Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση τόσο θα οξύνονται οι διαγκωνισμοί των κεφαλαιοκρατών, τόσο θα μεγαλώνει η επίθεση του μαύρου μπλοκ εργοδοσίας, κυβέρνησης, τρόικας, κομμάτων του ευρωμονόδρομου, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ενάντια στα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, με στόχο να μειωθεί όσο γίνεται περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι γενική και αφηρημένη, αλλά μεταφράζεται συγκεκριμένα στη ζωή της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Επίθεση στους μισθούς, απολύσεις, εκ περιτροπής απασχόληση, σφαγιασμός της Κοινωνικής Ασφάλισης, ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, είναι μερικά απ' όσα συμβαίνουν. Επιπλέον, μικροί επαγγελματοβιοτέχνες βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν, πνιγμένοι στα χρέη και τα δάνεια. Φτωχοί αγρότες ξεκληρίζονται. Νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να σπουδάσουν και δε βρίσκουν δουλειά, ενώ οι γυναίκες χτυπιούνται πολλαπλάσια.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, δε στέκεται απλά στο πλευρό των εργατών, δε διεκδικεί μόνο την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας, αλλά πάνω απ' όλα πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης μ' αυτό το περιεχόμενο. Σφυρηλατεί τη συμμαχία της εργατιάς με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τους επαγγελματοβιοτέχνες που συσπειρώνονται στην Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ, τη φτωχή αγροτιά που βρίσκεται στις γραμμές της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης, τη νεολαία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, τις γυναίκες της ΟΓΕ. Διοργανώνουν από κοινού κινητοποιήσεις, οι οποίες αναδεικνύουν τους υπεύθυνους της κρίσης. Δείχνουν ποιοι είναι αυτοί που ληστεύουν το μόχθο του λαού. Διότι, ακόμη και σήμερα, σε περίοδο βαθιάς κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, πλούτος εξακολουθεί να παράγεται, απ' τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Εκεί εντάσσεται και η πρόσφατη δράση που πραγματοποίησαν ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, κατά των τραπεζών, προχωρώντας σε συμβολικές καταλήψεις και αποκλεισμούς τραπεζών σε πολλές πόλεις της χώρας. Στην ίδια κατεύθυνση πραγματοποίησαν συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα ενάντια στις αυξήσεις σε ρεύμα, ψωμί, ΦΠΑ και πετρέλαιο θέρμανσης στα τέλη Σεπτέμβρη. Αυτές οι κινητοποιήσεις δε δείχνουν μόνο τους υπεύθυνους για τα δεινά του λαού. Ταυτόχρονα, αναδεικνύουν πως δίχως προοπτική, δίχως τη δική τους πρόταση εξουσίας, δίχως τη δική τους ενιαία στρατηγική απέναντι στην ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και των συμμάχων του ο αγώνας τους δε θα έχει επιτυχία. Θα μείνει μόνο σε ένα επίπεδο - στην καλύτερη περίπτωση - διαμαρτυρίας, που, όμως, σε καμιά περίπτωση δε θα ανησυχεί την άρχουσα τάξη.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο διάφοροι αστοί δημοσιολόγοι και δημοσιογράφοι χύνουν «χολή» κατά του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, λοιδορώντας και διαστρεβλώνοντας τις θέσεις και τον αγώνα του, διότι βάζει στο κέντρο την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Πολύ φυσικό εκ μέρους τους, μιας και είναι ταγμένοι να υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οσο επιτίθενται, όμως, άλλο τόσο ξεμπροστιάζονται. Διότι ο αγώνας του ΠΑΜΕ, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και των συμμάχων του στοχεύει στην εξάλειψη της ίδιας της ρίζας των δεινών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ηρθε η ώρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί όλου του πλούτου, να οργανώσουν το δικό τους μέτωπο, με προοπτική την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας μέσα από την ενιαία πάλη τους. Μόνο τότε θα υπάρξει αλλαγή πολιτικής προς όφελος του λαού.