Ενα «νέο» στρατηγικό ευαγγέλιο με υλικά φθαρμένα και παλιά απέκτησε η πλουτοκρατία της ΕΕ από την Παρασκευή, στην επίθεση που κλιμακώνει σε βάρος των εργαζομένων και του λαού σε κάθε κράτος - μέλος.

Η Σύνοδος Κορυφής υιοθέτησε τη στρατηγική «ΕΕ 2020» για την απασχόληση και την ανάπτυξη, η οποία αποτελεί συνέχεια της στρατηγικής της Λισαβόνας και δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών για την επόμενη δεκαετία.

Στόχος της είναι να καταστήσει τα μονοπώλια της ΕΕ υπερκερδοφόρα, να τραβήξει την καπιταλιστική οικονομία της ευρωένωσης από το τέλμα της κρίσης και να την επαναφέρει σε τροχιά τέτοια που θα της επιτρέπει με αξιώσεις να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Οι στόχοι των Ευρωπαίων εταίρων βασίζονται σε δύο κεντρικούς άξονες, όπως παρουσιάστηκαν και μέσα από το τελικό κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου που φέρει την υπογραφή όλων των κρατών - μελών:

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων τα κράτη - μέλη της ΕΕ έθεσαν αυστηρά χρονοδιαγράμματα, τονίζοντας ότι «μέχρι τον Ιούνιο του 2010, πρώτη χρονιά της νέας στρατηγικής, τα κράτη - μέλη θα πρέπει να έχουν καταρτίσει και υποβάλει τα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων όπου θα εκτίθενται αναλυτικά οι ενέργειες που θα αναλάβουν». Στη συνέχεια έργο θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που «θα υποβάλει μέχρι τον Οκτώβριο του 2010 τις δράσεις που απαιτούνται σε επίπεδο ΕΕ για την εφαρμογή της νέας στρατηγικής».

Οι προσπάθειες των Ευρωπαίων εταίρων για την «ανάκαμψη της οικονομίας», όπως τονίζεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, «θα επικεντρωθούν για να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα, η παραγωγικότητα και το αναπτυξιακό δυναμικό».

Και οι τρεις όροι παραπέμπουν ευθέως σε μέτρα και ανατροπές που στοχεύουν στο παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης από τη μια και στην αύξηση των προνομίων που απολαμβάνει η πλουτοκρατία από την άλλη.

Επιδίωξη των μέτρων που θα ενταθούν είναι:

-- Η γενίκευση της μερικής απασχόλησης και της κινητικότητας στην αγορά εργασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτή την κατεύθυνση τα κράτη - μέλη θέτουν ως «βασική επιδίωξη την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των γυναικών, των νέων, των ηλικιωμένων εργαζομένων και των μεταναστών» με μορφές απασχόλησης που εδράζονται στο μοντέλο της «ευελφάλειας».

-- Η ακόμα μεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών προς όφελος των μονοπωλίων και περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των κρατικών υποδομών. Σύμφωνα με το κείμενο, προβλέπεται η «κατάργηση όλων των περιορισμών σε εθνικό και σε ενωσιακό επίπεδο οι οποίοι σχετίζονται με την εσωτερική αγορά και τις υποδομές και παρεμποδίζουν την ανάπτυξη».

-- Η παροχή κινήτρων και προνομίων στους επιχειρηματικούς ομίλους να δραστηριοποιηθούν σε νέους χρυσοφόρους επενδυτικούς τομείς, υποτάσσοντας την έρευνα στις ανάγκες της κερδοφορίας τους. Η «νέα» στρατηγική προτάσσει τη «βελτίωση των συνθηκών έρευνας, ανάπτυξης με τον συνδυασμό δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων (...) Αύξηση του μεριδίου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας».

-- Ο παραπέρα διωγμός της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς από τη γη της και η ταχύτερη καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, βάσει της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.«Κοινές πολιτικές για τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού γεωργικού τομέα που θα συμβάλλει αποφασιστικά στη νέα στρατηγική», είναι το χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα συμπεράσματα της Συνόδου.

Για την επίτευξη των συγκεκριμένων στόχων η ΕΕ σημειώνει ότι θα υπάρχει ακόμα πιο αυστηρός έλεγχος: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προβαίνει σε ετήσιο έλεγχο των αποτελεσμάτων, με τις μακροοικονομικές διαρθρωτικές εξελίξεις να εξετάζονται ταυτόχρονα με την αξιολόγηση της δημοσιονομικής σταθερότητας».

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η επίκληση των υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων από την ΕΕ για τις χώρες - μέλη θα συνοδεύεται και από την απαίτηση επίσπευσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οπως μάλιστα τονίζεται στην απόφαση, «η ανάγκη πολιτικής δράσης είναι ιδιαίτερα επείγουσα στα κράτη - μέλη που παρουσιάζουν επίμονα υψηλά ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και μεγάλες απώλειες ανταγωνιστικότητας».

Μάλιστα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε τον πρόεδρό του να υποβάλει σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να επιτευχθεί ο στόχος για βελτίωση του πλαισίου επίλυσης κρίσεων και δημοσιονομικής πειθαρχίας με ενίσχυση του νομικού πλαισίου». Κάτι που σημαίνει ακόμα πιο αυστηρά κριτήρια δημοσιονομικής πειθαρχίας, που θα συνδυαστούν με την επιβολή ακόμα πιο σκληρών ταξικών μέτρων λιτότητας, απολύσεων στο δημόσιο τομέα, παραπέρα ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, περιστολής των κοινωνικών δαπανών.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται επίσης στην ενίσχυση του «ευρωπαϊκού νομίσματος», που δείχνει και την ένταση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Τα κράτη - μέλη «καλούνται σε ενίσχυση του συντονισμού της Ευρωζώνης, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι προκλήσεις που δοκιμάζει ο χώρος του ευρώ».