Ως φυσιολογικό γεγονός επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβερνητική προπαγάνδα το ότι το τελευταίο διάστημα δύο μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ (Ροκόφυλλος, Σαλαλές), «συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω» να υπηρετούν ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Τα παραδείγματα των δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν αποκαλύπτουν απλώς την έκταση και το βάθος της «διαπλοκής» μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και των μονοπωλίων. Επιβεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η κυβέρνηση Σημίτη (το ίδιο συνέβη και θα συμβεί με μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΝΔ) δεν αποτελεί παρά μια «επιτροπή διαχείρισης» των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, για να θυμηθούμε και μια έκφραση του «γέρο» Μαρξ. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει είναι το «κατάλληλο περιβάλλον» για να αναπτυχθούν αυτοί οι δεσμοί χρήματος κυβερνητικών στελεχών και κεφαλαίου. Γενικότερα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το σύνολο σχεδόν των κυβερνητικών στελεχών είναι σφιχτοδεμένα με μυριάδες νήματα από τα μεγάλα αφεντικά.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εμπιστευτούν σε αυτούς τις τύχες τους. Η άρση της εμπιστοσύνης όμως χρειάζεται να συνοδεύεται με σκληρούς αγώνες για την επιβολή μιας άλλης πολιτικής και εξουσίας, της λαϊκής.