Ο ΣΥΝ και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο ΣΥΝ και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι

«Η νέα απειλή πολέμου στη γειτονιά μας, όπου με αφορμή την βαρβαρότητα του Καντάφι, στήνονται επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή μάλιστα και της χώρας μας. Αυτές οι επιλογές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες (...) Υπό αυτή την έννοια, όχι μόνο δεν κατανοούμε τη σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης να συνδράμει πρώτη στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, αλλά τη θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη που παραδίδει τη χώρα στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή».

Τα παραπάνω ανέφερε, μεταξύ άλλων, σε ομιλία του στα Τρίκαλα ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας. Καλό και άγιο, βέβαια, να καταδικάζει κανείς τον πόλεμο, το ΝΑΤΟ και την εμπλοκή της χώρας. Πλην, όμως, η δυναμική αυτής της καταδίκης, όταν αναφερόμαστε στον ΣΥΝ, έχει δοκιμαστεί αφενός απ' τη στάση του σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις, αφετέρου απ' το γεγονός ότι ούτε κατά διάνοια δε συνδέεται με μια συνεπή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης.

Αλησμόνητα τα άλλοθι του ΣΥΝ σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το «Οχι στον πόλεμο - Οχι στην τρομοκρατία» στην περίπτωση του Αφγανιστάν, η ρητορεία του για τον «χασάπη» Μιλόσεβιτς, που ουσιαστικά νομιμοποιούσε την καλοδουλεμένη προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών και κατά συνέπεια την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και τα επακόλουθά της. Ας σημειώσουμε, βέβαια, ότι με τον Μιλόσεβιτς η ηγεσία του ΣΥΝ διατηρούσε καλές σχέσεις και γι' αυτό διαφήμιζε τη συνάντηση που είχε μαζί του το 1999 στο Βελιγράδι. Αυτό δεν εμπόδισε απόφαση της ΚΠΕ, το 2000, που χαιρέτιζε «την κατάρρευση του προηγούμενου αντιδημοκρατικού και αυταρχικού καθεστώτος».

Ηταν η ηγεσία του ΣΥΝ που το 1994 αντιδρούσε στην απόφαση του ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία, γιατί ήταν μια απόφαση «βεβιασμένη και μονομερής» και γιατί «δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στο ΝΑΤΟ να υποκαθιστά το ΣΑ του ΟΗΕ». Διπλή η αυταπάτη: Και για το ρόλο της «καλής» δήθεν ιμπεριαλιστικής ΕΕ, και για το ρόλο του ΟΗΕ, ενός καραμπινάτου εργαλείου του ιμπεριαλισμού. Οταν ο ΟΗΕ άναψε «πράσινο φως», η ηγεσία του ΣΥΝ εξέφραζε θλίψη για την «αποτυχία του μεταδιπολικού κόσμου να οικοδομήσει νέες δομές συλλογικής ασφάλειας»!

Ηταν η ηγεσία του ΣΥΝ που το 1996 χαιρέτιζε τη διαδικασία ειρήνευσης, τρία χρόνια πριν η Γιουγκοσλαβία γίνει εκ νέου στόχος. Οταν αυτό έγινε, το 1999, με τους ευρωατλαντικούς βομβαρδισμούς, ο ΣΥΝ έριχνε συνθήματα όπως «Μιλόσεβιτς - Κλίντον, σταματήστε τις ανθρωποθυσίες!», εξισώνοντας για μια ακόμη φορά θύτες και θύματα.

Κατόπιν έρχεται το Αφγανιστάν, ως νέος προορισμός των ιμπεριαλιστών πυραύλων, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Στο πρώτο αντιπολεμικό συλλαλητήριο της Αθήνας, ο ΣΥΝ απουσιάζει, επειδή θεωρεί την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία προσβολή στη μνήμη των νεκρών των δίδυμων πύργων, χτύπημα που αποτέλεσε άλλοθι των ιμπεριαλιστών για την εισβολή και την έως σήμερα κατοχή της χώρας. Ο ΣΥΝ διαλαλούσε «όχι στον πόλεμο - όχι στην τρομοκρατία», βάζοντας πλάτη στο άλλοθι των ιμπεριαλιστών για νέες φονικές επεμβάσεις και συσκοτίζοντας ότι είναι ο ιμπεριαλισμός που γεννά και τον πόλεμο και την τρομοκρατία.

Μετά, μπροστά σε μια νέα επίθεση στο Ιράκ, ο ΣΥΝ και πάλι μίλαγε για την ανάγκη χειραφέτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ, με στρατιωτική θωράκισή της, επιδιώκοντας το κίνημα να προσδεθεί στο άρμα μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης εναντίον μιας άλλης. Διαδήλωνε αγκαζέ με τον Λαλιώτη και προβεβλημένα του στελέχη αναρωτιούνταν αν υπάρχει πέραν του πολέμου άλλος τρόπος ανατροπής του Σ. Χουσεΐν...

Το αντιπολεμικό κίνημα οφείλει να κρατά ανοιχτό μέτωπο απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη, φύσει και θέσει φορέα πολέμου. Ομως, η ηγεσία του ΣΥΝ διαλέγει «καλούς» ιμπεριαλιστές καλώντας το λαό να συνταχτεί μαζί τους. Αλλοτε χειροκροτώντας τους «φιλειρηνιστές» Σρέντερ και Σιράκ, που χτες έσφαζαν τους Γιουγκοσλάβους, και στηλιτεύοντας τους υπόλοιπους. Αλλοτε χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την υπονόμευση «της αναγκαίας κοινής αποτρεπτικής ευρωπαϊκής στάσης που θα μπορούσε να φρενάρει την αχαλίνωτη επιθετικότητα της υπερδύναμης». Αλλά και επιμένοντας να ζητά τη στρατιωτική θωράκιση της ΕΕ, υπό το πρόσχημα της αυτονομίας της έναντι των ΗΠΑ.

Σήμερα, ο ΣΥΝ προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Οξύνει στα λόγια την αντιπολεμική - αντιΝΑΤΟική του ρητορεία. Εξακολουθεί όμως να προσκυνά αυτό το σύστημα, να διακινεί την επιζήμια για τους λαούς λογική περί «καλών» και «κακών» ιμπεριαλιστών, καλλιεργεί αυταπάτες για την ΕΕ, την οποία αντιπαραθέτει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και αυτή τη φορά με τη Λιβύη σε ανακοίνωσή του τα «έριξε» στη Γαλλία και τη Βρετανία μόνο. Εξακολουθεί να ζητά «αυτονομία» της ΕΕ απ' τις ΗΠΑ, να μάχεται για την πολιτική και οικονομική ενοποίησή της, κάτι που σημαίνει και περαιτέρω στρατικοποίησή της. Επιμένει να ζητά διάλυση του ΝΑΤΟ αλλά αντικατάστασή του από έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό ασφάλειας. Να αλλάξει ο Μανωλιός και να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς, δηλαδή. Εχει μιλήσει για την αναγκαιότητα ενός πολυπολικού κόσμου που θα εμποδίζει πολέμους, δηλαδή στηρίζει την αποτροπή του πολέμου στις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών που τον προκαλούν.

Η ανάπτυξη ενός γερού αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και η ενίσχυση της δυνατότητάς του να παραμένει σε εγρήγορση δεν είναι έργο μιας πράξης. Η στάση του ΣΥΝ κάθε άλλο παρά βοήθησε ως προς αυτό.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