Τη μονοπώληση του πακτωλού των μεγάλων έργων από μια δράκα 10 περίπου κατασκευαστικών ομίλων, το κλείσιμο εκατοντάδων μικρομεσαίων εργοληπτικών επιχειρήσεων, κι όλα αυτά με τη χορήγηση προκλητικών φοροαπαλλαγών και άλλων φορολογικών κινήτρων - την ώρα που «δυσκολεύεται» να αυξήσει το μηνιάτικο των μικροσυνταξιούχων κατά ένα πεντοχίλιαρο - προωθεί η κυβέρνηση με νομοσχέδιο, τις βασικές αρχές του οποίου ανακοίνωσαν χτες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης και ο υφυπουργός Ν. Αλευράς.

Το κείμενο του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν οι υπουργοί, θα χωρίζεται σε δύο αλληλένδετες ενότητες:

Στην πρώτη ενότητα παρέχονται φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις συγχωνεύσεις των τεχνικών εταιριών - κυρίως, βέβαια, των μεγάλων. Ιδιαίτερα τα φορολογικά κίνητρα μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν προκλητικά και σκανδαλώδη και ανέρχονται, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, σε εκατοντάδες δισ. δρχ. Συγκεκριμένα, στις συγχωνευόμενες κατασκευαστικές επιχειρήσεις παρέχονται, μεταξύ άλλων: Δεκαετής απαλλαγή από την καταβολή φόρου εισοδήματος μη διανεμομένων κερδών. Αύξηση της δωρεάν επιχορήγησης από 10% σε 15% επί των επενδύσεων. Καθιέρωση ειδικής φορολογικής απαλλαγής για δαπάνες συμμετοχής των ομίλων σε Κέντρα Κοινής Επιχειρηματικής Δράσης. Η απαλλαγή από καταβολή κάθε φόρου επί κάθε δικαιοπραξίας που αφορά τη συγχώνευση (δηλαδή, απαλλαγή κάθε φόρου για αγοραπωλησίες δισεκατομμυρίων που θα γίνουν, τη στιγμή που ο κάθε πολίτης για αγορά ενός διαμερίσματος 10 εκατ. δρχ. πληρώνει φόρο μεταβίβασης 1 εκατ. περίπου!) κλπ.

Η δεύτερη ενότητα αφορά την επανάκριση των εργοληπτικών πτυχίων. Μέσω αυτής, καθορίζεται μια νέα τάξη (7η) εργοληπτών, την οποία ουσιαστικά θα αποτελούν γύρω στους 10 κατασκευαστικούς ομίλους που θα προέλθουν από τη συγχώνευση των σημερινών εταιριών Η` Τάξης και μερικών της Ζ` Τάξης. Οι όμιλοι αυτοί θα μονοπωλήσουν και τυπικά όλα τα έργα με προϋπολογισμούς άνω των 7 δισ. δρχ. Αρκεί να φανταστούμε ότι η σημερινή Η` τάξη, αποτελώντας το 0,43% του κλάδου, κατέχει το 49,1% του τζίρου, η σημερινή Ζ` Τάξη, αποτελώντας το 0,88% του κλάδου, κατέχει το 23,8% του τζίρου, η ΣΤ' τάξη, αντιπροσωπεύοντας το 0,79% του κλάδου, κατέχει το 11,1% του τζίρου και η Ε` τάξη, αντιπροσωπεύοντας το 1,81% του κλάδου, κατέχει το 10% του τζίρου. Με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και με τους 10 μεγάλους ομίλους που θα δημιουργηθούν, το 0,15% του κλάδου θα μονοπωλήσει πάνω από το 60% του τζίρου των έργων!

Σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων των εργοληπτών, με τη διαδικασία της επανάκρισης, επιχειρείται μια βίαιη αναδιάρθρωση του κλάδου, με αποτέλεσμα να παραμείνουν στα μητρώα και των 7 τάξεων που θα δημιουργηθούν με την επανάκριση (με οικονομικά κριτήρια των τελευταίων ετών) περίπου 6.500 εργοληπτικές εταιρίες, από τις 11.884 που υπάρχουν σήμερα. Οπως, άλλωστε, τονίζεται ρητά, «σε περίπτωση που μια εργοληπτική επιχείρηση δεν πληρεί τα εξαντλητικά οικονομικά κριτήρια που καθιερώνονται, τότε δε θα έχει το δικαίωμα κατάταξης σε καμιά κατηγορία του Μητρώου Εργοληπτών, αλλά μπορεί να επιλέξει να συγχωνευτεί ή να απορροφηθεί». `Η να κλείσει, θα λέγαμε εμείς...

Ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, αναλύοντας τους στόχους του νομοσχεδίου:

• Ομολόγησε ότι «ένα από τα δομικά προβλήματα του κατασκευαστικού κλάδου είναι ο κατακερματισμός του σε πολλές μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τις ενδεδειγμένες οικονομίες κλίμακας», άρα θα πρέπει ή να συγχωνευτούν ή να κλείσουν.
• Αντίθετα, υποστήριξε ότι «θα είναι προς το συμφέρον της χώρας να διαθέτει κατασκευαστικές επιχειρήσεις, που θα διαθέτουν τεχνογνωσία και κεφάλαια, ώστε να συμμετέχουν με συγχρηματοδότηση στα έργα, που θα πρέπει να γίνουν, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές». Ουσιαστικά, δηλαδή, ομολογείται ότι βασικός στόχος του νομοσχεδίου είναι η ισχυροποίηση ορισμένων μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων.
• Οπως, επίσης, αναφέρεται στη σελίδα 25 της εισηγητικής έκθεσης, ένας ακόμη στόχος είναι, μέσω της ισχυροποίησης ορισμένων ομίλων, «να αυξάνεται η διάθεση εμπλοκής των πιστωτικών ιδρυμάτων στη χρηματοδότηση των έργων και ειδικά των αυτοχρηματοδοτούμενων». Δηλαδή, επιδιώκεται από την κυβέρνηση να βάλει στο παιχνίδι των έργων όλο και περισσότερο το τραπεζικό κεφάλαιο και αυτό επειδή πλέον τα περισσότερα δημόσια έργα θα κατασκευάζονται με το σύστημα της αυτοχρηματοδότησης και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης, επομένως θα εκτελούνται μόνο αν αυτό συμφέρει τους ιδιώτες από πλευράς κερδοφορίας κι όχι για δημόσιο όφελος...