Συμπαράσταση αγροτών από την Κέρκυρα, στα μπλόκα των συναδέλφων τους στα Τέμπη (2002)

Ομως, αυτή η απόφαση παρέμεινε για πολύ χρόνο ανενεργή, γιατί δεν εκδόθηκαν έγκαιρα οι σχετικοί εκτελεστικοί νόμοι. Η διαδικασία των απαλλοτριώσεων προχώρησε με πολλά προβλήματα και κράτησε χρόνια.

Οι αγώνες των φτωχών αγροτών δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή. Η επικράτηση της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία, το 1917 και η ίδρυση του ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, έχουν μεγάλη επίδραση στο κίνημα της φτωχής αγροτιάς. Στο Πρόγραμμα του ΣΕΚΕ που κατατίθεται στο Α' Συνέδριό του, αναφέρεται ότι το ΣΕΚΕ υποστηρίζει «την εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και τη παραχώρησή τους εις τας κοινότητας των καλλιεργητών».

Motion Team

Από κινητοποιήσεις της ΠΑΣΥ στη Θεσσαλονίκη, το Φλεβάρη του 2005

Το «Κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών», που αναπτύχθηκε στη βάση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922, και, ουσιαστικά, είναι δημιούργημα του ΚΚΕ, πρωτοστατεί στις εργατοαγροτικές κινητοποιήσεις, που εκδηλώνονται σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας.

Κορύφωσή τους είναι η μεγάλη αγροτική εξέγερση στα Τρίκαλα, στις 2 Φλεβάρη του 1925. Στην πλατεία της πόλης πραγματοποιείται συλλαλητήριο, που διοργανώνουν, από κοινού, η Ενωση Παλαιών Πολεμιστών Τρικάλων και το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων. Στο συλλαλητήριο συμμετέχουν χιλιάδες. Ακολουθεί πορεία προς τη Νομαρχία Τρικάλων.

Ο νομάρχης αρνείται να συναντηθεί με αντιπροσωπεία των διαδηλωτών κι αυτό οξύνει τα πνεύματα. Μια ομάδα από άνδρες και γυναίκες σπάζει την πόρτα και καταλαμβάνει το γραφείο του νομάρχη και μερικές κοπέλες τον αρπάζουν από το γιακά και τον βγάζουν στο μπαλκόνι. Τότε αναλαμβάνει δράση το 5ο Σύνταγμα Πεζικού. Ο επικεφαλής του, αντισυνταγματάρχης Καβράκος, σε συνεννόηση με τον αντιεισαγγελέα Πιπερίδη, διατάζει πυρ, αλλά οι στρατιώτες αρνούνται να πυροβολήσουν τους πατεράδες και τ' αδέλφια τους, προχωρώντας σε συναδέλφωση φαντάρων και διαδηλωτών.

Κιλελέρ 2008

Ο αστικός Τύπος γράφει για «κομμουνιστική ανταρσία με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος», αλλά ο «Ριζοσπάστης» κάνει λόγο για «ματωμένο αρραβώνα του εργάτη και του χωρικού».

Ο αγώνας της φτωχής αγροτιάς συνεχίζεται και το ΚΚΕ, στη 2η Ολομέλεια της Κεντρικής του Επιτροπής, το Νοέμβρη του 1934, συζητάει το πρόγραμμα των αγροτικών διεκδικήσεων, θέτοντας ως βασικούς άξονες:

-- Να παραχωρηθεί όλη η γη στους καλλιεργητές χωρίς αποζημιώσεις και μισθώματα.

-- Να γίνει άμεση απαλλοτρίωση και διανομή των τσιφλικάδικων, μοναστηριακών, τραπεζικών, κρατικών και άλλων κτημάτων.

-- Να ρυθμιστεί η φορολογία και τα δάνεια.

-- Να κατασκευαστούν έργα υποδομής στη γεωργία.

-- Να αναβαθμιστούν οι συνθήκες ζωής στο χωριό.

