Τετάρτη 28 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η «λούμπα»...

Το ακούμε συχνά από πολιτικούς και δημοσιογράφους: «Για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και βιώνει με τραγικό τρόπο η Ελλάδα, φταίμε, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, όλοι οι Ελληνες». Κάποιοι, μάλιστα, από δαύτους το προχωρούν παραπέρα, υποστηρίζοντας: «Μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στους εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους - πολλοί από τους οποίους προσλήφθηκαν με "πολιτικό μέσον" - που, με τους μισθούς και τις συντάξεις τους, "καταβροχθίζουν" μεγάλο μερίδιο του κρατικού προϋπολογισμού και, παρόλο που αμείβονται πολύ καλύτερα από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και, λόγω "μονιμότητας", έχουν εξασφαλισμένη εργασία, αντί να δουλεύουν σκληρά για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κράτους και των πολιτών, τεμπελιάζουν προκλητικά και κοροϊδεύουν τον κόσμο». Η άποψη αυτή, που, χρόνια τώρα, καλλιεργείται «από τα πάνω» - βόλευε πολύ τις κυβερνήσεις, ως πρόσχημα και άλλοθι, για να περάσουν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου - έχει, δυστυχώς, διαχυθεί και μέσα στην κοινωνία.

Ετσι, από καιρό - και ιδιαίτερα τώρα που, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, εκδηλώνεται σφοδρή αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και της ΕΕ - ακούς άνεργους, εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, χαμηλοσυνταξιούχους να τα βάζουν, συλλήβδην, με τους δημόσιους υπαλλήλους, φορτώνοντας σ' αυτούς «πολλά από τα κακά της μοίρας τους». Να υποστηρίζουν, ακόμα, ότι καλώς τους περικόπτεται ο μισθός, κακώς ισχύει γι' αυτούς η «μονιμότητα» και χρειάζεται να ληφθούν κι άλλα σκληρά μέτρα εναντίον τους. Ξεχνούν οι άμοιροι ότι όλοι οι εργατοϋπάλληλοι - εκτός από μια ολιγάριθμη εργατική αριστοκρατία - όλα τα λαϊκά στρώματα «στο ίδιο καζάνι βράζουν», οι ίδιοι κίνδυνοι τους απειλούν, τους ίδιους αντιπάλους έχουν, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, τους ενώνουν τα κοινά συμφέροντα και κοινοί στόχοι.

Και δεν αντιλαμβάνονται οι κακόμοιροι πως, μ' αυτόν τον τρόπο, πέφτουν στη «λούμπα» της κυβέρνησης, που, στο πλαίσιο της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε», προωθεί τις «εσωτερικές αντιπαραθέσεις» μέσα στους εργαζόμενους, με στόχο την αθώωση του μόνου πραγματικού ενόχου που είναι η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Μια πολιτική, που, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, οδήγησε τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα κι έφερε το λαό κοντά στο χείλος της αβύσσου. Αυτή η πολιτική φταίει και όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι, τους οποίους, άλλωστε, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού προσλαμβάνουν και εκλογική πελατεία των κομμάτων του πολιτικού κατεστημένου είναι κι απ' αυτήν την άποψη είναι οξύμωρο και, εν πολλοίς, ύποπτο να «επιτίθενται» εναντίον τους.

Ο βασικός εχθρός των εργαζομένων είναι ταξικός, δε βρίσκεται ανάμεσά τους, ούτε και δίπλα τους, αλλά στέκεται απέναντί τους. Είναι η αστική τάξη, η πλουτοκρατία με τις κυβερνήσεις της, τα κόμματά της και τα διεθνή ιμπεριαλιστικά στηρίγματά της. Για να αντιμετωπιστεί με επιτυχία η σφοδρή εχθρική επίθεση, που εκδηλώνεται αυτό το διάστημα ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται στέρεη ταξική ενότητα και πλατιά λαϊκή συμπαράταξη. «Οι καιροί ου μενετοί». Κι όποιος ψάχνει να βρει αφορμή και γυρεύει άλλοθι για να λείψει από τη μάχη γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Τώρα, πια, κι από δω και μπρος, καμιά απουσία δε θα είναι δικαιολογημένη...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