Παρά την στενή συνεργασία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής με τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας, ή και εξαιτίας αυτής της συνεργασίας, ενισχύονται οι αντιδράσεις τους για την μορφή του διαχειριστή της Μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Το προωθούμενο από το υπουργείο μοντέλο μιας ανεξάρτητης εταιρείας, θυγατρικής της ΔΕΗ και ενός αυτόνομου διαχειριστή της αγοράς, τους βρίσκει αντίθετους. Υποστηρίζουν ότι οι αρμοδιότητες του διαχειριστή της αγοράς είναι περιορισμένες και ότι η λύση της θυγατρικής φέρνει τη ΔΕΗ σε θέση να παρεμβαίνει εναντίον των συμφερόντων τους, κυρίως στο θέμα της διαμόρφωσης της χοντρικής τιμής.

Πρόκειται για έναν καυγά «σε ξένο αχυρώνα». Οι ιδιώτες μπήκαν «ουρανοκατέβατοι» στην ηλεκτροπαραγωγή από την ΕΕ και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που φρόντισαν να ιδιωτικοποιήσουν και τις κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού. Κανείς δεν τους χρειαζόταν. Σε κανέναν δεν θα έλειπαν.

Η «αναγκαιότητά» τους είναι τεχνητή, προέκυψε από το συνειδητό πάγωμα των νέων επενδύσεων από τα τότε κρατικά μονοπώλια ενέργειας, ώστε να προκύψει πιεστική η ανάγκη νέων μονάδων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ακολούθησε η αυθαίρετη εντολή για την υποχρεωτική είσοδο ιδιωτικών εταιρειών στην ηλεκτροπαραγωγή, το σπάσιμο των κρατικών μονοπωλίων. Η πίεση του χρόνου οδήγησε... «υποχρεωτικά» σε χορήγηση κινήτρων, προκειμένου να μας κάνουν... τη χάρη οι κεφαλαιοκράτες και να μπουν στην ηλεκτροπαραγωγή.

Είναι μια εγκληματική πολιτική που απέφερε μεγάλα κέρδη στους «επενδυτές» πάνω σε υποδομές, μονάδες, δίκτυα, γραμμές, που στοίχισαν αμύθητα ποσά δημόσιου χρήματος.

Και τώρα έρχονται να τα εκμεταλλευτούν όλα αυτά και όσα δημιουργηθούν στο μέλλον, πάλι με δημόσιο χρήμα, και τσακώνονται για το ποιος κεφαλαιοκράτης θα έχει το «πάνω χέρι».

Εκεί που μας χρωστάγανε, ζητάνε και το βόδι...