Κυριακή 22 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2010
Εργαλείο αναδιανομής υπέρ του κεφαλαίου

Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 30 χρόνια πληρώνονται από αφανείς λογαριασμούς των κρατικών προϋπολογισμών. Είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα δαπανά περί το 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς. Ποσοστό που είναι από τα υψηλότερα του κόσμου
Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 30 χρόνια πληρώνονται από αφανείς λογαριασμούς των κρατικών προϋπολογισμών. Είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα δαπανά περί το 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς. Ποσοστό που είναι από τα υψηλότερα του κόσμου
Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2010 που κατέθεσε την Παρασκευή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί συνέχεια της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Επίθεση, η οποία ξεκίνησε από την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχ και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς ως τις μέρες μας.

Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός κρατικού προϋπολογισμού και πώς αυτός μετατρέπεται σε εργαλείο εμπέδωσης της ταξικής κυριαρχίας του κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων; Πώς, επίσης, ο κρατικός προϋπολογισμός χρησιμοποιείται σαν μηχανισμός στήριξης της αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου, πώς συμβάλλει στην εδραίωση και αναπαραγωγή των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων;

Είναι τα ίδια τα ποσοτικά μεγέθη των προϋπολογισμών, τα οποία τους δίνουν τη δυνατότητα της ουσιαστικής παρέμβασης στη διαδικασία της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, της λειτουργίας τους ως μηχανισμών ρύθμισης των σχέσεων κεφαλαίου - εργασίας. Το καπιταλιστικό κράτος, μέσω των κρατικών προϋπολογισμών, επιτελεί το ρόλο του συλλογικού κεφαλαιοκράτη, επεμβαίνει στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου, καθορίζει το γενικότερο πλαίσιο της ταξικής εκμετάλλευσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2010, τα συνολικά έσοδα (τακτικού προϋπολογισμού και ΠΔΕ) που θα διαχειριστεί το καπιταλιστικό κράτος, ανέρχονται σε 57,6 δισ. ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στο 23,6% του ΑΕΠ (244,2 δισ. ευρώ). Ακόμα μεγαλύτερη είναι η παρέμβασή του στις οικονομικές σχέσεις από την πλευρά των δαπανών. Το άθροισμα των δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού, του ΠΔΕ και των χρεολυσίων αποπληρωμής του κρατικού χρέους, ανέρχεται στα 80,1 δισ. ευρώ ή το 37,4% του ΑΕΠ της χώρας. Πρόκειται για τεράστια μεγέθη τα οποία επηρεάζουν όλες τις πτυχές της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις. Και είναι τελικά αμφίβολο, αν ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο ανάπτυξης, όπου οι αντιθέσεις μεταξύ των κεφαλαιοκρατών, αλλά και οι αντιθέσεις κεφαλαίου - εργασίας οξύνονται στο έπακρο, θα μπορούσε να λειτουργήσει ομαλά χωρίς αυτήν την τεράστια αγορά που δημιουργεί το καπιταλιστικό κράτος, αλλά και χωρίς τις παρεμβάσεις του τελευταία στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Ο προϋπολογισμός

Κάθε προϋπολογισμός αποτυπώνεται ως λογιστική παράσταση, η οποία περιέχει το σκέλος των εσόδων και το σκέλος των δαπανών.

Σε ό,τι αφορά τα έσοδα που προορίζονται για τη λειτουργία του κρατικού καπιταλιστικού μηχανισμού, μετά από αλλεπάλληλες ανατροπές που έγιναν στο φορολογικό σύστημα, τα τελευταία 20 χρόνια, αυτά αντλούνται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τα λαϊκά στρώματα. Αυτή είναι μια αλήθεια παραδεκτή σήμερα απ' όλους, ακόμα και από εκείνους που είναι υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση αυτού του άδικου, βαθιά ταξικού φορολογικού συστήματος. Ακόμα και αυτοί μιλάνε για ...τα συνήθη υποζύγια του κρατικού προϋπολογισμού, όπου σε ρόλο υποζυγίου βρίσκονται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αλλά αυτά είναι εν τέλει κροκοδείλια δάκρυα, γεμάτα υποκρισία και συμφεροντολογικό υπολογισμό.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για τα 54 δισ. ευρώ που είναι τα φορολογικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού του 2010, η συντριπτική πλειοψηφία επιβαρύνει τους εργαζόμενους. Από αυτά, τα 30,4 δισ. ευρώ είναι έμμεσοι φόροι - η πιο αντιλαϊκή και ανάλγητη μορφή φόρου - και τα 23,7 δισ. άμεσοι φόροι. Από το τελευταίο αυτό ποσό, μόλις 3,5 δισ. ευρώ αναλογούν σε φόρους επιχειρήσεων, η δε αναλογία φορολογίας επιχειρήσεων προς φορολογία εργαζομένων είναι 3/10. Από όποια πλευρά και αν το κοιτάξεις, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα βάρβαρο, αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα, το οποίο ασκεί ασφυκτικές πιέσεις σε βάρος αυτών που ζουν στα όρια της επιβίωσης ή λίγο πιο πάνω. Αντίθετα, από το κάδρο λείπουν πολλοί και λείπουν αυτοί που έχουν το χρήμα. Λείπουν οι τραπεζίτες, τη στιγμή που το Ενεργητικό των τραπεζών της χώρας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, ανέρχεται στα 414 δισ. ευρώ! Λείπουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, συνεχίζουν να έχουν μεγάλα κέρδη. Λείπουν, τέλος, οι εφοπλιστές, οι οποίοι όμως έχουν απαλλαγεί «νόμιμα» από κάθε φορολογική επιβάρυνση. Οι άνθρωποι οι οποίοι πριν από 2 χρόνια επαίροντο επειδή κατασκεύαζαν σε διάφορα ναυπηγεία της υφηλίου 1.000 νέα πλοία.

