ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ πείτε, διεθνώς ...σκίζουμε. Ολοι τσακώνονται για το ποιος θα μας πρωτοδανείσει για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας!

Τέτοια γενναιοδωρία και τόσο αλτρουισμό καιρό είχαμε να δούμε στο παγκόσμιο στερέωμα. Μόνο ο Μεντβέντεφ ήταν κάπως διστακτικός, αλλά συνέστησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την Παγκόσμια Τράπεζα.

Απαντες στο πλάι μας και με μόνο γνώμονα το καλό και την ευημερία μας. Δε σας φαίνεται κάπως ...ύποπτο αυτό;

Προφανώς, μας θυμίζουν τις ελληνικές τράπεζες που στις διαφημίσεις τους παρουσιάζονται σχεδόν ως φιλόπτωχα ιδρύματα, που σκοπό τους έχουν να φέρουν το χαμόγελο στα χείλη μας.

Εχετε δει στις διαφημίσεις αυτές κανέναν να πτωχεύει; Εχετε δει μήπως δικαστικούς επιμελητές και πλειστηριασμούς; Ποτέ! Ομως, υπάρχουν στο ...τέλος και όλοι το γνωρίζουμε.

Ε, κάπως έτσι είναι κι εδώ τα πράγματα. Μόνο που η κυβέρνηση φέρεται ως ο υποψήφιος δανειολήπτης, ενώ ο πραγματικός οφειλέτης θα είναι ο Ελληνας εργαζόμενος. Αυτός, που ...ούτως ή άλλως πληρώνει ήδη τα σπασμένα.

Πλειστηριασμοί χωρών (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) δεν υπάρχουν επισήμως. Υπάρχουν όμως (τα ...εναπομείναντα) εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και αυτά θέλουν να «κατασχέσουν» οι υποψήφιοι δανειστές μας.

ΠΑΝΤΩΣ, ΟΙ «προσπάθειες» του Γιώργου Παπανδρέου φαίνεται πως «συγκίνησαν» πολύ τον Αντώνη Σαμαρά, που θέλει πάλι να συναντηθούν για να δουν το θέμα της οικονομίας στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και της «εθνικής υπευθυνότητας».

Είμαστε απολύτως βέβαιοι πως δε θα δυσκολευτούν καθόλου να συνεννοηθούν. Οταν συμφωνείς στους πολιτικούς στόχους, όλα τα άλλα ...βρίσκονται.

Και κυρίως ...πλασάρονται καλύτερα στον κοσμάκη, γιατί αυτός ακριβώς είναι ο κύριος στόχος τους.