Λέει ο κ. Δραγασάκης: «Εγινε πρόσφατα στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας συνάντηση 64 Κομμουνιστικών Κομμάτων, άλλων μικρών άλλων μεγαλύτερων. Εβγαλαν ένα κοινό ανακοινωθέν. Η γραμμή τους είναι γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλη με τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ».

Ναι, πρόκειται για τον ίδιο, που, στις 27 Νοέμβρη, μιλώντας σε ημερίδα της ΟΤΟΕ, πάλι για το ίδιο θέμα - την οικονομική κρίση - συμφώνησε απόλυτα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, λέγοντας: «Το έργο μου έχει διευκολυνθεί πάρα πολύ, διότι το μισό πακέτο προτάσεών μας (σ.σ. του ΣΥΝ) το έχει κάνει ο κ. Βγενόπουλος. Οπότε αυτά που είχα σκοπό να πω, για την ανάπτυξη του δημόσιου ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας ή για τη δημιουργία ενός πυρήνα τραπεζών δημόσιου συμφέροντος, το θέμα αυτό έχει καλυφθεί», για να συνεχίσει ότι «είναι μια κλασική κεϋνσιανή συνταγή αυτό που λέω. Δεν είναι κάτι το τόσο καινοφανές».

Μια απλή ανάγνωση της ανακοίνωσης του Σάο Πάολο (δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» της 30/11/2008), όπου Κομμουνιστικά Κόμματα από όλο τον κόσμο δηλώνουν πως «Η εναλλακτική λύση είναι ο Σοσιαλισμός», αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι η νέα πολιτική κωλοτούμπα του Δραγασάκη στοχεύει μόνο στη διαστρέβλωση, στην αποσιώπηση της αλήθειας - χαρακτηριστικό άλλωστε του φορέα που εκπροσωπεί. Αν έκανε τον κόπο να ξαναδιαβάσει τις δηλώσεις Τσίπρα - Αλαβάνου, τις ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου και της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ακόμα και τις δικές του ομιλίες, όλα όσα έχουν πει για το θέμα εδώ και μήνες, θα καταλάβαινε ότι η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την ανακοίνωση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.

-- Δεν είναι θέση του «ΣΥΡΙΖΑ» ότι «Η σημερινή κρίση αποτελεί έκφραση μιας βαθύτερης κρίσης, εγγενούς στο καπιταλιστικό σύστημα, η οποία αναδείχνει τα ιστορικά του όρια και την ανάγκη για την επαναστατική του ανατροπή».

-- Δεν είναι θέση τους ότι «η σοσιαλδημοκρατία, συγκαλύπτοντας τη συμμόρφωσή της με το νεοφιλελευθερισμό και τη μετατροπή της σε πυλώνα του ιμπεριαλισμού, επιδιώκει μια παρωχημένη επιστροφή σε μέτρα "ρύθμισης" κεϋνσιανού τύπου, τα οποία αφήνουν άθικτη την ταξική φύση της εξουσίας και τις σχέσεις παραγωγής, αποσκοπώντας να αποφύγει την εμφάνιση επαναστατικών εναλλακτικών λύσεων για τους εργάτες και τους λαούς», όταν και ο ίδιος ομολογεί ότι προτείνει «κλασικές κεϋνσιανές συνταγές».

-- Σαφώς ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι «οι μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ιαπωνία απεργάζονται "λύσεις"... που επιδιώκουν να σώσουν το σύστημα βραχυπρόθεσμα και να ενισχύσουν τους μηχανισμούς ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης».

-- Ποια σχέση έχει η άποψη των κομμουνιστών ότι «η απάντηση στις προσδοκίες των λαών και των εργατών για χειραφέτηση μπορεί να βρεθεί μόνο σε ρήξη με την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, σε ρήξη με τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ και συμμαχίες», με τις θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;

-- Τέλος, έχουν καμία σχέση οι προτάσεις διαχείρισης που προβάλλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το κάλεσμα των κομμουνιστών «στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους και τους λαούς όλου του κόσμου να ενταχθούν στην πάλη των κομμουνιστών και επαναστατών και συσπειρωμένοι γύρω από τα ταξικά τους συμφέροντα και τις δίκαιες προσδοκίες τους να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της οικοδόμησης ενός μέλλοντος της ευημερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης», για την οικοδόμηση «μιας νέας κοινωνίας, απελευθερωμένης από την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, το Σοσιαλισμό»; Για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις επισημάνσεις της ανακοίνωσης των 64 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο Σάο Πάολο.