Ποια είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και εξελίσσεται σήμερα στην Ελλάδα για τη φτωχομεσαία αγροτιά; Ενώ στη χώρα μας υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ο λαός της να ζει καλά, οι φτωχοί αγρότες είναι καταχρεωμένοι στις τράπεζες. Η θηλιά των χρεών σφίγγει στο λαιμό τους.

Η Ελλάδα έχει διατροφική εξάρτηση σε βασικά προϊόντα, τη στιγμή που έχει όλες τις δυνατότητες να τα παράγει η ίδια. Για παράδειγμα, εισάγονται μήλα Ιταλίας, ντομάτες Ολλανδίας, λάδι Μαρόκου, κλπ. Τα τελευταία χρόνια ξοδεύουμε περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια ευρώ για εισαγωγές προϊόντων που μπορούμε να τα παράγουμε. Ετσι, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες μέσα από ένα οργανωμένο δίκτυο διατροφής, στη δουλειά, στο σχολείο, στην επιχείρηση, στο σπίτι, η λαϊκή οικογένεια να έχει καλή ποιοτικά και φτηνή διατροφή, δεν μπορεί να την εξασφαλίσει λόγω της ακρίβειας των τροφίμων και των επικίνδυνων υλικών σε πολλά απ' αυτά. Η οικογένεια θα τραφεί τόσο όσο έχει να πληρώσει.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί όλη η παραγωγική διαδικασία στην αγροτική οικονομία, στη βιομηχανία τροφίμων και στη διανομή τους αποτελεί ιδιοκτησία των μονοπωλίων, των καπιταλιστών αγροτών, των μεγαλεμπόρων. Η ατομική ιδιοκτησία στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής είναι η αιτία.

Οι αντιθέσεις των μονοπωλίων για έλεγχο των αγορών οξύνουν τους ανταγωνισμούς. Ο μόνος δρόμος για την κερδοφορία περνά από την εκμετάλλευση εργατών και φτωχών αγροτών, από τη συγκέντρωση της γης και του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.

Οι διεθνείς συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου εκφράζουν ακριβώς αυτήν τη στρατηγική των μονοπωλίων.

Μεγάλες μάζες αγροτικού πληθυσμού οδηγούνται στην καταστροφή, παραγωγικές μονάδες σε βασικούς κλάδους μεταποίησης αγροτικών προϊόντων συρρικνώνονται.

Εργοστάσια που συνδέονται με αγροτικά προϊόντα κλείνουν. Εργάτες πετιούνται στο δρόμο, η φτώχεια, η πείνα αυξάνονται.

Οι φτωχοί αγρότες παραδίνουν σχεδόν τζάμπα το μόχθο τους στους μεγαλέμπορους και τους βιομήχανους. Αυτοί με τη σειρά τους, για την αύξηση του κέρδους, πουλάνε στη λαϊκή οικογένεια τα τρόφιμα πανάκριβα.

Δε διστάζουν σε τίποτα! Για την αύξηση των κερδών τους χρησιμοποιούν για την παραγωγή τροφίμων ακόμη και επικίνδυνες ουσίες για την ανθρώπινη υγεία, π.χ., διοξίνες.

Η αντίστροφη μέτρηση για τους μικρομεσαίους αγρότες έχει επιταχυνθεί από την ΕΕ, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, που την ψήφισαν, έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση των φτωχών αγροτών. Αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ., που στηρίζει την πολιτική της ΕΕ.

Η ΕΕ στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας μαζί με τα κόμματά της και τις κυβερνήσεις επιβάλλουν στους αγρότες ποια προϊόντα θα παραχθούν, πόσα, πού θα πουληθούν και σε ποια τιμή.

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ συναίνεσαν και με συνέπεια εφάρμοσαν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, την Κοινή Αγροτική Πολιτική, ξεκληρίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς και μεσαίους αγρότες. Το 2003 το ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την αναθεώρηση της ΚΑΠ και η κυβέρνηση της ΝΔ την υλοποίησε.

Ο θάνατος του φτωχού αγρότη από την εποχή των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων και τις επιδοτήσεις για το θάψιμο των εσπεριδοειδών συνεχίστηκε με την επιδότηση ξεριζώματος των αμπελιών και σήμερα με την αποδέσμευση της επιδότησης από την παραγωγή. Δηλαδή, επιδότηση χωρίς να υποχρεώνεσαι να παράγεις.

Εγχώρια αγροτικά προϊόντα, που είναι παγκόσμια ανταγωνίσιμα, υποβαθμίζονται, ανοίγοντας το δρόμο για εισαγωγές από διεθνή μονοπώλια. Βασικά προϊόντα μειώθηκαν. Η καπνοκαλλιέργεια κατά 81%, και πολλές μεταποιητικές μονάδες έκλεισαν. Η τευτλοκαλλιέργεια περίπου κατά 50% με αποτέλεσμα να κλείσουν τα 2 από τα 5 εργοστάσια ζάχαρης, εισάγοντας τώρα πια το 50% για τις εγχώριες ανάγκες μας. Στο βαμβάκι μειώθηκε η καλλιέργεια κατά 1 εκατομμύριο στρέμματα.

