Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα ξέρουν και τους φίλους και τους εχθρούς τους. Δεν έχουν άλλη διέξοδο. Ξεσηκωμός. Να ακουστεί η δική τους φωνή. Να βάλουν «κάθε κατεργάρη στον πάγκο του». Να βγουν στο προσκήνιο δείχνοντας την ανεξάντλητη δύναμή τους. Στους ταξικούς αγώνες και με συστράτευση με τους κομμουνιστές. Να δώσουν απάντηση στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ στις 15 του Μάη στην Αθήνα.

Εξυπνακίστικη ειρωνεία των σαλονιών για να αμολήσει το αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ δηλητήριο αυτών που υπηρετεί. Πρόκειται για τον γνωστό δημοσιoλόγο της δεύτερης σελίδας της «Καθημερινής» (30/4/2010), του οποίου τη μακαριότητα χαλούν οι εργατικές κινητοποιήσεις. `Η μήπως των μεγαλοεπιχειρηματιών που υπηρετεί; Γιατί αναρωτιέται ειρωνικά σε ποια γλώσσα μίλησε ο Σάββας Τσιμπόγλου στους Ισπανούς τουρίστες ώστε να μετατραπούν οι «αγανακτισμένοι τουρίστες» (αλήθεια, κατέβηκε στο λιμάνι και έκανε ρεπορτάζ; Ηταν αυτόπτης μάρτυς; Πλάκα θα 'χει) σε «ποίηση χειροκροτημάτων». Αλλά το δηλητήριο δηλητήριο. «Ηταν το αποκορύφωμα του συνδικαλιστικού τραμπουκισμού του ΚΚΕ» ο αποκλεισμός του λιμανιού και η ομηρία των τουριστών, αποφαίνεται ο εν λόγω φιλήσυχος δημοκράτης καλώντας στο άρθρο του την κυβέρνηση να τσακίσει κάθε λαϊκή δράση, με τον κατασταλτικό μηχανισμό. Αλλωστε, αυτή είναι η φανατική πολιτική γραμμή της εφημερίδας του Αλαφουζαίικου όπως και όλων των ΜΜΕ τους. Ο «κύριος» της δεύτερης σελίδας θα ξέφευγε; Οσο για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τον «Ριζοσπάστη», ας μη μιλάνε «για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου»...

Λένε συνέχεια οι «ευρωλάγνοι» για την ανάγκη να επιταχύνει η Ελλάδα το βηματισμό της, ώστε να προλάβει τους ρυθμούς «ανάπτυξης» της υπόλοιπης ΕΕ. Δε λένε όμως τι θα συνεπάγεται αυτή η ανάπτυξη για τους εργαζόμενους.

Τι λέει η πείρα των εργαζομένων στις λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες»; Ας πάρουμε π.χ. το παράδειγμα της Δανίας. Μόνο τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με: Τη ραγδαία μείωση των μέτρων στήριξης των ανέργων, παλιότερα το ταμείο ανεργίας κάλυπτε έναν άνεργο για 7 χρόνια, το διάστημα αυτό έγινε 5 χρόνια στις αρχές του '90, σήμερα είναι 4 χρόνια και τώρα μιλούν για 3ετία. Μέχρι σήμερα η σύνταξη εξασφαλιζόταν στα 65 χρόνια, πλέον όμως δίνεται στα 67 σε όλους και για όλα τα επαγγέλματα. Δεν υπάρχει καθόλου ο θεσμός των ΒΑΕ.

Να, λοιπόν, γιατί ο όρος «ανάπτυξη» έχει άλλο περιεχόμενο για τη μεγαλοεργοδοσία και εντελώς αντίθετο για τους εργαζόμενους...

Η «Σύγχρονη Εποχή» αποφάσισε να καλύψει το κενό εξάντλησης των «Απάντων» του Στάλιν. Θα καλύψει σταδιακά την επανέκδοση των 13 πρώτων τόμων, ξεκινώντας από τον παρόντα 13ο τόμο. Μέσα από τα κείμενα του Ι. Β. Στάλιν, αναδεικνύονται σε όλο τους το εύρος οι απαιτήσεις, τα καθήκοντα και οι δυσκολίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της πολιτικο-ιδεολογικής διαπάλης.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δύσκολο. Οι αγορές και οι εκπρόσωποί τους, όπως το περιοδικό «Εκόνομιστ», δίνουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους στο Συντηρητικό Κόμμα, οι γνωστοί Τόρις, αν και μέχρι στιγμής η αναμέτρηση κρίνεται αμφίρροπη, καθώς, εξαιτίας του εκλογικού νόμου, ενδεχομένως κανένα κόμμα να μην μπορεί να σχηματίσει αυτόνομη κυβέρνηση.

