«Οδοντιατρικός τουρισμός». Ναι υπάρχει και τέτοιος! Λεπτομέρειες μη ζητάτε. Θυμάμαι τα παλιά χρόνια μια θεία που πήγαινε τον άντρα της στη Βουλγαρία για να γίνει καλά. Καθώς στη σοσιαλιστική εκείνη χώρα, τότε, όχι μόνο είχαν πολύ καλούς γιατρούς και νοσοκομεία, αλλά παρείχαν και τσάμπα τις υπηρεσίες τους ακόμη και σε ξένους (αλλά αυτά δεν τα λένε οι «καλοθελητές»).

Η θεία, βεβαίως, δεν πήγαινε για τουρισμό. Είχε τον πόνο της και την αγωνία της. Ωστόσο, έναν καφέ θα τον έπινε, κάτι θα έτρωγε και σε κάποιο ξενοδοχείο έμενε. Κανείς δεν είχε σκεφτεί τότε να το περιγράψει αυτό ως κάποιο είδος τουρισμού.

Τώρα όμως, άλλαξαν οι εποχές. Και οδοντιατρικός τουρισμός και ιαματικός τουρισμός και πάει λέγοντας. Ολα συσχετίζονται με τον τουρισμό και αποκτούν ξαφνικά μια πολύ συγκεκριμένη οικονομική ταυτότητα, έτσι ώστε τα κριτήρια για τους πολιτικούς χειρισμούς να είναι αυστηρά οικονομικά.

Κάτι πολύ επικίνδυνο στον καπιταλισμό, όπου το κέρδος είναι αυτοσκοπός. Κάπως έτσι οι υποδομές στην πόλη και στο χωριό προσεγγίζονται από την άποψη της υποστήριξης των τουριστικών κερδών και όχι από την πλευρά της εξυπηρέτησης των κατοίκων τους. Κάπως έτσι όλα γυρνάνε γύρω από το κέρδος και το περιβάλλον, και η Υγεία και ο Αθλητισμός.