Ξαναβρέθηκε πριν από λίγα χρόνια σ' αυτήν την κατάσταση, που, όταν είχαν εξαντληθεί οι πέτρες και τα ξύλα, γίνονταν «χειροβομβίδες» οι νεανικές καρδιές των αγωνιστών του. Τότε, του είπαν να διαπραγματευτεί και τον στρίμωξαν ...στο Οσλο. Αποτέλεσμα; Αναγκάστηκε αυτός ο περήφανος αγωνιστής λαός να ζει σε ξεχωριστούς θύλακες, περικυκλωμένους από ισραηλίτικους καταυλισμούς εποίκων, χωρίς οι θύλακες των Παλαιστινίων να έχουν ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους... Η μεταβίβαση από τον ένα θύλακα στον άλλο γινόταν υπό τον έλεγχο των ισραηλινών αρχών και εξαρτιόταν από τις ορέξεις τους. Οχι, δηλαδή, το νερό, αλλά ο ίδιος ο αέρας που αναπνέουν ανήκει στα «κέφια», στους συσχετισμούς, στις σκοπιμότητες των ισραηλινών αρχών, που, φυσικά, «βρίσκουν και απαιτούν», αφού χρόνια τώρα τους «ζεσταίνουν την πλάτη» οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Ακόμα και έτσι όμως, το λιγοστό αέρα, που τους είχαν αφήσει να αναπνέουν, οι Παλαιστίνιοι ζήτησαν να τον έχουν δικό τους, να είναι, δηλαδή, ανεξάρτητο κράτος. Δεν είναι ίσως η στιγμή, η ώρα, για έκφραση σκέψεων, ότι δεν έπρεπε να φτάσουν να διαπραγματεύονται πλέον «μόνο την αναπνοή τους», την ίδια την ύπαρξή τους. Σημασία έχει πως ακόμα και αυτό οι ισραηλινές αρχές, παρακινημένες από τον ιμπεριαλισμό, τους το αρνήθηκαν.

Τότε, για άλλη μια φορά, τείχος αντίστασης γίνονται τα ίδια τα νεανικά κορμιά και ξεπέρασαν τις δεκάδες τα πρώτα θύματα, που αντιμετώπιζαν με φωνές και πέτρες τα ελικόπτερα και τα τανκς ενός από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου. Το κεφαλάκι του δωδεκάχρονου μικρού με τη σχολική τσάντα στον ώμο και τα σκισμένα αθλητικά παπούτσια σταμάτησε την ισραηλινή σφαίρα. Σύμβολο της κατάστασης ενός λαού, που δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει, αλλά και κανέναν άλλον τρόπο να σταματήσει τις εχθρικές σφαίρες, εκτός από τα ίδια τους τα σώματα.

Σα να μην ήταν άνθρωποι και, μάλιστα, παιδιά αυτοί που δολοφονούνταν κατά δεκάδες μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, επειδή ζητούσαν δικαίωμα να υπάρχουν. Σα να μην υπήρξαν αυτοί ποτέ, ποτέ να μην τους έκλαψε καμία μάνα, η κοινή γνώμη σώνει και καλά πρέπει να μάθει πως οι Ισραηλίτες είχαν δικαίωμα αντιποίνων για την απώλεια δύο πρακτόρων τους. Με αυτό το «σκεπτικό των αντιποίνων», έκανε τα μπλόκα και τις μαζικές εκτελέσεις και ο γερμανικός στρατός κατοχής και στην Ελλάδα. Τώρα, μας ζητούν να χωνέψουμε τέτοια πρωτόγνωρη «ηθική»;