«Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται σαν αρπακτικό κυριολεκτικά και ό,τι έχει απομείνει από το κουφάρι του ελληνικού σινεμά, έρχεται να το πάρει και να το πετάξει. Ενας νέος άνθρωπος ο οποίος γυρίζει σήμερα μία ταινία μόνος του, με τους φίλους του, χωρίς παραγωγούς, είναι αδύνατο, μέσα από αυτό το νομοσχέδιο να πάρει τα μόρια που χρειάζονται, έστω και για μια μικρή επιδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, για να ολοκληρώσει αυτή την ταινία. Καταδικάζει, δηλαδή, το καινούριο ελληνικό σινεμά, τους νέους δημιουργούς, σε πλήρη αφάνεια. Με στόχο να βουλώσουν στόματα. Να μη μιλάει πλέον κανείς. Κερδίζουν οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής, οι μεγάλοι διανομείς - που πια είναι και ένα πράγμα - και ουσιαστικά χάνεται η πολυφωνία μέσα στο σινεμά. Δε δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να πουν αυτό που θέλουν, ο σκηνοθέτης περνάει σε δεύτερη μοίρα και γίνεται ένα κομμάτι αυτής της παραγωγής της βιομηχανικής. Δε μιλάμε πια για λόγο του σκηνοθέτη, για έλεγχο των εκφραστικών του μέσων, για έλεγχο του τι θέλει να θέσει στην ταινία του. Πάει και υπηρετεί το σχέδιο ενός παραγωγού. Και θα πεταχτεί αμέσως την επόμενη στιγμή αν δεν υπηρετεί αυτό το σχέδιο».