Ταυτόχρονα, καθορίζονται οι μορφές οργάνωσης και πάλης στο χωριό.

Ως μορφές οργάνωσης προκρίνονται:

-- Τα συνδικάτα εργατών γης.

-- Επιτροπές Αγώνα αγροτών - εργατών.

-- Ενώσεις Ακτημόνων.

Ως μορφές αγώνα προτείνονται:

-- Υπομνήματα και αποστολή επιτροπών στις Αρχές.

-- Συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια που μπορεί να είναι και ένοπλα.

-- Ομαδική άρνηση πληρωμής φόρων, βίαιο διώξιμο των φοροεισπρακτόρων, απελευθέρωση συλληφθέντων και κρατουμένων για χρέη.

-- Καταλήψεις αποθηκών σταριού και τροφίμων των τσιφλικάδων, των μοναστηριών και του κράτους.

-- Καταλήψεις κτημάτων και ομαδικές καλλιέργειες, περιφρούρηση της γης.

Στη διάρκεια της Κατοχής η συμμετοχή των αγροτών στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στο ΔΣΕ είναι μαζική. Το 1944, οι αγρότες, υπό την οργάνωση και την καθοδήγηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δίνουν τη «μάχη της σοδειάς», το 1944, την οποία περιέγραψε, με θαυμαστή δημοσιογραφική μαστοριά, στον «Ριζοσπάστη» ο αείμνηστος κομμουνιστής δημοσιογράφος Κώστας Βιδάλης, ο οποίος λίγο αργότερα, το 1946, βρήκε τραγικό θάνατο στη Θεσσαλία, από τις λεπίδες των Σούρληδων.

Στη διάρκεια της χούντας οι αγρότες δε σταμάτησαν ν' αγωνίζονται και είναι γνωστή η αγωνιστική κινητοποίηση που πραγματοποίησαν οι κάτοικοι των Μεγάλων Καλυβίων Τρικάλων, κατά της απόφασης της δικτατορικής κυβέρνησης να απαλλοτριώσει δημοτικά κτήματα για να κατασκευαστεί το εργοστάσιο της «Ελληνικής Βιομηχανίας Κρέατος» (ΕΛΒΙΚ), καθώς και η κινητοποίηση των αγροτών των Μεγάρων και άλλες.

Η περίοδος μετά τη Μεταπολίτευση χωρίζεται, σχηματικά, σε δυο χρονικές περιόδους. Στους αγροτικούς αγώνες κατά της ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ και στους αγώνες ενάντια στις αρνητικές συνέπειες από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις κατά της ένταξης στην ΕΟΚ, για τις τιμές των αγροτικών προϊόντων και για την κατασκευή έργων υποδομής γίνονται ιδιαίτερα στην τριετία 1978 - 1980.

Οι μορφές πάλης που χρησιμοποιούνται από το αγροτικό κίνημα είναι προωθημένες και περιλαμβάνουν, μαζικά και δυναμικά συλλαλητήρια με τρακτέρ, καταλήψεις δρόμων και πλατειών, πολυήμερους αποκλεισμούς των πόλεων. Μαζί με τους αγρότες συμμετέχουν στον αγώνα εργαζόμενοι, έμποροι που κλείνουν τα μαγαζιά, μαθητές που απέχουν από τα μαθήματά τους.

Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ και στη χρονική περίοδο 1983 - 1988, οι αγώνες που εκδηλώνονται έχουν ως βασικό αίτημα «Τιμές Αθηνών και όχι Βρυξελλών». Σε αρκετές περιοχές της χώρας γίνονται συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια, που αφορούν ανά προϊόν, οι οποίες, σε κάποιες περιπτώσεις, παίρνουν παλλαϊκό χαρακτήρα, όπως π.χ. Τον Απρίλη του 1987, όταν στον αγώνα των καπνοπαραγωγών της Ελασσόνας, που κρατάει 8 συνεχόμενες μέρες, κλείνουν τα μαγαζιά και τα σχολεία και γίνεται αποκλεισμός της περιοχής.

