«Καμία χώρα της Ευρώπης, είτε με σοσιαλιστική είτε με κεντροδεξιά κυβέρνηση, ειδικά αυτήν την περίοδο της κρίσης, δεν αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση των τραπεζών». Την πασίγνωστη πραγματικότητα περιγράφει η δήλωση του Γ. Παπαθανασίου (στα χτεσινά «Νέα»), αναφορικά με τη στάση των κυβερνήσεων της ΕΕ απέναντι στις τράπεζες. Το κυρίαρχο μέλημα των 27 κυβερνήσεων, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, ήταν η διάσωση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η στήριξη της κερδοφορίας τους. Οχι μόνο οι κυβερνήσεις δε διανοήθηκαν να αυξήσουν τη φορολογία, παρόλο που οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί είχαν πρωτοφανή κερδοφορία τα προηγούμενα χρόνια, αλλά έσπευσαν να εξαγγείλουν πακέτα στήριξής τους, που ξεπερνούν τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Στη χώρα μας, η κυβέρνηση πρόσφερε 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες - και έκτοτε τα έχει «ξεχάσει»...- ενώ η «διαφωνία» του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι έπρεπε να δοθούν στην «πραγματική οικονομία». Ταυτόχρονα, ο Κ. Καραμανλής έχει χαρακτηρίσει αδιανόητη κάθε σκέψη για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών, ενώ το ΠΑΣΟΚ προτείνει να φορολογείται με τον ίδιο συντελεστή ο Λάτσης και ο άνεργος στη Ζώνη του Περάματος! Πράγματι, δεν απέχουν από την πραγματικότητα τα προαναφερθέντα από τον υπουργό Οικονομίας. Ομως, αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει στη μοιρολατρία και υποταγή του ευρωμονόδρομου, όπως ακριβώς επιδιώκει ο ίδιος και η κυβέρνηση, αλλά οι άλλοι «συνοδοιπόροι» τους. Γιατί, ευτυχώς, υπάρχει και ο δρόμος της ανυπακοής και απειθαρχίας, της καταδίκης της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων διαχειριστών της. Ο δρόμος που δείχνει το ΚΚΕ.