Την όρεξη μεγάλων πολυεθνικών ομίλων έχει ανοίξει η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του φυσικού πόρου του νερού, παραδίδοντας αρχικά το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ και το 10% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, εκχωρώντας ταυτόχρονα και το μάνατζμεντ, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Η εξέλιξη βέβαια αυτή δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Το έδαφος έχει προλειανθεί εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, με αποτέλεσμα τα τιμολόγια ύδρευσης να έχουν αυξηθεί ακόμη και πάνω από 150% και τα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80%. Οι ...«μνηστήρες», άλλωστε, είναι και αυτοί γνωστοί: Πρόκειται για τους γαλλικούς πολυεθνικούς κολοσσούς «SUEZ» και «VEOLIA», την ισπανική «AQUALIA», αλλά και ντόπιους ομίλους, όπως η κατασκευαστική «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», η MIG κ.ά. Η κυβέρνηση μάλιστα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για ξεπούλημα και πολλών άλλων ακόμη δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), από τις περίπου 180 που λειτουργούν σήμερα στη χώρα, καλύπτοντας τις ανάγκες του 40% του πληθυσμού. Πολύτιμος βοηθός προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί και η οδηγία 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, η οποία επιφυλάσσει, εκτός των άλλων, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού, αλλά και νέες αυξήσεις και χαράτσια στην τιμή του νερού ύδρευσης, με πρόσχημα την ανάκτηση του λεγόμενου «περιβαλλοντικού κόστους». Η ανάκτηση αυτή προϋποθέτει μια αύξηση της τιμής του νερού τα επόμενα χρόνια για μια πόλη, όπως για παράδειγμα ο Βόλος, κατά 87%! Κάπως έτσι, ακόμη και το νερό γίνεται πανάκριβο εμπόρευμα για τη λαϊκή οικογένεια...