«

Στη Χιλή που χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονα μέσα τη γλίτωσαν οι μεταλλωρύχοι, στην Ελλάδα που τα εργοστάσια είναι παλιά όπως η "Χαλυβουργία", χαροπαλεύουν δυο εργάτες». Τέτοιο σκεπτικό καλλιεργούν τα αστικά ΜΜΕ προσπαθώντας να συνδυάσουν τα δύο «ατυχήματα» για να αθωώσουν το βασικό ένοχο, που είναι ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής: δηλαδή, το ότι, στον καπιταλισμό, οι συνθήκες εργασίας διαμορφώνονται πάντα με στόχο τη διασφάλιση του μέγιστου δυνατού κέρδους του εργοδότη. Το ότι ο εργάτης είναι μόνιμα χαμένος. Γιατί άμα η τεχνολογία χρησιμοποιούνταν για την προστασία των εργατών, οι κίνδυνοι για την υγεία και τη ζωή τους θα μπορούσαν να ελαχιστοποιηθούν. Γιατί, δηλαδή, να είναι αυτονόητο, τον 21ο αιώνα, να υπάρχει άνθρωπος που δουλεύει στα 800 μέτρα κάτω απ' τη γη; 'Η στα 200 μέτρα πάνω από αυτή; Και γιατί να είναι αυτονόητο για τον εργάτη πως το πρωί θα φεύγει για το μεροκάματο αλλά δε θα γυρνά σώος στην οικογένειά του; Και να πρέπει να 'ναι κι ευγνώμων άμα χαροπαλεύει και τελικά δε χάνει τη ζωή του αλλά τη γλιτώνει;

Για να πάψει οριστικά να κινδυνεύει η ζωή του χρειάζεται ν' αλλάξουν οι σχέσεις παραγωγής, να γίνουν τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία. Αυτό όμως, δηλαδή την αλήθεια, τη «ξεχνούν» πολλοί. Οπως η «Αυτόνομη Παρέμβαση» που έβγαλε ανακοίνωση για να πει πως πρέπει «να έχουν σύγχρονες υποδομές και μέσα, όπως προβλέπεται και από τη σχετική νομοθεσία». Ομως, οι εργαζόμενοι της «Φρανς Τέλεκομ» που αυτοκτόνησαν, δούλευαν σε κτίρια και σύγχρονα και καθαρά και τακτοποιημένα. Αλλά η εντατικοποίηση και τα εξαντλητικά ωράρια «τους τσάκισαν». Οπως επίσης, οι αυτοκτονίες που έγιναν στην αρχή του 2010 στη Ντίσνεϋλαντ δεν κατάφεραν να ματαιωθούν από το κατά τα άλλα «διασκεδαστικό» περιβάλλον μέσα στο οποίο δούλευαν οι εργαζόμενοι. Αρα, το πρόβλημα δεν είναι απλά τα «παλιά εργοστάσια». Την υγεία του εργάτη δε τη διασφαλίζει το «περιτύλιγμα». Ισα ίσα. Οι αστραφτερές ταμπέλες και τα σύγχρονα κτίρια των πολυεθνικών ομίλων δε μπορούν να κρύψουν πως οι τόποι δουλειάς είναι φυλακές για τους εργάτες. Αλλωστε, και χρυσά να είναι τα κάγκελα ενός κλουβιού, σημασία έχει πως μένει κλουβί...