Η Κυβερνητική Επιτροπή αποφάσισε να στηρίξει το τραπεζικό κεφάλαιο με ένα πακέτο ζεστού χρήματος των φορολογουμένων που θα φτάσει τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν σε κοινή συνέντευξη Τύπου, από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο. Το ποσό αντιστοιχεί στο 11,4% του φετινού ΑΕΠ της χώρας!

Εξειδικεύοντας το πακέτο των 28 δισ. ευρώ, ο υπουργός Οικονομίας ανέφερε τα ακόλουθα τρία μέτρα:

• Παροχή εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς όλα τα πιστωτικά ιδρύματα έως το ποσό των 15 δισ. ευρώ προκειμένου να αντιμετωπίσουν ανάγκες ρευστότητας...
• Εκδοση ειδικών ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου έως του ποσού των 5 δισ. ευρώ και διάθεσή τους στο τραπεζικό σύστημα.
• Αγορά από το Ελληνικό Δημόσιο προνομιούχων τραπεζικών μετοχών έως το ποσό των 5 δισ. ευρώ.

Το πακέτο των 28 δισ. ευρώ είναι:

• Μεγαλύτερο κατά 280 φορές από τα κονδύλια που δίνει το κράτος στο υπό σύσταση ακόμα Ταμείο που υποτίθεται πως θα αντιμετωπίσει τη φτώχεια.
• Διπλάσιο από τις προβλέψεις των συνολικών δαπανών (14,2 δισ. ευρώ) για ολόκληρο τον επόμενο χρόνο, για το σύνολο της Ασφάλισης - Περίθαλψης - Κοινωνικής Προστασίας.
• Είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των μισθών και των συντάξεων (24,5 δισ. ευρώ) που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2009 και
• αποτελεί σχεδόν το 50% των κρατικών δαπανών που προβλέπεται να γίνουν ολόκληρο το 2009.

Στην πραγματικότητα, είναι η μεγαλύτερης έκτασης κρατικομονοπωλιακή παρέμβαση στήριξης συγκεκριμένου τμήματος του μονοπωλιακού κεφαλαίου (τραπεζικό κεφάλαιο) που έχει εκδηλωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Και όλα αυτά σε χρόνο αστραπή.

Στις τοποθετήσεις τους, Αλογοσκούφης και Προβόπουλος υποστήριξαν ότι η παροχή του γιγάντιου, για τα δεδομένα της Ελλάδας, πακέτου στήριξης του τραπεζικού κεφαλαίου κρίνεται αναγκαία για δύο λόγους:

α) Για να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες τα προβλήματα άμεσης ρευστότητας (άντληση κεφαλαίων) καθώς η διατραπεζική αγορά (η αγορά που οι τράπεζες αλληλοδανείζονται μεταξύ τους) παραμείνει «παγωμένη», λόγω της συνεχιζόμενης έλλειψης εμπιστοσύνης. Οι κεφαλαιοκράτες φοβούνται να δανείσουν ο ένας τον άλλο, επειδή δεν ξέρουν αν θα πάρουν τα κεφάλαιά τους πίσω. Υποστήριξαν, μάλιστα, ότι με τον τρόπο αυτό θα ...βγουν ωφελημένοι και οι πελάτες των τραπεζών, γιατί η ένεση κρατικής ρευστότητας θα οδηγήσει στη μείωση των επιτοκίων!

β) Οι τράπεζες, με τα υπό διάθεση κεφάλαια, θα είναι σε θέση να αυξήσουν τις χορηγήσεις, με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικής δραστηριότητας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει κίνδυνος να «παγώσει» η αγορά.

Με άλλα λόγια, τα μέτρα στήριξης του τραπεζικού κεφαλαίου ωφελούν και τους ...εργαζόμενους, οι οποίοι, σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Πρόκειται φυσικά για χυδαία αντιστροφή της πραγματικότητας. Το τραπεζικό κεφάλαιο παίζει αποφασιστικό ρόλο στη διαδικασία κυκλοφορίας του παραγωγικού κεφαλαίου και άρα στη διαδικασία της παραγωγής και πραγματοποίησης της υπεραξίας. Αυτό είναι που τρομάζει σήμερα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων, οι οποίοι σπεύδουν να καλύψουν με όποιο τρόπο τις τρύπες των τραπεζών, πριν η χρηματοπιστωτική κρίση περάσει και στη σφαίρα του παραγωγικού κεφαλαίου και πληγεί αποφασιστικά ο μηχανισμός κοινωνικής αναπαραγωγής του.

Κατά τα άλλα, ο υπουργός Οικονομίας, κατά την προσφιλή του τακτική να παρουσιάζει το μαύρο - άσπρο, έκανε μια εναγώνια προσπάθεια να πείσει ότι αυτός που θα βγει ωφελημένος από τη στήριξη θα είναι το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο προσδοκά να βάλει στα ταμεία του 400-500 εκατ. ευρώ! Και αυτό, επειδή στα τρία εξαγγελθέντα μέτρα προβλέπεται η χορήγηση προμηθειών προς το Ελληνικό Δημόσιο ύψους 0,5%-1,5%, και η λήψη απόδοσης 10% (στην περίπτωση της απόκτησης προνομιούχων μετοχών). Στα πρότυπα των αντίστοιχων μέτρων στην ΕΕ προβλέπεται επίσης η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στο ΔΣ των τραπεζών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και η προσαρμογή των αμοιβών των τραπεζικών στελεχών στα επίπεδα των αμοιβών του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Πρόκειται για μέτρα - στάχτη στα μάτια του κόσμου, καθώς επιδιώκουν να μεταθέσουν τις ευθύνες της κρίσης, από το καπιταλιστικό σύστημα, σε κάποια... άφρονα και πλουσιοπάροχα αμειβόμενα τραπεζικά στελέχη, που είχαν επιδοθεί σε επικίνδυνα κερδοσκοπικά παιγνίδια...