Οι άνθρωποι ευθαρσώς δηλώνουν, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, ότι είναι με τον καπιταλισμό. Υποχρεούνται όμως, αφού αυτοπροσδιορίζονται σαν «αριστερά», αυτήν τους την επιλογή να τη συγκαλύπτουν στα μάτια του κόσμου και βεβαίως, συγχρόνως, να διαχωριστούν για λόγους πολιτικής επιβίωσης από τους καθαρόαιμους πολιτικούς εκπροσώπους του καπιταλισμού. Ετσι, αναμασούν διάφορες αστειότητες περί «ηθικού», «ελεγχόμενου» καπιταλισμού, περί «εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς» κ.ο.κ.

Ετσι, για όλα φταίνε οι ΗΠΑ, μας είπαν, και η προσπάθειά τους να ηγεμονεύσουν για τη «χειραγώγηση της παγκόσμιας οικονομίας με εργαλείο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική». Μάλιστα, κατά τον Αλ. Τσίπρα, η εξασθένησή τους μπορεί να μας οδηγήσει στο τέλος του «μονοπολικού κόσμου». Αν, δηλαδή, στο χαλιφάτο του ιμπεριαλισμού χαλίφης αναδειχτεί η ιμπεριαλιστική ΕΕ, θα πάψει ο κόσμος να κινδυνεύει από τον ιμπεριαλισμό! Τόσο αριστεροί οι οπορτουνιστές.

Η πολιτική καταδίκη τους από τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι το λιγότερο που αρμόζει στην απροκάλυπτη κοροϊδία σε βάρος τους από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους ομοϊδεάτες του. Η οργάνωση και όξυνση της λαϊκής αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης είναι η πρέπουσα απάντηση σ' αυτούς που καλούν το λαό να αναφωνήσει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».