Τα βήματα θανάτου ενισχύθηκαν και με την αποσύνδεση των ενισχύσεων από την παραγωγή και των επιδοτήσεων.Το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 20% την περίοδο 2000-2008. Κάθε χρόνο 20.000 φτωχοί αγρότες εγκαταλείπουν οριστικά την αγροτική δουλειά, ξεκληρίζονται.

Μετά το 2010 τα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα χειρότερα.

Με τα νέα μέτρα του «ελέγχου υγείας» της ΚΑΠ, που ψήφισαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 2008 στο Ευρωκοινοβούλιο, καταργούνται οι επιδοτήσεις στους μικρούς αγρότες και μειώνονται στους υπόλοιπους. Ηδη, πολλοί αγρότες στερούνται ορισμένων επιδοτήσεων. Μελλοντικά θα έχουν το 51% του εισοδήματός τους από εξωγεωργική απασχόληση. Οι φτωχοί αγρότες που αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλειά για να ζήσουν δε θα επιδοτούνται.

Με όλα αυτά τα μέτρα, ακόμα περισσότερο θα συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή στους καπιταλιστές. Αλλωστε, το λεγόμενο «νέο μοντέλο» του ΠΑΣΟΚ, η «πράσινη ανάπτυξη», προβλέπει τεράστιες καπιταλιστικές επενδύσεις στις αγροτικές περιοχές, με το λεγόμενο αγροτουρισμό. Οι φτωχοί αγρότες θα γίνουν κακοπληρωμένοι εποχικοί εργάτες, ή άνεργοι.

Η διατροφική επάρκεια και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι μια αλυσίδα στην παραγωγή. Εξαρτάται από την αγροτική παραγωγή, τη βιομηχανική επεξεργασία των προϊόντων και τη διανομή τους.

Το πρόβλημα των φτωχών αγροτών είναι πρόβλημα και του εργάτη, του άνεργου, του αυτοαπασχολούμενου, του φοιτητή.

Η παραγωγή ενός αγροτικού προϊόντος συνδέεται με τη βιομηχανία, με την ανάπτυξη κλάδων παραγωγής όπως η κλωστοϋφαντουργία και άλλοι. Συνδέεται με το αν θα έχει δουλειά ο εργάτης, με την αδυναμία η οικογένεια να τρέφεται καλά.

Η θέση του ΚΚΕ για ανάπτυξη του αγροτικού τομέα που θα ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες για φτηνά και καλά τρόφιμα είναι επίκαιρη και ρεαλιστική.

Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής, παραγωγικών μονάδων, τεχνικά μέσα και τεχνογνωσία, αναπτυγμένο εμπορικό δίκτυο. Υπάρχει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει αξιόλογο παραγωγικό πλούτο, ικανό θα θρέψει το λαό της, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο, να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες. Βασική προϋπόθεση είναι η λαϊκή εξουσία. Σήμερα δεν αποφασίζει ο εργάτης, ο αγρότης για τους όρους ζωής του, αλλά η πλουτοκρατία που έχει την εξουσία.

Με τη λαϊκή εξουσία αυτό αλλάζει. Στην εξουσία έρχεται ο εργάτης, ο αγρότης, απαλλάσσονται από τους εκμεταλλευτές τους. Μόνον τότε ανοίγεται η δυνατότητα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Τι κάνει η λαϊκή εξουσία για να λειτουργήσει η παραγωγή προς όφελος του εργάτη, του αγρότη;

Κοινωνικοποιεί τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, δηλαδή δίνει στους ίδιους τους παραγωγούς του πλούτου τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή.

Μέσω του Κεντρικού Σχεδιασμού, οι εργάτες και οι αγρότες θα σχεδιάζουν, θα υλοποιούν, και θα μπορούν να απολαμβάνουν το μόχθο τους, τα αγαθά της κοινωνίας.

Αυτό μπορεί να γίνει: Με τη δημιουργία καθετοποιημένων κρατικών αγροτικών επιχειρήσεων και παραγωγικών συνεταιρισμών.

Με την κοινωνικοποίηση της γης και την κρατικοποίηση των μεγάλων αγροτικών μονάδων. Με τη διακίνηση των αγροτικών προϊόντων από το κρατικό εμπόριο. Με την κρατική βιομηχανία τα εφόδια, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, μηχανήματα, σπόροι, κ.ά., θα είναι πολύ φτηνότερα, γιατί δε θα παράγουν για το καπιταλιστικό κέρδος. Με την κρατική βιομηχανία μεταποίησης για παραγωγή φτηνών και ποιοτικών τροφίμων. Με τον παραγωγικό συνεταιρισμό η ενοποίηση της γης και οι κοινές καλλιεργητικές φροντίδες θα αυξήσουν την παραγωγικότητα.

Μόνον έτσι μπορεί να αναπτυχθεί η παραγωγή σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, σε τέτοιο επίπεδο που να εξασφαλίζει διατροφική επάρκεια, φτηνά και υγιεινά τρόφιμα. Ετσι μπορεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της ανεργίας στην ύπαιθρο και στις πόλεις.