Ολα τα «λεφτά» της ταινίας είναι η προσεγμένη κατασκευή της. Αυτό, ανάμεσα στα άλλα, δείχνει και το σεβασμό του δημιουργού της απέναντι στο θεατή του. Να σημειώσουμε πως τον ίδιο σεβασμό δείχνει και στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, με τους οποίους ασχολείται η ταινία του.

Ο κύριος Οντ Χόρτεν παίρνει σύνταξη, ύστερα από 40 ολόκληρα χρόνια εργασίας. Η δουλειά του, μηχανοδηγός σε γρήγορα μεγάλων αποστάσεων τρένα, τον είχε ολοκληρωτικά απορροφήσει. Τώρα, πια, δεν ξέρει πώς να διαθέσει το χρόνο του. Νιώθει ότι μπροστά του έχει ανοιχτεί μια μεγάλη καταπακτή που θα τον καταπιεί. Η ζωή, ωστόσο, έχει τα δικά της ...σχέδια. Ο κόσμος γύρω του εξακολουθεί να κινείται. Σιγά-σιγά και ο καλός μας συνταξιούχος θα παρασυρθεί μέσα σε αυτή την κίνηση. Θα ξαναβρεί λόγους για να υπάρχει! Τόσο που, γιατί όχι, να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Να ξαναβρεί σύντροφο...

Η ταινία - με τον τρόπο της - είναι αισιόδοξη. Ενας οδηγός γρήγορων και μεγάλων αποστάσεων τρένων δε γίνεται να μην μπορεί να οδηγήσει μέχρι το τέλος την πολύτιμη ζωή του. Αυτός που τα κατάφερε σε όλα αυτά τα μεγάλα ταξίδια, θα τα παρατήσει στο δικό του μοναδικό ταξίδι; Ποτέ! Τινάζει, λοιπόν, το κεφάλι του και πάμε μέχρι το τέλος! Σταθερά και σίγουρα. Οπως έκανε με τους επιβάτες, που τους πήγαινε με ασφάλεια στον προορισμό τους.

Γλυκιά, λοιπόν, τρυφερή και ανθρώπινη ταινία. Η οποία, βέβαια, δε βάζει ζητήματα επιβίωσης (γνωστά στους συνταξιούχους). Αυτή ασχολείται με το χρόνο και με τη μοναξιά. Τα θέματα που εξετάζει τα εξετάζει με σεβασμό.

Παίζουν: Μπαρντ Oουι, Εσπεν Σγχόνβεργκ, Χένι Μόαν, Μπγιορν Φλόμπεργκ κ.ά.