«Η οσμή πετρελαίου και φυσικού αερίου, που όλο και πιο έντονα αναδίνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, προοιωνίζεται αμύθητα κέρδη για τις πολυεθνικές. Για τους λαούς, όμως, της περιοχής, όσο η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι αυτή που καθορίζει τις εξελίξεις, τίποτα καλό δεν επιφυλάσσει, καθώς περιπλέκει ακόμα περισσότερο το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Οπως έχει αποδείξει η Ιστορία, σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, ο Περσικός, το Ιράκ, η Νιγηρία, ο Καύκασος κλπ., η ύπαρξη πετρελαίου ανοίγει το χορό για ένα μεγάλο φαγοπότι των ιμπεριαλιστών, στο τραπέζι των οποίων οι λαοί μετατρέπονται σε αναλώσιμο υλικό.

Αμεσα συνδεδεμένο με τα παραπάνω είναι και το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ, μετά το 2000, ενέταξε στους στρατηγικούς του στόχους την εξασφάλιση της "ενεργειακής ασφάλειας", για τα καπιταλιστικά κράτη - μέλη του, επαναλαμβάνοντας την ίδια στόχευση και στο νέο στρατηγικό του δόγμα (...) Ταυτόχρονα, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις χώρες που διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου γίνονται πιο έντονοι, αλλά και πιο επικίνδυνοι για τους λαούς. Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία έχουν ήδη καταστρώσει τα σχέδιά τους. Το ΝΑΤΟ, από το 2004, διακήρυξε το σχέδιο περί "νέας Μέσης Ανατολής" και έκτοτε οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους το προωθούν διά πυρός και σιδήρου.

Υπό αυτές τις συνθήκες, τα ζητήματα που άπτονται των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο επικαιροποιούνται και συνδέονται άμεσα με τις νέες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις (...) Οι πιέσεις που ασκούνται για διευθετήσεις (...) εμπεριέχουν το σπέρμα για μελλοντικές εντάσεις στην περιοχή και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καθιστώντας επιτακτική ανάγκη την επαγρύπνηση και εγρήγορση του εργατικού λαϊκού κινήματος» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).