«Τα πρώτα επενδυτικά βήματα στη χώρα μας είναι γεγονός», αναφωνεί σε κάθε δημόσια εμφάνισή του ο πρωθυπουργός. «Οι επενδύσεις που έρχονται είναι ψήφος εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα» επαναλαμβάνουν μονότονα τα κυβερνητικά στελέχη.

Ο λαός «βομβαρδίζεται» από την προπαγάνδα που θέλει να λειτουργούν δήθεν προς όφελός του οι επιχειρηματικές συμφωνίες με πολυεθνικούς ομίλους και τα «μνημόνια συνεργασίας» που υπογράφει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με καπιταλιστικά κράτη που βρίσκονται σε υψηλότερη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

«Μέσα από την ανάπτυξη, θα έρθει και η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, η έξοδος από την κρίση», θα «δημιουργηθεί νέος πλούτος και θα μοιραστεί δίκαια» υπόσχεται ο πρωθυπουργός. Ποιος όμως βγαίνει πραγματικά κερδισμένος από την ανάπτυξη που υπηρετεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε ενιαία γραμμή με τη ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα κόμματα που δεν αμφισβητούν τη στρατηγική του κεφαλαίου;

Οι πρόσφατες επιχειρηματικές συμφωνίες Ελλάδας - Κίνας και τα μνημόνια συνεργασίας που έχει υπογράψει η κυβέρνηση με το Ισραήλ, το Κατάρ και κράτη - μέλη της ΕΕ, εδράζονται στην παράδοση στρατηγικών τομέων της οικονομίας και υποδομών σε επιχειρηματικούς ομίλους, ξένους, ντόπιους ή και μικτούς.

Το σύνολο των επενδύσεων γίνεται με δέλεαρ τη φθηνότερη εργατική δύναμη και τα άλλα προνόμια που εξασφάλισε η κυβέρνηση στο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο με τις αντιλαϊκές ανατροπές. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, που αναζητούν ευνοϊκότερους όρους για να επανέλθουν στον κύκλο της παραγωγής με πολλαπλάσιες αποδόσεις.

Μέσα από την εισροή ξένων κεφαλαίων, η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να υπηρετήσει και τη ντόπια πλουτοκρατία, η οποία διεκδικεί μερίδιο της πίτας που δημιουργούν οι επενδύσεις πολύ μεγαλύτερων κεφαλαίων από αυτά που διαθέτει η ίδια.

Οι κινέζικες, γερμανικές, γαλλικές, αμερικανικές, ισραηλινές πολυεθνικές αλλά και οι «επενδυτές» από το Κατάρ έρχονται στην Ελλάδα επιδιώκοντας να επεκταθούν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες - όπου συν τοις άλλοις υπάρχουν έτοιμες υποδομές από το κράτος - οι οποίες θα τους εξασφαλίσουν άμεση κερδοφορία.

Οι επενδύσεις αυτές, έχουν και ένα ακόμα χαρακτηριστικό που πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη του ο λαός: Γίνονται σε μια χρονική στιγμή που η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής κορυφώνεται, στο φόντο μάλιστα ενός «νομισματικού πολέμου» ανάμεσα σε ευρώ, δολάριο και γουάν.

Από αυτή τη σκοπιά, μόνο κινδύνους μπορεί να επιφυλάσσει για τα λαϊκά στρώματα η προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης να πλασαριστεί καλύτερα στους διεθνικούς ανταγωνισμούς, για να εξασφαλίσει πιο κερδοφόρες διεξόδους για τα κεφάλαιά της. Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να ειδωθούν, για παράδειγμα, και οι προωθούμενες διευθετήσεις στο Αιγαίο.