«Η αστυνομία ανεκάλυψεν ευρείαν κομμουνιστικήν οργάνωσιν κατασκοπείας...» είχε τίτλο το δημοσίευμα του «ΒΗΜΑΤΟΣ» στις 15/11/1951

Εγραψε στο κύριο άρθρο του «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 16 Νοέμβρη 1951, δηλαδή τις ημέρες που ανακαλύφθηκαν από την Ασφάλεια οι ασύρματοι στην Καλλιθέα και στη Γλυφάδα:

«Αλλά η αποκάλυψις της νέας Κομμουνιστικής συνωμοσίας κατά την στιγμήν που έγινε, ήλθε λίαν επικαίρως να υπομνήση εις την Κυβέρνησιν ότι η λήψις των ειρηνευτικών μέτρων της πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ και ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ, ώστε να μη δυνηθούν να επωφεληθούν αυτής στοιχεία αμετανόητα και τα οποία απελευθερωνόμενα δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν την Κυβερνητικήν επιείκειαν παρά μόνον διά την προσφοράν και νέων φανατικών υπηρεσιών εις εκείνους που τους προστάζουν και τους τροφοδοτούν έξωθεν».

Παρ' όλα αυτά, «ΤΟ ΒΗΜΑ», για άλλη μια φορά, ανέλαβε το ρόλο του τιμητή απέναντι στο ΚΚΕ! Ετσι, με τον εκ του πονηρού αλλά και γελοίο τίτλο, Περισσός εναντίον Ελλης Παππά, «ΤΟ ΒΗΜΑ» της Κυριακής (25/4/2010) ανέλαβε με ένα δήθεν αντικειμενικό (δηλαδή ύπουλο) ρεπορτάζ να απαντήσει στα κείμενα του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες.

Και... «απάντησε»: Κρύβοντας ουσιώδη ζητήματα με τα οποία καταπιάνονταν τα κείμενα του Τμήματος Ιστορίας. Επιλέγοντας κάποια αποσπάσματα που εκείνοι έκριναν όπως τους βόλευε. Πετσοκόβοντας άλλα και δημοσιεύοντάς τα κατά το... ήμισυ! Και, βέβαια, επαναλαμβάνοντας διάφορα που έχουν γράψει δεκάδες φορές, δίχως να προσθέτουν το παραμικρό, δίκην παπαγάλου, στηριγμένοι προφανώς στο αξίωμα «επανάληψις μήτηρ μαθήσεως». Αλλιώς: Πες πες κάτι θα μείνει...

Μαζί με τον παραπάνω τίτλο, «ΤΟ ΒΗΜΑ» χρησιμοποίησε ως αναγγελτικό στην πρώτη σελίδα: ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Η άγνωστη μάχη για τον Μπελογιάννη.

Προτού δούμε άλλα θέματα του ΒΗΜΑΤΟΣ, ας σημειώσουμε ορισμένα για τα παραπάνω:

1. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται προσωπικά με την Ελλη Παππά (πολύ περισσότερο με τον γιο της, όπως υποστηρίζει «ΤΟ ΒΗΜΑ»), όπως και με κανέναν από τους πρώην κομμουνιστές. Γενικώς, το ΚΚΕ θεωρεί ευτελισμό τις προσωπικές ενασχολήσεις. Μελετά την ηρωική ιστορία του με επιστημονική μεθοδολογία, για να βγάζει διδάγματα χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον της ταξικής πάλης.

Το ΚΚΕ απαντά σε επιθέσεις στο πλαίσιο του γενικότερου ιδεολογικού μετώπου κατά της σύμπραξης του οπορτουνισμού και των αστικών μηχανισμών. Το κάνει αυτό και για τον Μπελογιάννη, και για τον Πλουμπίδη, και για τον Ζαχαριάδη, και για τον Βελουχιώτη, και για κάθε ιστορικό πρόσωπο που ο αστικοοπορτουνιστικός χώρος διαχωρίζει από το ΚΚΕ, για να στρέψει τις δικές του «αναλύσεις» κατά του ΚΚΕ.

