΚΕ χρόνια τώρα λέει ότι ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση της πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής στα χέρια του. Να οργανωθεί στο δικό του κίνημα, που διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, την εξουσία των μονοπωλίων. Σε ένα τέτοιο κίνημα πάντα θα υπάρχει λαϊκή πρωτοβουλία, αυτενέργεια, θα συνδυάζει το συνειδητό με το αυθόρμητο. Για παράδειγμα, όλη η προηγούμενη δράση του, ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την οργάνωση πολύμορφων κινητοποιήσεων απόκρουσης των άγριων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, και την ανάδειξη της διεξόδου με την παλλαϊκή πάλη κόντρα σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της, που επίσης συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, έχει επίδραση σ' αυτές τις κινητοποιήσεις.

Η συνέχεια στη σελίδα 5.