Την «Ατζέντα για μια κοινωνική Ευρώπη» πλασάρει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σαν πρόταση για «διέξοδο» απ' την καπιταλιστική κρίση, όπως αποφάσισε το τρίτο συνέδριο που ολοκληρώθηκε στο Παρίσι. Πρόκειται για «ατζέντα» που εγγράφεται από επιχειρήματα αποπροσανατολισμού των λαών και έχει στόχο τον εγκλωβισμό τους στον ευρωμονόδρομο.

Αλλωστε, όπως διακήρυξε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και αντιπρόεδρος πλέον του ΚΕΑ Αλ. Τσίπρας, σε μια δήλωση τυφλής προσήλωσης στην ιμπεριαλιστική ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, ή ο ευρωμονόδρομος, ή η συντέλεια!

Ο ευρωοπορτουνισμός επιχειρεί να στρέψει τους λαούς και τα κινήματά τους στην ενσωμάτωση, ισχυριζόμενος ότι είναι «άμεσα εφαρμόσιμη» μια πολιτική «με βασικό άξονα τη ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΕΕ και την προώθηση μιας διαδικασίας επανίδρυσης της Ευρώπης»! Μια άλλη διαχείριση, δηλαδή, της κυρίαρχης πολιτικής, η οποία εδράζεται στην καπιταλιστική κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα, σε βάρος των λαών.

Το ΚΕΑ δεν κρύβει ότι επιθυμεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο αυτού του συστήματος και παρεμβαίνει με σειρά προτάσεων που τις εκτιμά σαν ευεργετικές για τις καπιταλιστικές οικονομίες των χωρών - μελών της ΕΕ. Στη διαμόρφωσή τους, ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του ΣΥΝ, καθώς, όπως πληροφορεί η σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε, με δική του παρέμβαση, υιοθετήθηκαν ως βασικές αιχμές των διεκδικήσεων του ΚΕΑ τα εξής:

«Η ευρωπαϊκή ρύθμιση της κρίσης χρέους, που περνά μέσα από τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους, προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση και να προωθηθεί η ανασυγκρότηση των οικονομιών των πιο αδύναμων κρατών - μελών της ΕΕ. Η δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού προστασίας και αλληλεγγύης, που θα παρεμβαίνει για να αποσοβήσει τις μελλοντικές κρίσεις και όχι εκ των υστέρων. Η επιτακτική ανάγκη για τη ριζική αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ οφείλει να είναι σε θέση να τυπώνει νόμισμα, να κυκλοφορεί ευρωομόλογα και να δανείζει απευθείας τα κράτη - μέλη με χαμηλό επιτόκιο».

Ο ΣΥΝ και το ΚΕΑ ταυτίζονται στις προτάσεις τους με άλλα αστικά κόμματα της ΕΕ και μερίδες του κεφαλαίου, που ζητούν ανακατανομή των ρόλων εντός της λυκοσυμμαχίας και ελεγχόμενη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, ώστε να απορροφήσει το καπιταλιστικό σύστημα τους κραδασμούς από τη λαϊκή αγανάκτηση.

Αυτή η επιδίωξη αντανακλάται στις θέσεις για «κούρεμα» του χρέους και αναμόρφωση της καπιταλιστικής ΕΚΤ, αλλά και η προσπάθεια να συγκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας της ΕΕ σαν πεδίο έκφρασης της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και των ισχυρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται παράλληλα με το βάθεμα της κρίσης.

Αποσαφηνίζοντας τις προτάσεις αυτές, ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», υπερασπίστηκε τη φενάκη ενός ελεγχόμενου καπιταλισμού, επιρρίπτοντας την ευθύνη για την κρίση στην «ανεξέλεγκτη λειτουργία των αγορών». Χαρακτήρισε «συντέλεια» τυχόν κατάρρευση του ευρώ και έθεσε σαν υπ' αριθμόν ένα στόχο «την αποτροπή της».

Ο Αλ. Τσίπρας, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί την ανάγκη ύπαρξη της ΕΕ, απογείωσε την κινδυνολογία, λέγοντας «το κρίσιμο σήμερα για το ευρώ αλλά και για την ΕΕ είναι αν θα αλλάξει ριζικά ή αν θα καταρρεύσει. Αν λοιπόν οδηγηθούμε στη δεύτερη εκδοχή, αυτή της κατάρρευσης, που θα σημάνει ταυτόχρονα και κοινωνική καταστροφή και χρεοκοπία, λίγη σημασία έχει με ποιο νόμισμα θα τη διαχειριστείς. Το κρίσιμο λοιπόν είναι να αποτρέψουμε τη δεύτερη εκδοχή και να αγωνιστούμε για την πρώτη. Και αυτό απαιτεί κοινωνικούς αγώνες».

Κάνοντας, μάλιστα, μια μεγαλοπρεπή υπόκλιση στον ευρωμονόδρομο συμπλήρωσε: «Οσοι πιστεύουν ότι σε μια παγκόσμια συστημική κρίση μπορεί να δοθεί εθνική λύση, μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι το μοντέλο του Χότζα δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο»!