2. Το ΚΚΕ δε δίνει μάχη για να διεκδικήσει τη μνήμη του Μπελογιάννη. Οι Μπελογιάννηδες ανήκουν στο ΚΚΕ και δε σκεφτήκαμε ούτε στιγμή να τους διεκδικήσουμε. Απλώς απαντάμε στη λαθροχειρία των αστικών μηχανισμών (π.χ. του ΒΗΜΑΤΟΣ), πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι μηχανισμοί εξεγείρονται και από πάνω, επειδή λέμε ότι είναι τελείως διαφορετικοί οι συγγενικοί δεσμοί αίματος από τους δεσμούς αίματος των ηρωικών νεκρών μας με το ΚΚΕ και ότι μόνο οι δεύτεροι μπορούν να αποτιμηθούν ιστορικά και πολιτικά. Οχι οι συγγενικοί.

3. Ο Μπελογιάννης, κύριοι του ΒΗΜΑΤΟΣ, δεν ήταν αριστερός. Ηταν κομμουνιστής. Να τη σημειώνετε τη διαφορά, γιατί είναι τεράστια και όχι να κατατάσσετε τον Μπελογιάννη στην Αριστερά!!

Αλλά τώρα βρισκόμαστε στο 2010. Τα πολλά χρόνια που πέρασαν από τις εκτελέσεις, αλλά και το ...τακτ που ίσως θεωρεί ότι πρέπει να δείχνει στους δημοσιογράφους των αστικών Μέσων, φαίνεται ότι εμποδίζουν και τον γιο της Παππά να πει την αλήθεια. Ετσι, δε δίστασε να αποδεχθεί (ΝΕΤ 19/4/2010) ότι ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του εκτελέστηκαν Κυριακή και νύχτα, επειδή οι δολοφόνοι φοβήθηκαν ότι ο Πλαστήρας μπορούσε να δώσει χάρη!.. Ελεος!..

Δεύτερον ουσιώδες, που «ΤΟ ΒΗΜΑ» έκανε πως δεν είδε: Την εκφρασμένη θέληση του Μπελογιάννη να έρθει στην Ελλάδα, πολλούς μήνες προτού αποφασίσει το ΠΓ για την αποστολή του. Το σημείωνε ο Μπελογιάννης αυτό στο ημερολόγιό του. Εγραψε στις 27 Νοέμβρη 1949:

«Η κατάσταση που παρακολουθώ στην Ελλάδα μου γεννάει μια ανυπομονησία πότε να βρεθώ κάτω, αδιαφορώντας για τις συνθήκες και τις δυσκολίες που θα συναντήσω».

Αυτά, «ΤΟ ΒΗΜΑ» δεν τα είδε... Και έγραψε αυτά που η Παππά «έχει η ίδια υποστηρίξει σε εκμυστηρεύσεις της, λιγότερο ή περισσότερο ευθέως, σχετικά με τις ευθύνες τόσο του Ζαχαριάδη, όσον αφορά για την αποστολή του Μπελογιάννη στην Ελλάδα...».

Βεβαίως, ο Μπελογιάννης στάλθηκε στην Ελλάδα και γιατί το ήθελε, και με κομματική απόφαση. Το τελευταίο ο Ζαχαριάδης ουδέποτε το αρνήθηκε. Και γιατί έχει ευθύνη; Επειδή ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε; Τόσοι κομμουνιστές και τόσες κομμουνίστριες που ήρθαν παράνομα τι ήταν; (Ρούλα Κουκούλου, Χαρίλαος Φλωράκης, Αύρα Παρτσαλίδου και 10άδες ακόμα). Την αστική τάξη, δηλαδή την τάξη του ΒΗΜΑΤΟΣ που δολοφονεί, να δούνε και όχι το ΚΚΕ που μαχόταν και μάχεται. Οι αγώνες έχουν θυσίες.

