Η «ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: «Τα διευθυντικά στελέχη των γερμανικών επιχειρήσεων ανοίγουν σαμπάνιες (...) Η αναθέρμανση της γερμανικής οικονομίας είναι γεγονός (...) Μια δεύτερη ανάγνωση των γερμανικών επιδόσεων όμως μας προσγειώνει (...) Μελετώντας προσεκτικά τα στοιχεία διαπιστώνουμε ότι η μία στις τρεις νέες θέσεις εργασίας είναι "νοικιασμένη". Οι εργαζόμενοι μεταφέρονται από επιχείρηση σε επιχείρηση στερούμενοι σημαντικών εργασιακών δικαιωμάτων» (το θέμα σε Deutsche Welle / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΧΙ ΑΛΛΗ «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ»: «Ενας τρόπος για να προστατευθεί το επίπεδο ζωής της μέσης οικογένειας, όταν το εισόδημά της συρρικνώνεται, είναι να υπάρχει αυστηρός έλεγχος στην αγορά (...) Ωστόσο, παρατηρούμε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο (...) οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται, η ανεργία αυξάνεται, η ύφεση είναι έντονη και ο τζίρος πέφτει, αλλά οι τιμές ανεβαίνουν (...) Αν συνεχιστεί και τους φθινοπωρινούς μήνες αυτή η ιδιότυπη ασυλία του πληθωρισμού, το φαινόμενο θα συμβάλει στην αύξηση της κοινωνικής έντασης. (...) Το πρώτο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση (...) είναι (...) να επέμβει προτού η κατάσταση γίνει εκρηκτική» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ: «Χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και πάρα πολλές επιχειρήσεις, αναμένουν με αγωνία το φθινόπωρο για να διαπιστώσουν αν θα μπορέσουν να κρατήσουν τις δουλειές τους και να επιβιώσουν (...) Αν δεν αλλάξει ριζικά η νοοτροπία της κυβέρνησης και δεν σταματήσουν να σπαταλώνται πολύτιμα κεφάλαια στην "μαύρη τρύπα" των ΔΕΚΟ, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του προβληματικού ευρύτερου δημόσιου τομέα, η ύφεση θα είναι πολύ μεγάλη και η καταστροφή ανυπολόγιστη» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ: «Οι Kασσάνδρες πρόβλεψαν μια διπλή κατάρρευση. Tης οικονομίας, που δεν θα άντεχε την κοινωνική έκρηξη που θα πυροδοτούσαν τα μέτρα του Mνημονίου, και της κυβέρνησης που θα επωμιζόταν το αντιδημοφιλές εγχείρημα της επώδυνης ανόρθωσης. Mήνες μετά και ενώ υλοποιείται ένα σκληρό πακέτο διαρθρωτικών αλλαγών οι Kασσάνδρες απειλούνται με ανεργία. Aδιανότητες (;) για τα καθιερωμένα πολιτικοκοινωνικά ήθη και έθιμα αλλαγές πραγματοποιούνται και παρά τις αντιδράσεις των συντεχνιών κυριαρχεί και επικρατεί η θέληση της "σιωπηρής πλειοψηφίας" (...) Αυτή η "σιωπηρή πλειοψηφία" ζητά επιτέλους αμοιβαιότητα υποχρεώσεων μεταξύ πολιτών - πολιτείας. Είναι η Mεγάλη Δύναμη που θα στηρίξει πολιτικούς με βούληση "να μπει τάξη στη χώρα"» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).