Η τετραμελής οικογένεια Τζόουνς μετακόμισε πρόσφατα σε μια ειδυλλιακή περιοχή που κατοικούν υψηλά κοινωνικά στρώματα. Οι πλούσιοι, κομψοί και γοητευτικοί Τζόουνς αποδεικνύονται ιδιαίτερα κοινωνικοί κι αξιαγάπητοι. Η image τους λειτουργεί σαν υπόδειγμα, όλοι κατά βάθος τους ζηλεύουν και προσπαθούν να τους μιμούνται. Τι συμβαίνει όμως με τους Τζόουνς; Γιατί ήδη από νωρίς αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Από πού έρχεται αυτή η πληθώρα των πολυτελών αντικειμένων; Γιατί οι γονείς δεν κοιμούνται μαζί; Γιατί η κόρη προσπαθεί να χωθεί κρυφά στο κρεβάτι του πατέρα; Διότι οι Τζόουνς δεν είναι κανονική οικογένεια. Παριστάνουν την οικογένεια. Είναι τέσσερις υπάλληλοι επαγγελματίες της ζωντανής διαφήμισης και πώλησης προϊόντων. Είναι κανονικοί εργαζόμενοι σε ιδιωτική εταιρεία, η δουλειά τους δείχνει να είναι μόνιμη και σταθερή με ιεραρχία και εργασιακά δικαιώματα, με ρεπό, με διακοπές, μισθό και μπόνους. Η «οικογένεια» εγκαθίστανται όπου αποφασίσει ο εργοδότης - η εταιρεία δηλαδή προώθησης γενικών πωλήσεων καταναλωτικών προϊόντων. Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι έχουν σαν «ομάδα» ειδικότητα στο «ύπουλο μάρκετινγκ» που αναφέρεται σε μοντέλα τρόπου ζωής και συμπεριφοράς προσαρμοσμένα σε ανάγκες υπερκατανάλωσης. Μέσα από κοινωνικά ανοίγματα και διαπροσωπικές σχέσεις η «οικογένεια» φροντίζει να εμφυσήσει αγοραστικές ανάγκες καθώς και αναπαραγωγή διαρκούς καταναλωτικής «αδηφαγίας». Με τη δημιουργία έξης και την παγίωση συγκεκριμένων μοντέλων και τρόπων καταναλωτικής συμπεριφοράς ο σκοπός έχει επιτευχθεί και οι Τζόουνς φεύγουν γι αλλού.

Ενδιαφέρουσα η ιδέα της κυνικής αυτής σάτιρας πάνω στο τεράστιο, επίκαιρο και πολυσχιδές θέμα της κατανάλωσης, όπως και των εννοιών της «εικόνας», της σχέσης «φαίνεσθαι - είναι» και της «κριτικής σκέψης» που προβάλλει η ταινία.

Παίζουν: Ντέιβιντ Ντουκόβνι, Ντέμι Μουρ, Αμπερ Χέρντ, Μπεν Χόλινγκσγουορθ, Λορίν Χάτον, Γκάρι Κόουλ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2010.