Μιλάνε ανοιχτά πλέον για κοινωνικό σεισμό που θα προκαλέσουν τα μέτρα που ήδη έχουν αποφασιστεί.

Καθώς, όμως, οι κάλπες είναι ακόμα μπροστά το ρίχνουν στο «τσάμικο».

Από τη μια, προσπαθούν να αποδεσμεύσουν την κάλπη από την πολιτική.

Κι από την άλλη, παριστάνουν τους υπεράνω, τους πατριώτες που θα θυσιαστούν για την πατρίδα.

Ηδη ομολογούν ότι θα έχουν το λαό απέναντί τους.

Η μόνη έγνοια τους είναι πού θα οδηγηθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Ομολογούν πως αν η λαϊκή δυσαρέσκεια μείνει εντός του δικομματικού σκηνικού δεν υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα είναι για την αστική τάξη αν η λαϊκή δυσαρέσκεια γίνει δύναμη για το ΚΚΕ. Ε, τότε, λένε, θα συμβούν όλα τα κακά της μοίρας.

Είναι να απορεί κανείς, πώς μια τάξη, η αστική, που έχει στην υπηρεσία της χιλιάδες και χιλιάδες αναλυτές, ειδικούς επιστήμονες, όταν φτάνει στα δύσκολα καταφεύγει πάντα σε μια και μόνο συνταγή: να επισείει τον κομμουνιστικό μπαμπούλα. Δεν είναι δείγμα γύμνιας. Είναι ομολογία ήττας.

Αυτό να κρατήσουμε.

Η αστική τάξη δεν μπορεί πλέον ούτε ένα κάλπικο όραμα να προσφέρει.

Η λαϊκή εμπειρία είναι εξαιρετικά πλούσια πια.

Aπέναντι στην κινδυνολογία υπάρχει αυτή καθαυτή η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Η οποία ασφαλώς ξεφεύγει από τη μάντρα εντός της οποίας ο αστός αναλυτής θέτει το δίλημμά του. Μικρή ζημιά. Ετσι κι αλλιώς η πρόταση του ΚΚΕ δεν απευθύνεται σ' όσους θέλουν να σώσουν αυτό το σύστημα.

Το ΚΚΕ καλεί σε λαϊκή συσπείρωση κόντρα στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κόντρα στην πολιτική που περιέχει το μνημόνιο, κόντρα δηλαδή στην πολιτική του κεφαλαίου.

Οσοι το 'χουν αυτό καθαρό αντιλαμβάνονται εύκολα και το γιατί μαύρο και στους δύο, και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να βγουν αποδυναμωμένοι και από τη δεύτερη Κυριακή.

Αυτό θα είναι ένα σημαντικό βήμα - σε μια πορεία για την ταξική απελευθέρωση.

Το ΚΚΕ δείχνει βήμα βήμα το δρόμο: Οργάνωση παντού όπου ζει και εργάζεται η εργατική τάξη, συντονισμός με άλλα λαϊκά στρώματα, έτσι που να χτίζεται η κοινωνική συμμαχία που θα βάλει και πολιτικούς στόχους.

Ούτε ένα ούτε δύο, 4,5 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον των όσων ήδη έχουν χρεωθεί, θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα το 2011, σύμφωνα με αυτό που ήδη μεταδίδουν τα διεθνή πρακτορεία. Αποκάλυψη που έκανε τους σε άλλη φάση άνετους αναλυτές του MEGA να εμφανιστούν στο γυαλί σαν κλαμένες χήρες.

Για τους ανθρώπους που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να σημάνει συναγερμός. Τη Δευτέρα θα είναι αργά για να δηλώνουν κοψοχέρηδες. Ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τους ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων που ψηφίζουν ΝΔ. Η χτεσινή ομιλία Σαμαρά ήταν ομολογία - υπόσχεση ότι θέλει να εφαρμόσει απαράλλαχτη την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά με αυτόν στο σβέρκο του λαού.

Είναι η ώρα οι άνθρωποι στα λαϊκά στρώματα να αρχίσουν να κατανοούν ότι αυτό το σύστημα με όποια διαχείριση όχι μόνο δεν μπορεί να δώσει λύσεις, αλλά θα βαθαίνει περισσότερο τη βαρβαρότητα.

Την ίδια ώρα, εύκολα ο καθένας από την ίδια του την εμπειρία διαπιστώνει ότι ο κόσμος που ζούμε τεχνικά μπορεί να παράγει του πουλιού το γάλα χωρίς να χρειάζεται οι εργάτες να πεθαίνουν πάνω στις μηχανές. Αλλά και ότι την ίδια ώρα οι σύγχρονες πραγματικές λαϊκές ανάγκες είναι τόσες που τόσα κι άλλα τόσα εργατικά χέρια να ήταν διαθέσιμα δεν θα έφταναν να τις καλύψουν. Δηλαδή ούτε ανεργία έπρεπε να υπάρχει, ούτε να στενάζουν οι άνθρωποι στη στέρηση. Κάτι εμποδίζει τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά.

Το εμπόδιο είναι οι σημερινές σχέσεις παραγωγής που δε χωράνε πια την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του. Στην προσπάθειά του να κρατηθεί όρθιο βυθίζει μεγάλες μάζες του πληθυσμού στη βαρβαρότητα.

Εδώ και το διά ταύτα:

Αυτό που απεύχονται όσοι χειροκροτούσαν την επικράτηση της αντεπανάστασης το 1991, επανέρχεται ως αναγκαστική προοπτική: Οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, γίνονται αναγκαστικά και πάλι ελκτικά στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου που ενώ παράγει όλο και περισσότερα, του λείπουν όλο και πιο πολλά.

Οι αστοί το βλέπουν στον ορίζοντα. Γι' αυτό και σηκώνουν αντικομμουνιστικο μπαμπούλα.

Είναι καιρός να αρχίσουν να το βλέπουν και περισσότεροι εργάτες.

Το συλλαλητήριο του ΚΚΕ τη Δευτέρα, εκτός από μια πράξη αντίστασης, είναι και μια ευκαιρία συγκέντρωσης - συζήτησης μεταξύ αυτών που έχουν κάνει ήδη το βήμα, αλλά και αυτών που αναζητούν διέξοδο.