Ο λόγος απλός: Η Βρετανία και βασικά η οικονομία της βυθίζεται και τα μέτρα λιτότητας πρέπει να είναι αυστηρά και απόλυτα. Στο σχέδιο υπάρχει απόλυτη συμφωνία εκ μέρους των τριών βασικών κομμάτων, των Συντηρητικών, των Φιλελευθέρων Δημοκρατών και, φυσικά, των Εργατικών, που διεκδικούν την ψήφο των Βρετανών. Σε εκείνο που διαφωνούν είναι το πότε θα γίνει η ευρύτερη, αγριότερη και αμεσότερη επιδρομή στις κοινωνικές δαπάνες και τα εισοδήματα και από αυτήν των κυβερνήσεων των Συντηρητικών υπό την Μάργκαρετ Θάτσερ στις αρχές της δεκαετίας του '80. Αμεσα όπως ερίζουν οι Συντηρητικοί ή σε βάθος διετίας όπως ερίζουν οι Εργατικοί. Οσο για τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, τίποτα το νέο δεν κομίζουν, καθώς έχουν δώσει δείγματα γραφής κατά τη διοίκηση του Ισλινγκτον, βόρεια του Λονδίνου, όπου προχώρησαν άμεσα σε περικοπές, περιστολή των κοινωνικών δαπανών και σχεδόν εξάρθρωση του προγράμματος στέγασης.

H βρώμικη επίθεση στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, που ξεκίνησε η ίδια η κυβέρνηση, συνεχίζεται αδιάκοπη από τα αστικά ΜΜΕ. Το ψέμα και η σαπίλα της προπαγάνδας του βούρκου των κεφαλαιοκρατών γίνεται άκρως επικίνδυνη και τρομοκρατική για το λαό προκειμένου να τον αναγκάσουν να αποδεχτεί τη σφαγή μέσω των μέτρων και την πολιτική που τον ρίχνει στον καιάδα της εξαθλίωσης. Δεν μπορούν αλλιώς να επιβάλουν τη χωρίς όρια βαρβαρότητα των μέτρων σωτηρίας του κεφαλαίου και του συστήματός τους, από κοινού κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., διεξάγοντας τον πιο άγριο πόλεμο στη μεταπολεμική περίοδο ενάντια στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Θυσιάζουν δικαιώματα και ανάγκες που τσακίζουν τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου και τους βασανίζουν κι από πάνω με την πιο βρώμικη και άτιμη προπαγάνδα για να αποδεχτούν ή να ανεχτούν το σφαγείο, το χαμό τους δηλαδή, ως σωτηρία. Ο ωμός αντικομμουνισμός πάντα συνόδευε την πιο ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου στους λαούς. Ετσι και τώρα. Φοβούνται το λαό γι' αυτό λύσσαξαν με το ΚΚΕ. Τα μέτρα-όλεθρος που εφαρμόζουν και θα εφαρμόζουν δε σώζουν την πατρίδα, αλλά το κεφάλαιο και τα κέρδη. Με θύματα την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Ετσι λοιπόν η εφημερίδα ΑΞΙΑ (Παρασκευή 30/4/2010) αποδίδει προθέσεις στο ΚΚΕ, που ανήκουν στο στρατόπεδο που η ίδια υπηρετεί, της κεφαλαιοκρατίας. Γράφει λοιπόν: «Γίνεται επομένως σαφές πως το ΚΚΕ ζητάει πλέον "αίμα". Επιθυμεί την ανοιχτή σύγκρουση, τις παρεμβάσεις δικαστικών ή αστυνομικών δυνάμεων που θα δημιουργήσουν "ήρωες και θύματα"». Τέτοια προπαγάνδα ξεπερνά και τα όρια της προβοκάτσιας, που θα τη ζήλευε και ο Γκαίμπελς. Δεν είναι απλά μια αντιστροφή της πραγματικότητας, αφού τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς τους χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις της κεφαλαιοκρατίας, το στρατόπεδο δηλαδή της ΑΞΙΑΣ, για να σακατεύουν απεργούς. Προβάλλει δικές της επικίνδυνες τρομοκρατικές θέσεις, ανατριχιαστικές στο περιεχόμενο (αίμα), ως προθέσεις του ΚΚΕ, προκειμένου να δημιουργήσει ανύπαρκτες αλήθειες με ασύστολα ψέματα.