Η πολιτική της κυβέρνησης για τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνη και απάνθρωπη. Μετρώντας την ανθρώπινη ζωή με όρους οικονομικού κόστους, η κυβέρνηση ομολογεί ότι κοστίζουν περισσότερο τα προγράμματα απεξάρτησης, σε σχέση με τα προγράμματα υποκατάστασης. Ετσι, αντί να στηρίξει την απεξάρτηση, δηλαδή το δρόμο που οδηγεί στη ζωή, πολλαπλασιάζει τα προγράμματα υποκατάστασης, δηλαδή τα προγράμματα που χορηγούν, σε ελεγχόμενες δόσεις, μεθαδόνη και άλλα υποκατάστατα, που σε τελική ανάλυση κι αυτά ναρκωτικά είναι... Με άλλα λόγια, ενισχύουν τη συντήρηση και όχι την απεξάρτηση των χρηστών και, παράλληλα, συντηρούν και οξύνουν παραπέρα το ίδιο το πρόβλημα των ναρκωτικών. Η συντήρηση με τη μεθαδόνη συμπληρώνεται με την ηρωίνη κ.λπ.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη δημιουργία νέων μονάδων υποκατάστασης, στο όνομα του ότι έτσι θα μειωθεί η λίστα αναμονής. Η λίστα αναμονής υπάρχει μόνο στα προγράμματα υποκατάστασης κι όχι στα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης. Οσο ακολουθείται μια πολιτική που ανακυκλώνει και διογκώνει το πρόβλημα των ναρκωτικών, τόσο θα μεγαλώνει και η εν λόγω λίστα, όσες περισσότερες μονάδες υποκατάστασης κι αν ανοίγουν. Οσο περισσότερο προσφέρονται στους χρήστες προγράμματα συντήρησης και χορήγησης της «δόσης» τους, τόσο θα αποθαρρύνονται από το να παλέψουν, για να ξεφύγουν από τα ναρκωτικά. Αυτές οι εύκολες «λύσεις», όμως, είναι επικίνδυνες, είναι «λύσεις» θανάτου.

Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι οι νέες μονάδες υποκατάστασης θα φτιαχτούν σε προαύλια δημόσιων νοσοκομείων. Δίνουν, δηλαδή, και επίφαση θεραπευτικής αντιμετώπισης. Η προοπτική αυτή είναι πραγματικά εφιαλτική. Τα προγράμματα υποκατάστασης δεν έχουν καμιά σχέση με θεραπεία και η μεταφορά τους στα νοσοκομεία δεν πρόκειται ούτε να συνδυαστεί ούτε να εγγυηθεί θεραπεία, αλλά θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Εχουν περάσει χρόνια από τότε που πρωτοδημιουργήθηκαν τα προγράμματα μεθαδόνης (τότε, μάλιστα, τα παρουσίαζαν σαν προγράμματα «απεξάρτησης», τώρα δεν μπορούν πια να ισχυριστούν κάτι τέτοιο) και μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Η πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουν και λίγοι ομολογούν είναι ότι οι χρήστες, που μπαίνουν στα προγράμματα αυτά, παραμένουν μπλεγμένοι με τα κυκλώματα των ναρκωτικών. Παίρνουν τη μεθαδόνη από τον ΟΚΑΝΑ και... συμπληρώνουν τις δόσεις τους με παράνομες ουσίες από τις πιάτσες. Αυτή η πραγματικότητα ενισχύεται και από το γεγονός ότι το πρόβλημα στις μέρες μας είναι η πολυτοξικομανία, έτσι η «υποκατάσταση» μιας ουσίας... δε λειτουργεί. Γι' αυτό, γύρω από τα προγράμματα αυτά ανθούν οι πιάτσες. Γιατί οι έμποροι ξέρουν ότι εκεί θα βρουν έτοιμη πελατεία, ευάλωτους χρήστες. Να γιατί η μεταφορά των μονάδων στα νοσοκομεία δεν είναι «λύση», αλλά επικίνδυνη εξέλιξη.

Και ο επικίνδυνος κατήφορος της εγκληματικής αυτής πολιτικής συμπληρώνεται από την εξαγγελία ότι οι δόσεις των υποκατάστατων, προοπτικά, σε μια επόμενη φάση θα «συνταγογραφούνται» από γιατρούς του ΕΣΥ (ενδεχομένως και από ιδιώτες, συμπληρώνουμε εμείς). Δηλαδή, θα καταργηθεί ακόμα και η ελάχιστη εγγύηση να χορηγούνται τα υποκατάστατα εντός των μονάδων και θα αρχίσουν να κυκλοφορούν... συνταγές δόσης: Πεδίο δόξης λαμπρό για διόγκωση και αλληλοτροφοδότηση του ναρκεμπορίου. Γι' αυτό χρειάζεται αγώνας παλλαϊκός για την πρόληψη και την απεξάρτηση.