Ομως «ΤΟ ΒΗΜΑ» επιμένει σε ό,τι έγραψε η Ελλη Παππά:

«Ο Νίκος παραήταν υπολογίσιμος σε σημείο που δεν μπορούσε να το αντέξει ο Ζαχαριάδης»!

Δηλαδή, τον έστειλε στην Ελλάδα να δολοφονηθεί, για να μην του πάρει τη θέση του Γενικού Γραμματέα!! Τέτοιας ποιότητας γραπτά έχουν την αξίωση να τα θεωρήσει κάθε καλόπιστος άνθρωπος ως ιστορικά τεκμήρια!..

Τρίτον ουσιώδες, που «ΤΟ ΒΗΜΑ» επίσης έκανε πως δεν είδε, είναι οι αυτοδιαψεύσεις της Ελλης Παππά. Το Τμήμα Ιστορίας τεκμηρίωσε, με γραπτά κείμενα της ίδιας, ότι η Παππά άλλα έλεγε και εννοούσε για τα ίδια θέματα το 1952 και άλλα πολλά χρόνια αργότερα. Τόσο για την περιβόητη φράση «εκδίκηση», που, όπως έγραψε, της είπε ο Μπελογιάννης, όσο και για τη φράση «μακριά από σήματα και οργανώσεις», που επίσης ισχυρίστηκε ότι της είπε. Τεκμηρίωσε, επίσης, την άποψη του Μπελογιάννη για την αξία και, άρα, την αναγκαιότητα των παράνομων κομματικών οργανώσεων.

Αλλά αυτά δεν έχουν καμία σημασία για «ΤΟ ΒΗΜΑ». Οι δυστυχείς αναγνώστες του θα ξαναδιαβάσουν τα ίδια και τα ίδια σε επόμενα δημοσιεύματα της εφημερίδας. Τα ίδια παραμύθια. Ποιος αναγνώστης θα ψάξει να βρει την αλήθεια, σου λένε οι ιθύνοντες... Πόσοι θα μάθουν ότι «ΤΟ ΒΗΜΑ» παρέθεσε τα 2/3 της επιστολής που έστειλε η Ελλη Παππά στον Ζαχαριάδη και έφαγε το σημείο στο οποίο εξέφραζε την άποψη του Μπελογιάννη και τη δική της για τον Μιχάλη Κύρκο «... είχαμε πεισθεί πριν πιαστώ πως ο Κύρκος ήταν ανοιχτός χαφιές και προβοκάτορας»;

Γι' αυτούς τους αγωνιστές, που έμειναν στην αφάνεια, δεν ενδιαφέρονται, εννοείται, τα αστικά Μέσα, δίχως, φυσικά, να νοιάζεται κανείς από όλους αυτούς για το μη ενδιαφέρον των αστικών Μέσων...

Για παράδειγμα, τα τέσσερα από τα πέντε μέλη της οικογένειας του Νίκου Καλούμενου βρέθηκαν στο εδώλιο με την κατηγορία της κατασκοπείας. Το πέμπτο μέλος της δε δικάστηκε, γιατί ήταν μόλις 11 χρόνων. Εκτός από τον Ν. Καλούμενο, που ως γνωστόν εκτελέστηκε, δικάστηκαν στην ίδια δίκη (του Μπελογιάννη και των άλλων 28 κομμουνιστών) η Ουρανία Καλούμενου (γυναίκα του) και οι δύο κόρες τους, η Ρίτα Καλούμενου και η Μαρία Καλούμενου, 20 και 18 χρόνων, αντιστοίχως. Η Μαρία Καλούμενου καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 χρόνων. Τραγωδία έπληξε και την οικογένεια του Ηλία Αργυριάδη. Εκείνον τον εκτέλεσαν, η γυναίκα του Κατερίνα Δάλλα αυτοκτόνησε (το πιθανότερο την «αυτοκτόνησε» η Ασφάλεια), τα δύο κορίτσια τους έμειναν ορφανά.