Ο μεγαλύτερος εργοδότης

Το καπιταλιστικό κράτος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας. Σήμερα, με διάφορες μορφές εργασίας απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα 512.000 άτομα, αριθμός στον οποίο δεν περιλαμβάνεται το στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Από την άλλη, το κράτος χορηγεί συντάξεις σε 403.000 άτομα. Πρόκειται για μια μεγάλη και υπολογίσιμη δύναμη 900.000 ...καταναλωτών, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων δαπανά το εισόδημά της, σε είδη πρώτης ανάγκης, κινώντας έτσι την καπιταλιστική αγορά. Από την άλλη, το καπιταλιστικό κράτος, μέσω των κρατικών προϋπολογισμών, παρεμβαίνει στη διαμόρφωση της τιμής της εργατικής δύναμης υπέρ των συμφερόντων της εργοδοσίας, ενώ συμβάλλει και στην αναπαραγωγή της. Είναι η κάθε φορά κυβέρνηση, μέσω της εισοδηματικής πολιτικής που εφαρμόζει, που δίνει τον τόνο στην αγορά...

Αν το καπιταλιστικό κράτος εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας, γιατί ο ιδιώτης - κεφαλαιοκράτης να μην ακολουθήσει το παράδειγμα του συλλογικού κεφαλαιοκράτη; Αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνει ...ολόκληρο 1,5% αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, γιατί ο κ. Δασκαλόπουλος και ο ΣΕΒ να δώσουν περισσότερα στον ιδιωτικό τομέα; Πέραν τούτου, με τα υπάρχοντα - και συνεχώς υπονομευόμενα - δημόσια συστήματα Παιδείας και Υγείας, συμβάλλει στην αναπαραγωγή των νέων, αλλά και των παλαιών εργατικών δυνάμεων. Είναι γνωστό ότι, για να διατηρηθεί σε ένα μέσο επίπεδο παραγωγικότητας η εργατική δύναμη, πρέπει να είναι επαρκώς εκπαιδευμένη, ενώ το νοσοκομειακό σύστημα συμβάλλει στη διατήρησή της, όταν ο φορέας της, ο εργάτης, αρρωσταίνει ή αντιμετωπίζει άλλες καταστάσεις που απαιτούν εξειδικευμένη περίθαλψη. Το γεγονός ότι τα δημόσια συστήματα Παιδείας και Υγείας υπονομεύονται σήμερα με τέτοιον απροκάλυπτο τρόπο, αυτό απλά σημαίνει ότι η αστική τάξη συναινεί, προτρέπει και ενθαρρύνει την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, στοιχείο το οποίο καταδεικνύει και τον αντιδραστικό της ιστορικό ρόλο.

Το καπιταλιστικό κράτος, τέλος, μέσα από την αποπληρωμή του κρατικού χρέους - το οποίο προκύπτει ως αποτέλεσμα των κρατικών παρεμβάσεων στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων - τροφοδοτεί την κερδοφορία διάφορων μερίδων του κεφαλαίου, πρώτα και κύρια του τραπεζικού. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, το χρέος της χώρας στο τέλος του 2010 θα διαμορφωθεί στα 325 δισ. ευρώ. Για τον ελληνικό λαό - ο οποίος πληρώνει τα σπασμένα χωρίς όμως και να ευθύνεται - το χρέος αυτό είναι μια τεράστια αιμορραγία, ενώ από την άλλη, χρησιμοποιείται από την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις ως ιδεολογικό άλλοθι για την επιβολή σκληρών προγραμμάτων λιτότητας. Για την εξυπηρέτησή του προβλέπεται να δοθούν το 2010 32,5 δισ. ευρώ, τα οποία θα προέλθουν από την καταλήστευση του ελληνικού λαού και από νέο δανεισμό.

Το καπιταλιστικό κράτος, μέσω των κρατικών προϋπολογισμών, στηρίζει τις μιλιταριστικές επιδιώξεις της αστικής τάξης, για εδραίωση της παρουσίας της στις περιφερειακές αγορές. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, που έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 30 χρόνια, πληρώνονται από αφανείς λογαριασμούς των κρατικών προϋπολογισμών. Οσο και αν ψάξει στις σελίδες των εισηγητικών εκθέσεων κάποιος, δε θα ανακαλύψει τα δεκάδες ή και εκατοντάδες δισ. ευρώ που διατίθενται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Δε θα τα ανακαλύψει γιατί πολύ απλά δεν αναγράφονται. Είναι όμως γνωστό ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα δαπανά περί το 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς. Ποσοστό που είναι από τα υψηλότερα του κόσμου.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