«Αν αυτό το νομοσχέδιο υπήρχε και ήταν νόμος από τη γέννηση του ελληνικού κινηματογράφου, δεν θα υπήρχε Ορέστης Λάσκος, Βούλγαρης, Κανελλόπουλος, Θόδωρος Αγγελόπουλος και δεν θα υπήρχε μέχρι τώρα, από τη νέα γενιά, ούτε Οικονομίδης, ούτε Λάνθιμος. Συρρικνώνει τον ανεξάρτητο παραγωγό. Εννοείται και τον δημιουργό. Μόνο δυο φορές αναφέρεται η λέξη "σκηνοθέτης" στο νομοσχέδιο. Ο προσανατολισμός του είναι σαφέστατα υπέρ της αγοράς και όχι όλης μάλιστα. Υπερσυγκεντρώνει εξουσίες σε έναν άνθρωπο, δεν κατοχυρώνει τον δημιουργό και δημιουργεί ένα τέτοιο ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο, με το οποίο, ανάλογα με την κυβέρνηση, μπορεί να δούμε και "τσοντο-παραγωγό" στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου».