Ακολούθησε μετά από λίγο καιρό η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, που ανήγγειλε διθυραμβικά σε ένα δισέλιδο το νέο «αριστούργημα». Συγκινητικά... Διότι μία ακόμη «σταλινική θηριωδία» ερχόταν στο φως και μετουσιωνόταν σε καλλιτεχνική δημιουργία...

Μετά ήρθε η ταινία, αλλά η πρεμιέρα αναβλήθηκε για λίγες μέρες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της πολωνικής πρεσβείας στην Αθήνα να την διαφημίσει. Τελικά η προβολή της χαιρετίστηκε από τον αστικό Τύπο και τη σκυτάλη πήρε ο «γερμανικός» ΑΛΦΑ ΤV, με μία κατάπτυστη εκπομπή, γεμάτη ψέματα και αποσιωπήσεις.

Μέχρι που ήρθε ο Γ. Βότσης, της γνωστής και μη εξαιρετέας «Ελευθεροτυπίας», να ...συστήσει στους ΚΝίτες (ή στα ...ΚΝΑΤ;) να τη δουν, ώστε να μάθουν για τη «σταλινική ανατριχίλα» και για το τι πρεσβεύει το ΚΚΕ με το 18ο Συνέδριό του!

Ανεξάρτητες φωνές!... Στον ίδιο ντορό που χάραξαν ο Μπους και οι κυβερνήσεις της ΕΕ πριν από μερικά χρόνια, καλώντας τους κομμουνιστές να ζητήσουμε συγνώμη από τους λαούς της Λετονίας, της Εσθονίας και της Λιθουανίας, αλλά και της Πολωνίας! Συγνώμη, επειδή υπήρξε το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ». Συγνώμη, επειδή «τη γερμανική κατοχή αντικατέστησε η σοβιετική»!...

«Γιατί οι Σοβιετικοί δολοφόνησαν 22.500 Πολωνούς αξιωματικούς και διανοούμενους;», αναρωτήθηκε εμβριθώς. Και έδωσε την απάντηση: «Επειδή ο πολωνικός στρατός σταμάτησε τον Κόκκινο Στρατό το 1920»!!... Ανακάλυψαν μάλιστα και μυστικές συνεννοήσεις των σοβιετικών αρχών με τους Γερμανούς! Τους το είπε κάποιος Πολωνός ιστορικός (;)...

Και, βέβαια, τα παραπάνω εντάχθηκαν από τον ΑΛΦΑ στη δράση του ...«γνωστού μηχανισμού του Στάλιν». Ενός «αδίστακτου μηχανισμού δολοφόνων»! Δολοφονούσαν και δίχως λόγο, πέρα από τους φόνους που είχαν λόγο να τους κάνουν!... Βάζει μάλιστα η εκπομπή του ΑΛΦΑ τον Πολωνό ιστορικό (!) να παραστήσει τον ...αψευδή μάρτυρα. Με βάση «στοιχεία», αποκαλύπτεται ότι ένας μόνο Σοβιετικός εκτέλεσε με περίστροφο 50 χιλιάδες αντιφρονούντες!! (εκτός του Κατίν αυτός...).

Στο ίδιο πνεύμα με το ντοκιμαντέρ της ΝΕΤ, που παρουσίασε τη σοβιετική ηγεσία να κατασκευάζει πιθηκανθρώπους, για να τους εντάξει στον Κόκκινο Στρατό!!! Τα ίδια και η Πανδώρα του ΒΗΜΑΤΟΣ, η οποία δε χάνει ευκαιρία, ακόμη και μη υπαρκτή! Δεν έχει σημασία...

• Τι κι αν ακόμα και αυτός ο Τσώρτσιλ και οι ΗΠΑ απέφυγαν (συνετά) να χρησιμοποιήσουν το έγκλημα στο Κατίν (ανεξήγητο... το βρήκε ο Βάιντα) κατά της Σοβιετικής Ενωσης στα χρόνια του λεγόμενου ψυχρού πολέμου, όπως τους συνιστούσαν διάφορες πλευρές;
• Τι κι αν ο ίδιος ο Γκαίμπελς ομολόγησε το γερμανικό σχέδιο της σφαγής στο δάσος του Κατίν, ως έργο σχεδιασμένο, οργανωμένο και εκτελεσθέν από τη χιτλερική Γερμανία;
• Τι κι αν ήταν το γερμανικό ραδιόφωνο που «αποκάλυψε» το 1943 ότι οι Σοβιετικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς; (Ενα τόσο ...αξιόπιστο Μέσον...).
• Τι κι αν ήταν η Σοβιετική Ενωση που ζήτησε να συμπεριληφθεί το έγκλημα του Κατίν στη δίκη της Νυρεμβέργης και οι Αγγλοαμερικανοί το παρέκαμψαν;
• Τι κι αν υπάρχουν μαρτυρίες μελών της επιτροπής «έρευνας» που συγκρότησε ο Γκαίμπελς, οι οποίες κάνουν λόγο για γερμανικά «ίχνη - ευρήματα» στους ομαδικούς τάφους;
• Τι κι αν αποδείχτηκε ιατροδικαστικά ότι το έγκλημα έγινε περίπου το φθινόπωρο του 1941, τότε δηλαδή που αυτά τα εδάφη βρίσκονταν υπό γερμανική κατοχή, σε πείσμα των Πολωνών του Βαλέσα και του Βάιντα, που κάνουν λόγο για την άνοιξη του 1940;
• Τι κι αν τα έγγραφα της KGB που παρουσίασαν οι άνθρωποι του Γκορμπατσόφ αποδείχτηκαν προβοκατόρικα;

Τίποτα από αυτά δεν απασχολεί τους προπαγανδιστές. Τους είναι αδιάφορη η αλήθεια. Το θέμα τους είναι ο σκοπός. Με κοντά ποδάρια; Καλύτερα με κοντά από το τίποτα, σου λέει, αφού συνυπάρχουν η ιδεολογική τους γύμνια, το αντικομμουνιστικό μένος τους και η εμπάθεια για τον άθλο του ΚΚΕ να προχωρά μέσα στη λαίλαπα της αντεπανάστασης και να αποτελεί χώρο και δύναμη ελπίδας για χιλιάδες εργάτες, μικρομεσαίους και νεολαίους. Αυτά είναι τα όριά τους, αυτό είναι και το πολιτικό ήθος τους.

«Αντιδημοκρατικό το ΚΚΕ», γράφουν! Και η «σταλινολογία» πάει και έρχεται. Δεν είναι μικρό πράγμα που καταργήθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στη Σοβιετική Ενωση. Δεν είναι λίγο να συντρίψεις την πολεμική μηχανή των Γερμανών και των συμμάχων τους. Κακά παραδείγματα...

Οι αντιλήψεις τους για τη δημοκρατία έχουν δοκιμαστεί στη ζωή. Εκθειάζοντας τη δημοκρατία των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, ομολογούν και τη συστράτευση με την πολιτική τους. Η υπεράσπιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας προϋποθέτει και τέτοιου τύπου αντιλήψεις για τη δημοκρατία, όπως αυτές που εξέφρασε ο Γ. Βότσης και η «Ελευθεροτυπία» του, που είναι ακριβώς ίδιες με του ΛΑ.Ο.Σ., της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αστική δημοκρατία και ξερό ψωμί...

Αντίθετα, όταν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα βρίσκονται σε καθεστώς κοινωνικής ιδιοκτησίας, που προϋποθέτει την εφαρμογή του κεντρικού σχεδιασμού και εργατικό έλεγχο, τότε και η δημοκρατική λειτουργία (δημοκρατική επί της ουσίας) θα είναι άλλου τύπου. Καθείς εφ' ω ετάχθη...

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν προϊόν των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, όπως αυτός είχε διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Εναντίον και των δύο μπλοκ είχε επιβληθεί η Οχτωβριανή Επανάσταση. Και τα δύο μπλοκ επιδίωκαν τον εξολοθρεμό της σοβιετικής εξουσίας. Και προς τα εκεί έσπρωχναν τα πράγματα, ανεξάρτητα από την όξυνση των μεταξύ τους αντιθέσεων. Ο βαθμός της ήταν τέτοιος που δεν επέτρεπε υποβιβασμό των ανταγωνισμών τους σε δεύτερη μοίρα και κοινή πάλη κατά του κοινού εχθρού. Αλλά την διεξήγαγαν χωριστά. Και από κοινού, όποτε οι αντιθέσεις τους σε κάποιες περιπτώσεις το επέτρεψαν.

Σε αυτή τη βάση η Σοβιετική Ενωση πραγματοποίησε προσωρινές συμμαχίες. Τη μία με τον ένα ληστή, την άλλη με τον άλλο. Τους αντιμετώπισε δηλαδή ως εκπροσώπους του καπιταλισμού. Ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, υπογράμμιζε το 18ο Συνέδριο του ΠΚΚ (Μπολσεβίκων) το Μάρτη του 1939.

Ετσι έγινε και το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ».

Να τι έγραψε ο φανατικός αντικομμουνιστής William L. Shirer στο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώσις του Γ΄ Ράιχ» (εκδόσεις «Αρσενίδη», τόμος Β΄, σελ. 199 - 200):

«Μετά δύο έτη, όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλον εις την Ρωσίαν, κατά παραβίασιν του συμφώνου, ο Στάλιν θα εδικαιολόγει πάλιν την αισχράν συμφωνίαν του με τον Χίτλερ, η οποία επραγματοποιήθη όπισθεν της ράχεως των αγγλο-γαλλικών στρατιωτικών αποστολών, αι οποίαι είχον έλθει διά να διαπραγματευθούν εις την Μόσχαν. "Εξησφαλίσαμεν ειρήνην διά την χώραν μας δι' εν και ήμισυ έτος" εκαυχήθη εις μίαν εκπομπήν προς τον ρωσικόν λαόν την 3ην Ιουλίου 1941, "καθώς και μίαν ευκαιρίαν διά να προπαρασκευάσωμεν τας δυνάμεις μας προς άμυναν, εάν η φασιστική Γερμανία θα διεκινδύνευε να επιτεθή κατά της χώρας μας παραβαίνουσα το σύμφωνον. Τούτο υπήρξε σαφές κέρδος διά την χώραν μας και ζημία διά την φασιστικήν Γερμανίαν".

Αλλ' ήτο πράγματι; Το σημείον τούτο συνεζητήθη έκτοτε πολλάκις. Το ότι η αισχρά μυστική συμφωνία έδωσεν εις τον Στάλιν το ίδιον χρονικόν διάστημα διά ν' αναπνεύση, το οποίον ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α΄ εξησφάλισεν από τον Ναπολέοντα το 1807 και ο Λένιν από τους Γερμανούς εις το Μπρεστ - Λιτόφσκ το 1917, ήτο προφανές. Εντός βραχέος χρονικού διαστήματος, αύτη έδωσεν επίσης εις την Σοβιετικήν Ενωσιν μίαν προκεχωρημένην αμυντικήν τοποθεσίαν εναντίον της Γερμανίας, πέραν των υφισταμένων ρωσικών συνόρων, συμπεριλαμβανομένων βάσεων εις τα Βαλτικά Κράτη και την Φινλανδίαν - εις βάρος των Πολωνών, των Λετονών, των Εσθονών και των Φινλανδών. Και το σημαντικότερον όλων, όπως η επίσημος σοβιετική Ιστορία της Διπλωματίας ετόνισε βραδύτερον, εξησφάλισε εις το Κρεμλίνον ότι, εάν η Ρωσία εδέχετο βραδύτερον επίθεσιν από την Γερμανίαν, αι Δυτικαί Δυνάμεις θα είχον ήδη ανεκκλήτως εμπλακεί εναντίον του Τρίτου Ράιχ και η Σοβιετική Ενωσις δε θ' ανθίστατο μόνη κατά της γερμανικής ισχύος, όπως είχε φοβηθεί ο Στάλιν καθ' όλον το θέρος του 1939. Ολ' αυτά είναι αναντιρρήτως αληθή».

Ουδέν άλλο σχόλιον...

Τι απέγιναν αυτές οι συμφωνίες και οι υποσχέσεις; Αποδείχτηκαν φούμαρα. Η πολιτική του Μονάχου, με την οποία είχαν παραδώσει στη Γερμανία την Τσεχοσλοβακία, συνεχιζόταν. Την 1η του Σεπτέμβρη 1939 η Γερμανία δημιούργησε μια προβοκάτσια και εισέβαλε στην Πολωνία. Και οι ΗΠΑ; Κήρυξαν στάση «ουδετερότητας»!! Και οι Αγγλογάλλοι; «Κήρυξαν» τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αλλά δεν τον έκαναν και στην πράξη!!! («παράξενος» πόλεμος»)... Επί περίπου ένα χρόνο τον είχαν κηρυγμένο, δίχως να τον διεξάγουν!...

Και η κυβέρνηση της Πολωνίας; Αυτή διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ, έτοιμη και πρόθυμη να κτυπήσει μαζί του τη Σοβιετική Ενωση! Η συμφωνία χάλασε στο θέμα του Γκντανσκ, που ο Χίτλερ ζητούσε να προσαρτήσει, και στο «διάδρομο» στην Πομερανία. Τότε η αστική τάξη της Πολωνίας, για να προστατευτεί από τη Γερμανία, άρχισε να κάνει «Σύμφωνα» με τους Αγγλογάλλους, ενώ αρνήθηκε να κάνει «Σύμφωνο» με τη Σοβιετική Ενωση, όπως της ζητούσε, για κοινή πάλη κατά της χιτλερικής επιδρομής. Και τελικά την έπαθε τόσο από τους Γερμανούς, όσο και από τους Αγγλογάλλους. Και δύο βδομάδες μετά τη γερμανική επίθεση, η κυβέρνηση της Πολωνίας εγκατέλειψε τη χώρα στο έλεος της τύχης της και μετακόμισε στο Λονδίνο...

Σήμερα, ωστόσο, διάφοροι καταγγέλλουν τη Σοβιετική Ενωση, επειδή (άκουσον άκουσον) άφησε την Πολωνία αβοήθητη!

Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης του Μπρεστ - Λιτόφσκ η Σοβιετική Ρωσία υποχρεωνόταν να παραχωρήσει στη Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία εδάφη της, ανάμεσα στα οποία τη Λιθουανία, τμήμα της Εσθονίας και της Λετονίας, καθώς και τη Δυτική Ουκρανία και τη Δυτική Λευκορωσία.

Συνολικά η Σοβιετική Ρωσία με τη Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ απώλεσε περίπου ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Δυτική Ουκρανία και Δυτική Λευκορωσία έμειναν κάτω από την εξουσία της πολωνικής αστικής τάξης, αφού μετά τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου τα γερμανικά και τα αυστροουγγρικά στρατεύματα αποχώρησαν από το μεγαλύτερο μέρος των κατεχόμενων πολωνικών εδαφών. Κάτω από την εξουσία της πολωνικής αστικής τάξης έμεινε και ένα τμήμα της Λιθουανίας, μαζί με την πρωτεύουσα Βίλνα.

Οταν τον Οκτώβρη του 1918 ξέσπασε η επανάσταση στην Αυστροουγγαρία και το Νοέμβρη στη Γερμανία, η σοβιετική εξουσία ακύρωσε τη συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ. Τότε ξεσηκώθηκαν οι λαϊκές μάζες στις Βαλτικές χώρες και στις Ουκρανία και Λευκορωσία, όπου σχηματίστηκαν σοβιετικές κυβερνήσεις.

Ομως, επενέβη η Αντάντ. Πάνω από 40.000 Εγγλέζοι και 10.000 Αμερικανοί στρατιώτες, χιλιάδες Γάλλοι και άλλοι αποβιβάστηκαν στην Κριμαία και 100.000 Ιάπωνες στην Απω Ανατολή, ενώ η Αντάντ ζήτησε από τη νικημένη Γερμανία να αφήσει το στρατό της στις περιοχές της Ρωσίας που κατείχε, κάτι που έγινε.

Τελικά: Η σοβιετική εξουσία ανατράπηκε σε όλες αυτές τις χώρες και περιοχές. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν έκανε δυνατή την εδραίωσή της.

Αυτά τα εδάφη οι σύγχρονοι Πολωνοί «ιστορικοί» (αντικομμουνιστές και εθνικιστές) τα ονοματίζουν πολωνικά! Και οι εδώ επικροτητές τους τα λένε εδάφη που υπερασπιζόταν ο πολωνικός στρατός και που σταμάτησε το 1920 τον Κόκκινο Στρατό!... Ετσι δεινοπαθεί η Ιστορία.

Στις 21 του Ιούνη 1940 άρχισε στην Εσθονία νέα σοσιαλιστική επανάσταση και τον Ιούλη η σοβιετική εξουσία αποκαταστάθηκε. Στις 8 του Οκτώβρη 1940 το ΚΚ Εσθονίας, με απόφαση του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων), έγινε δεκτό στη σύνθεσή του.

Τι είχε προηγηθεί; Στις εκλογές για την Κρατική Βουλή (14 - 15 του Ιούνη 1940) το 92,8% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της «Ενωσης του εργαζόμενου λαού της Εσθονίας» (συνασπισμός που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚ Εσθονίας). Και στις 22 του Ιούλη η Βουλή ψήφισε την ένταξη της Εσθονίας στη Σοβιετική Ενωση. Μέχρι που, μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενωσης (22 του Ιούνη 1941), η Εσθονία κατακτήθηκε. Στην εξουσία ήρθε κυβέρνηση αστική, συνεργάτες των Γερμανών, πρόγονοι πολλών από τους σημερινούς διοικούντες.

Ανάλογες εξελίξεις υπήρξαν και στις άλλες δύο Βαλτικές χώρες, στη Λετονία και στη Λιθουανία. Κι εκεί πραγματοποιήθηκαν επαναστάσεις. Κι αυτές οι χώρες είχαν ενταχθεί στη Σοβιετική Ενωση.

Ετσι, τα περί κατάκτησης των τριών Βαλτικών χωρών αποδείχνονται παραμύθια.

Και, βέβαια, διάφοροι προπαγανδιστές «ξεχνούν» ότι μόνο για την απελευθέρωση της Λετονίας έδωσαν τη ζωή τους 150.000 Σοβιετικοί. Ανάλογοι είναι οι αριθμοί της θυσίας για την Εσθονία και τη Λιθουανία.

Οι περιοχές και χώρες (Δυτική Ουκρανία, Δυτική Λευκορωσία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία), που ενώθηκαν με τη Σοβιετική Ενωση κατά το 1940, ήταν ακριβώς αυτές που είχαν αφαιρεθεί από τη Σοβιετική Ρωσία αδίκως και με τα όπλα των Γερμανοπολωνών και της Αντάντ το 1918 - 1921. Και ενώθηκαν με την ΕΣΣΔ, μαζί τους και η Βεσαραβία που είχε κατακτηθεί (και αυτή στον εμφύλιο πόλεμο) από την αστική τάξη της Ρουμανίας.

«Ξεχνούν» ακόμη ότι στις 22 του Μάρτη 1939, δηλαδή 5 μήνες προτού να γίνει το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», η Γερμανία κατέλαβε τη λιθουανική πόλη Κλαϊπέντα, για το καθεστώς της οποίας ήταν εγγυήτριες δυνάμεις οι Βρετανία - Γαλλία!! Εννοείται ότι και πάλι οι «εγγυήτριες» έκαναν τα στραβά μάτια...