Οι μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που κρατάνε 8 συνεχή χρόνια, από το 1994 μέχρι το 2002, συντάραξαν ολόκληρη την Ελλάδα. Η Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή, με την ακούραστη και καλά οργανωμένη δράση των κομμουνιστών και παρά το γεγονός ότι ο συσχετισμός δύναμης μέσα στους κόλπους δεν είναι υπέρ τους, αναδεικνύεται ηγέτης και καθοδηγητής του αγώνα.

Οι ξεπουλημένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ - ξεπερνιούνται και παραμερίζονται.

Οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται χαρακτηρίζονται από πρωτοφανή μαζικότητα και συγκλονιστικό δυναμισμό. Χιλιάδες τρακτέρ κινούνται σε κομβόι στους δρόμους της Θεσσαλίας και στήνουν δεκάδες μπλόκα στη Εθνική Οδό Αθήνας - Θεσσαλονίκης, στους εθνικούς δρόμους που συνδέουν τις πρωτεύουσες των τεσσάρων νομών, ακόμα και σε δρόμους που συνδέουν χωριά. Οι κόμβοι της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ και των Μικροθηβών, τα στενά των Τεμπών και πολλά άλλα σημεία, γίνονται μετερίζια του αγώνα, εκφράζοντας τη σταθερή κι αδιαπραγμάτευτη απόφαση της μικρομεσαίας αγροτιάς να συγκρουστεί, με κάθε μέσο, με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και να την ανατρέψει.

Στο κενό πέφτουν οι κυβερνητικές προσπάθειες συκοφάντησης και τρομοκράτησης της αγωνιζόμενης αγροτιάς. Η άκρατη βία των ΜΑΤ, που έφτασε μέχρι και στην «επιχείρηση Βουλκανιζατέρ», με τις δολιοφθορές στα λάστιχα των τρακτέρ στις Μικροθήβες, δεν αρκεί για να τιθασεύσει το αγωνιστικό φρόνημα των εξεγερμένων Θεσσαλών ξωμάχων. Ούτε και τα αγροτοδικεία που στήνονται σε κάθε θεσσαλική πρωτεύουσα, σέρνοντας χιλιάδες αγωνιστές της αγροτιάς στο εδώλιο και επιβάλλοντας μεγάλες καταδικαστικές ποινές, μπορούν να κάνουν τους αγωνιστές να λιποψυχήσουν και να οπισθοχωρήσουν. Πολλοί αγωνιστές και ιδιαίτερα οι κομμουνιστές αγροτοσυνδικαλιστές που βρίσκονταν, πάντα και παντού, στην πρώτη γραμμή της μάχης - δικάστηκαν πάνω από δέκα φορές!

Οι αγώνες της μικρομεσαίας συνεχίζονται και στην πενταετία 2004 - 2009 της διακυβέρνησης της ΝΔ. Στις αρχές του χρόνου που διανύουμε - έχει αναλάβει ξανά την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ - οι μικρομεσαίοι αγρότες πραγματοποιούν μεγάλη, πανελλαδική κινητοποίηση που κράτησε 25 συνεχή μερόνυχτα. Σημείο αναφοράς κι αυτής, όπως και της περσινής πανελλαδικής κινητοποίησης, το μπλόκο της Νίκαιας που στήνουν, με εκατοντάδες τρακτέρ, οι μικρομεσαίοι αγρότες της Θεσσαλίας, το οποίο προβάλλει πλαίσιο ουσιαστικών διεκδικήσεων και δίνει προοπτική στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς για την εφαρμογή μια άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής.

Τεράστια σημασία έχει η μαζική συμπαράσταση κι αλληλεγγύη που εκφράζουν στην αγωνιζόμενη αγροτιά, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης, καθώς έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που θ' αγωνιστεί για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας. Αυτή, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, θα προωθήσει μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη που θα στηρίζεται στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και επαρκή, φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τη διατροφή του ελληνικού λαού.