Λένε συνέχεια οι «ευρωλάγνοι» για την ανάγκη να επιταχύνει η Ελλάδα το βηματισμό της, ώστε να προλάβει τους ρυθμούς «ανάπτυξης» της υπόλοιπης ΕΕ. Δε λένε όμως τι θα συνεπάγεται αυτή η ανάπτυξη για τους εργαζόμενους.

Τι λέει η πείρα των εργαζομένων στις λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες»; Ας πάρουμε π.χ. το παράδειγμα της Δανίας. Μόνο τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με: Τη ραγδαία μείωση των μέτρων στήριξης των ανέργων, παλιότερα το ταμείο ανεργίας κάλυπτε έναν άνεργο για 7 χρόνια, το διάστημα αυτό έγινε 5 χρόνια στις αρχές του '90, σήμερα είναι 4 χρόνια και τώρα μιλούν για 3ετία. Μέχρι σήμερα η σύνταξη εξασφαλιζόταν στα 65 χρόνια, πλέον όμως δίνεται στα 67 σε όλους και για όλα τα επαγγέλματα. Δεν υπάρχει καθόλου ο θεσμός των ΒΑΕ.

Να, λοιπόν, γιατί ο όρος «ανάπτυξη» έχει άλλο περιεχόμενο για τη μεγαλοεργοδοσία και εντελώς αντίθετο για τους εργαζόμενους...